Η Μπιενάλε «χάνεται» στη γραφειοκρατεία

Στις 29 Αυγούστου εγκαινιάζεται στη Βενετία η 13η Διεθνής Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής: πρόκειται για την Ολυμπιάδα της παγκόσμιας αρχιτεκτονικής, αν κρίνουμε από τη σημασία της, την επιρροή της, τις προσωπικότητες που συμμετέχουν και τον γενικότερο πολιτισμικό της ρόλο (οι χώρες που εκπροσωπούνται φέτος στη Βενετία ξεπερνούν τις 60). Η Ελλάδα συμμετέχει ανελλιπώς στη διοργάνωση από το 1991, με το δικό της περίπτερο, τους δικούς της αρχιτέκτονες και επιμελητές και τις δικές της επιδόσεις, ως μια χώρα προηγμένη που έχει δικαίωμα στη διεθνή παρουσία. Από εκεί πέρασαν ο Δημήτρης Πικιώνης, ο Κυριάκος Κρόκος, ο Νίκος Βαλσαμάκης, ο Αλέξανδρος Τομπάζης, ο Δημήτρης και η Σουζάνα Αντωνακάκη και πλειάδα νεότερων και άξιων δημιουργών.

Φέτος όμως υπάρχει άμεσος κίνδυνος η Ελλάδα να είναι απούσα. Παρά τη σχετικά έγκαιρη, για τα δικά μας δεδομένα, επιλογή του θέματος και των επιμελητών στις αρχές Μαρτίου, η όλη διαδικασία της προετοιμασίας έχει σκαλώσει στα γραφειοκρατικά γρανάζια του ΥΠΕΚΑ, που έχει τη σχετική ευθύνη. Η αρχή της συνέχειας -ή της ασυνέχειας- της διοίκησης δοκιμάζεται εδώ σκληρά, μετά από δύο εκλογικές αναμετρήσεις, στην πλάτη της αρχιτεκτονικής: η τελευταία φαίνεται ότι μάλλον δεν ενδιαφέρει ιδιαίτερα, η αγνόησή της δεν επιφέρει σοβαρό «πολιτικό κόστος» στη νέα ηγεσία του Υπουργείου. Τη στιγμή αυτή καταγράφονται οργανωτικές καθυστερήσεις που κατά πάσα πιθανότητα θα κοστίσουν, για πρώτη φορά, τον αποκλεισμό της χώρας από την Μπιενάλε. Ας σημειωθεί ότι ο προϋπολογισμός της ελληνικής συμμετοχής δεν καλύπτεται από χρήματα των φορολογουμένων αλλά από πόρους του ΕΣΠΑ (και μάλιστα ειδικά προορισμένους για το Υπουργείο μέσω του Έργου Ε. Π. ΠΕΡ. Α. 2007-2013 με τον ειρωνικό όπως πάνε τα πράγματα τίτλο: «Ευαισθητοποίηση και Ενημέρωση του Κοινού για Περιβαλλοντικά Θέματα και για Θέματα Εφαρμογής των Πολιτικών του ΥΠΕΚΑ»). Το ζήτημα έχει να κάνει δηλαδή με την παροιμιώδη στα καθ’ ημάς «ικανότητα» απορρόφησης των κονδυλίων και τη λήψη των σχετικών αποφάσεων, όπως θα ανέμενε κανείς από μια υπεύθυνη διοίκηση.

Ας ελπίσουμε ότι την ύστατη στιγμή, όσοι οφείλουν θα αναλάβουν τις σοβαρές ευθύνες τους.