Αποφεύχθηκε μεν ο ανεπανόρθωτος καταποντισμός στην κόλαση, αλλά παραμένουμε πάντα στο χείλος του γκρεμού. Για να αποφευχθεί το ένα ακόμη βήμα προς το χάος είναι κύρια υποχρέωση της νέας κυβέρνησης, αλλά και της νέας αξιωματικής αντιπολίτευσης, να ξεχάσουν το ολέθριο πολιτικό κόστος και τα αποπροσανατολιστικά ιδεολογήματα και να συνεργαστούν για τη σωτηρία της πατρίδας. Για να γίνει σαφέστερο τι εννοώ θα προσφύγω και πάλι σ’ ένα περιστατικό που συνέβη πριν από σχεδόν 30 χρόνια.

Επειτα από συνέντευξη που μου είχε δώσει ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου στο Καστρί μου είπε κάποια στιγμή: «Είδατε τι ωραία που τα καταφέρνει ο Καβάκο Σίλβα στην Πορτογαλία;» (τότε κεντροδεξιός πρωθυπουργός της χώρας αυτής μετά την ολέθρια για την οικονομία και την κοινωνική συνοχή αριστερή Επανάσταση των Γαριφάλων). Εύλογα του απάντησα: «Και γιατί δεν εφαρμόζετε την ίδια επιτυχημένη πολιτική και στη χώρα μας, κύριε πρόεδρε;». «Δεν μπορώ» μου απάντησε. «Ο Καβάκο Σίλβα είναι δεξιός, ενώ εγώ είμαι σοσιαλιστής!». Αυτή η ολέθρια ιδεοληψία, που έκτοτε οδήγησε τη χώρα στη σημερινή τραγική κατάσταση, φαλκιδεύει κάθε σοβαρή προσπάθεια για να εκσυγχρονιστεί η οικονομία μας και να χειραφετηθεί η κοινωνία μας από τον κρατικισμό (διάβαζε τα πελατειακά δεσμά των πολιτικών και των κομματικών νταβατζήδων τους) και από τον στρατό κατοχής των συνδικαλιστών και τα διαπλεκόμενα κρατικοδίαιτα ιδιωτικά συμφέροντα, θα πρέπει να εγκαταλειφθεί οριστικά από τη νέα κυβέρνηση και όχι μόνο.

Ας υιοθετήσουμε επιτέλους κι εμείς τη ρήση του Ντενγκ Ξιάο Πινγκ: «Ασπρη γάτα, μαύρη γάτα, αρκεί να πιάνει ποντίκια». Με βάση εδώ τη σοφία του κοινού νου, η κομμουνιστική Κίνα εξελίχθηκε με φρενήρεις αναπτυξιακούς ρυθμούς κι έγινε η δεύτερη οικονομική υπερδύναμη του πλανήτη. Διότι παραμέρισε τις λενινιστικές και μαοϊκές ιδεοληψίες και καβάλησε το άλογο της ανάπτυξης. Ετσι γέμισε τα στομάχια των περισσοτέρων πενόμενων Κινέζων και τα πορτοφόλια των ικανών, των ευσυνείδητων και των φιλότιμα εργαζομένων (αλλά και των διεφθαρμένων κομματικών στελεχών, λόγω κομμουνιστικής δικτατορίας).

Δυστυχώς η νέα κυβέρνηση με ασθενή λαϊκή βάση, με διχασμένο τον ελληνικό λαό, λόγω εύλογης οργής ή απελπισίας, και με σκληρούς παίκτες απέναντί της και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, θα πρέπει να υπερβεί εαυτήν και τις πάγιες ελληνικές ιδιαιτερότητες. Να βάλει στην πάντα το πολιτικό κόστος, το προσωπικό και κομματικό συμφέρον και την ανοχή προς την ανομία και να χρησιμοποιήσει και τη γροθιά του νόμου προς κάθε παρανομούντα εχθρό ή φίλο, δεξιό ή αριστερό, ντόπιο ή ξένο. Ας διευκολύνει με κάθε τρόπο τα αρμόδια όργανα, που προστατεύουν τη νομιμότητα κι έχουν την υποχρέωση να επιβάλουν ακόμη και με ελεγχόμενη βία την τήρηση των νόμων και των δικαστικών αποφάσεων. Η βία της Χρυσής Αυγής, που τόσο καθυστερημένα ευαισθητοποίησε, ανησύχησε και εξόργισε (δικαίως), εκκολάφθηκε και ανδρώθηκε χάρη στην αντιδημοκρατική ανοχή ως υπόθαλψη που παρέχεται επί χρόνια (από την εποχή των δολοφονιών της 17ης Νοέμβρη) στη βία και στα εγκλήματα της Αριστεράς, εξωκοινοβουλευτικής, αλλά και κοινοβουλευτικής.
Ο κ. Σαμαράς είχε υποσχεθεί προεκλογικά να πατάξει την ανομία και να αποκαταστήσει τον νόμο και την τάξη έστω και με τη βία. Ο κ. Τσίπρας στην τελική προεκλογική ομιλία του, του παρείχε το επιχείρημα και την άδεια. Τρομοκρατήστε τους τρομοκράτες είπε ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ προς τον ελληνικό λαό καλώντας τον να υπερψηφίσει το κόμμα του. Αυτό καλείται η νέα κυβέρνηση να πράξει από την πρώτη στιγμή που θα ορκισθεί. Να τρομοκρατήσει χωρίς εκπτώσεις τους κάθε είδους και χρώματος τρομοκράτες. Αλλιώς ούτε θα μπορέσει να κυβερνήσει, ούτε θα γλιτώσει ο τόπος μας από την αναρχία και την ανεξέλεγκτη βία, ούτε θα σωθεί η καταρρέουσα οικονομία.
jmarinos@tovima.gr

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ