Το πιο εύκολο είναι να τους βάζουμε όλους στο ίδιο τσουβάλι. Λέμε «συνδικαλιστές» και πετάμε στο ίδιο σακί τους γιαλαντζί επαναστάτες της Pirelli και της Pony, τους άρπαγες της ΔΕΗ (υπάρχει πόρισμα του Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης για σπατάλες) και μαζί παραχώνουμε ορισμένους ακαδημαϊκούς.
Ο πιο κατάλληλος για διαπόμπευση είναι ο πρύτανης του πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Δεν θα πούμε ότι είναι κανένας άγιος αλλά θα επισημάνουμε την αδικία: δεν είναι ο «Φωτόπουλος» της ανώτατης εκπαίδευσης. Απλά διαφοροποιήθηκε σε ορισμένα σημεία στον νόμο Διαμαντοπούλου. Ο κ. Θεόδωρος Παπαθεοδώρου δεν είναι ο τύπος που θα έπιανε το μυστρί για να τσιμεντώσει την πόρτα συναδέλφου με τον οποίο διαφωνεί ούτε του αρέσουν τα κλειστά πανεπιστήμια. Επιθυμούσε βελτιώσεις. Στην καινούργια κυβέρνηση ανέλαβε υφυπουργός Παιδείας και αν χειριστεί τα ζητήματα της ανώτατης εκπαίδευσης θα προσπαθήσει να περάσει τις αλλαγές για τις οποίες έγινε τόση φασαρία.
Η αναστάτωση στον πανεπιστημιακό χώρο προκλήθηκε από το γινάτι της πρώην υπουργού. Υπήρχε ένα κεντρικό θέμα προστριβών, το ποιοι θα εκλέγονται στα διοικητικά συμβούλια των σχολών. Η κυρία Αννα Διαμαντοπούλου επέμενε να βάλει στις σχολές τις «τοπικές κοινωνίες». Δηλαδή να αποφασίζει για το πρόγραμμα σπουδών ένας κομματάρχης, ένας μαγαζάτορας, ένας παράγοντας ποδοσφαιρικής ομάδας, όποιος να’ ναι. Χωρίς να απαιτείται κανένα προσόν, όπως το ελάχιστο, δηλαδή το μέλος του διοικητικού συμβουλίου να είναι πτυχιούχος. Ο κ. Παπαθεοδώρου υποστήριζε ότι δεν είναι δυνατόν να αποφασίζουν άσχετοι με το επιστημονικό αντικείμενο για το αν θα ξεκινήσει π.χ. ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα. Ο νέος υφυπουργός δεν αξίωσε κάτι παράλογο ούτε διεκδίκησε κάτι προκλητικό για τον κλάδο του. Επέμεινε όμως να εφαρμοστεί ο νόμος με βελτιώσεις.
Ο κίνδυνος να μείνουν κλειστά τα πανεπιστήμια τον Σεπτέμβριο είναι αληθινός. Οι υπάρχουσες διοικήσεις είχαν ημερομηνία λήξης η οποία παρήλθε. Οι σχολές θα είναι ακέφαλες αν δεν υπάρξουν άμεσες αποφάσεις. Αυτό που εκτιμούν οι γνωρίζοντες τα της ανώτατης εκπαίδευσης είναι ότι θα υπάρξει συναίνεση των καθηγητών αν η κυβέρνηση αποδεχτεί τις προτάσεις των πρυτάνεων για τις διοικήσεις των σχολών. Θα υπάρξει συναίνεση αν ο κ. Παπαθεοδώρου αποδεχτεί τις προτάσεις που έκανε όταν βρισκόταν στην απέναντι όχθη. Να υπενθυμίσουμε ότι αν δεν υπάρχει «αρχηγός σχολής» (όπως κι αν ονομάζεται το αξίωμα, όποιος κι αν τον διαλέγει) δεν μπορεί να συγκληθεί συνέλευση, αν δεν γίνει συνέλευση δεν μπορεί να ορισθεί εξεταστική, δεν μπορούν να εκταμιευτούν χρήματα, να προχωρήσουν προγράμματα.
Ο κ. Παπαθεοδώρου δεν είπε και τίποτε φρικτό για την πρώην υπουργό Παιδείας, μόνο πέντε πραγματάκια, απολύτως αληθινά: «εγκλωβίστηκε σε αδιέξοδες εμμονές, αρνήθηκε τον διάλογο με την πανεπιστημιακή κοινότητα και τη Σύνοδο των Πρυτάνεων, δημιούργησε διχαστικό κλίμα μεταξύ υπουργείου και πανεπιστημίων, απέρριψε χωρίς συζήτηση ακόμα και λειτουργικές προτάσεις υπέρβασης των αδιεξόδων». Με την καλή θέληση τα πανεπιστήμια θα λειτουργήσουν. Είναι πολύ κρίμα που χάθηκε τόσος χρόνος λόγω πολιτικού εγωισμού. Μένει να δούμε αν ο κ. Θεόδωρος Παπαθεοδώρου αναλάβει τελικά την ανώτατη εκπαίδευση ή αν με τον πόλεμο που του κάνουν αναβαθμιστεί σε υφυπουργό νηπιαγωγείων.
