Γκενασιά

Τι θυμάσαι όταν τελειώνεις ένα μυθιστόρημα; Συνήθως τους ήρωες, τους χαρακτήρες που δημιούργησε ο συγγραφέας. Μερικοί ήρωες ξεπέρασαν τους συγγραφείς τους, έγιναν πιο γνωστοί από εκείνους. Ο πλοίαρχος Νέμο, ο Ρασκόλνικοφ, η Αννα Καρένινα, ο Ζορμπάς… Πριν από λίγες ημέρες τέλειωσα το πολυσέλιδο Η λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων του Ζαν Μισέλ Γκενασιά (Πόλις) όπου σε 700 σελίδες και γύρω από την αίθουσα ενός μπιστρό στροβιλίζονται οι ήρωές του. Καθένας και μια ιστορία. Ολοι μαζί σκιτσάρουν την ιστορία της δεκαετίας του ’60. Ηταν μια συγκλονιστική εποχή, γι’ αυτό και συγγραφείς, σκηνοθέτες και δοκιμιογράφοι επανέρχονται συχνά σε αυτήν. Αυτό που ξεχωρίζει στον Γκενασιά είναι η δημιουργία πολλών διαφορετικών χαρακτήρων, που καταφέρνουν να γίνουν ζωντανοί και να σε ακολουθούν και μετά το τέλος της ανάγνωσης. Οι περισσότεροι προέρχονται από τις ανατολικές χώρες, είναι πρόσφυγες που δεν συμπορεύθηκαν με τη μία ή την άλλη πλευρά, παρέμειναν ανένταχτοι, απάτριδες. Οι ζωές τους διασταυρώνονται στην πίσω αίθουσα του μπιστρό. Ανάμεσά τους ένας μικρός Γάλλος, ο Μισέλ, και η οικογένειά του, διασπασμένη από έριδες ιδεολογικές, προσωπικές, συναισθηματικές.

Κάθε προσωπική ιστορία δημιουργεί έναν χαρακτήρα. Δίνει έναν τύπο ανθρώπου που ξεχωρίζει, που μπορεί να γίνει σύμβολο και έξω από το βιβλίο. Ο Μισέλ είναι ο κρίκος που τους ενώνει και παράλληλα αφηγείται τη δική του ιστορία ενηλικίωσης μέσα σε ένα ταραγμένο Παρίσι. Ροκ-εν-ρολ, βιβλία, ανεπίγνωστοι έρωτες και πολλά-πολλά ερωτήματα για τη ζωή. Ο αδελφός του Φρανκ, ο φίλος του Πιερ, η Σεσίλ, η Καμίγ ζουν ανάμεσα στις ιδέες τους και στην πραγματικότητα που θέλουν να αγνοούν. Η ομορφότερη βιβλιοφιλική σελίδα είναι όταν ο Μισέλ, φανατικός βιβλιοφάγος, εξιστορεί το πώς καταφέρνει να διαβάζει στον δρόμο χωρίς να τον πατάνε τα αυτοκίνητα ή να πατάει αυτός τα περιττώματα των σκύλων. Στη λέσχη όλοι παίζουν σκάκι. Εκεί θα γίνουν και οι μεγάλες διαμάχες και θα αποκαλυφθούν τα μεγάλα μυστικά που τυραννούν τη ζωή τους. Μέρες τώρα σκέφτομαι την τύχη του Φρανκ, το πώς περνάει ο Τίμπορ, ο μόνος που επέλεξε τον επαναπατρισμό, τον Σάσα που το μυστικό του θα κορυφώσει ένα δράμα στις τελευταίες σελίδες, τη λεπτεπίλεπτη Σεσίλ και την Καμίγ, που χάθηκαν άδοξα από τον συναισθηματικό κόσμο του Μισέλ. Γράφτηκε ότι είναι ένα κλασικό λαϊκό μυθιστόρημα. Οντως έχει τη γοητεία του κλασικού. Μεγάλες ιστορίες, αντιπαραθέσεις, κίνηση πολλών χαρακτήρων, ισχυρά μέσα στην αδυναμία τους πρόσωπα. Το αν θα μείνει κλασικό θα μας το πει η Ιστορία. Σήμερα όμως ξεχωρίζει. Αυτό μπορούμε να το πούμε εμείς.