«Δεν έχω καμία διάθεση να διαπραγματευτώ με την Ελλάδα» είπε προ ημερών η επικεφαλής του ΔΝΤ κυρία Κριστίν Λαγκάρντ. Η γαλλίδα πρώην υπουργός και τραπεζίτης επιχειρεί να συντηρήσει τον μύθο ότι η Ελλάδα δεν εφαρμόζει τη «συνταγή της τρόικας» επειδή είναι ένα αποτυχημένο κράτος. Σχεδόν ταυτόχρονα το ΔΝΤ προειδοποίησε το αμερικανικό Κογκρέσο ότι πρέπει να επιτρέψει τη συνέχιση του εξωτερικού δανεισμού των ΗΠΑ γιατί σε αντίθετη περίπτωση θα ενεργοποιηθούν θεσμοθετημένοι αυτοματισμοί που θα επιβάλουν τη μείωση του ελλείμματος του αμερικανικού προϋπολογισμού κατά 4% του ΑΕΠ το 2013. Κάτι τέτοιο θεωρείται καταστροφικό αφού, σύμφωνα με το Ταμείο, θα βυθίσει την αμερικανική οικονομία σε ύφεση. Υπενθυμίζεται ότι η Ελλάδα «πέτυχε» δημοσιονομική προσαρμογή 5% του ΑΕΠ τον πρώτο χρόνο του μνημονίου… Σύμφωνα λοιπόν με το ΔΝΤ υπάρχει μια οικονομική πολιτική που η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να εφαρμόζει με θρησκευτική ευλάβεια και η αμερικανική να αποφεύγει με κάθε τρόπο.
Το ελληνικό μνημόνιο απέτυχε γιατί δεν υπάρχει ένα μνημόνιο, αλλά τρία μνημόνια μέσα σε ένα. Το δημοσιονομικό που επιβάλλει περικοπές στον κρατικό προϋπολογισμό, το διαρθρωτικό που προβλέπει μεταρρυθμίσεις και το τραπεζικό που ρυθμίζει την εξυγίανση των τραπεζών. Οι μεταρρυθμίσεις δεν μπορούν να υλοποιηθούν όταν οι παρενέργειες στην οικονομία από την επιθετική δημοσιονομική προσαρμογή δεν αντισταθμίζονται από την υποστήριξη της ανάπτυξης και της απασχόλησης την οποία μπορεί μόνο να εξασφαλίσει ένα εύρωστο τραπεζικό σύστημα. Η κυβέρνηση εφαρμόζει το πρώτο σκέλος του μνημονίου (περικοπές), δεν αγγίζει το τρίτο (τράπεζες) και αποτυγχάνει στο δεύτερο (μεταρρυθμίσεις) με αποτέλεσμα να υπονομεύει και το πρώτο αφού τελικώς απαιτούνται όλο και περισσότερες περικοπές προκειμένου να διατηρείται (!) το έλλειμμα σταθερά στο 10% του ΑΕΠ!
Το ΔΝΤ, το οποίο έχει μελετήσει 173 περιπτώσεις περικοπών δαπανών στον προϋπολογισμό κρατών και έχει διαπιστώσει ότι και οι 173 ανεξαιρέτως έχουν οδηγήσει τις οικονομίες σε ύφεση, όχι απλώς θα έπρεπε «να έχει τη διάθεση» να διαπραγματευτεί με την Ελλάδα, αλλά θα όφειλε να επιβάλει την αναδιαπραγμάτευση ακόμα και αν η Ελλάδα δεν το επιθυμούσε. Με τη σειρά της η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να γνωρίζει ότι διαθέτει μεγαλύτερα περιθώρια διαπραγμάτευσης απ’ όσα φαντάζεται. Η Ελλάδα σηκώνει δυσανάλογα το βάρος της αποτυχίας μιας νομισματικής ζώνης που χτίστηκε και παραμένει χτισμένη επάνω στη «φούσκα των αγορών», αφού η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα σχεδιάστηκε έτσι ώστε σε αντίθεση με κάθε άλλη Κεντρική Τράπεζα να μην μπορεί να υποστηρίζει – αγοράζοντας χρέος – τον δανεισμό στο νόμισμα που η ίδια εκδίδει! Κατά συνέπεια, όσο η φούσκα των αγορών σκάει τόσο η ευρωζώνη κλυδωνίζεται. Αλλά δεν φταίει η Ελλάδα γι’ αυτό. Και η κυρία Λαγκάρντ δεν μπορεί να έχει το θράσος να παριστάνει ότι δεν το γνωρίζει.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ