Μέρα τη μέρα πληθαίνουν γύρω μας οι άνθρωποι που αδυνατούν να ζήσουν. Δεν φτάνει όμως αυτό. Υπάρχει και ένας άλλος, ύπουλος κίνδυνος που παραμονεύει. Οσο αυτοί πληθαίνουν τόσο πιο αυτονόητη εμφανίζεται η αθλιότητα. Και αυτό είναι η μεγάλη μας ήττα. Ηττα της πολιτικής, του πολιτισμού, του λόγου. Να εθιζόμαστε να ζούμε μαζί με αυτό που εναντιώνεται στην ίδια τη ζωή. Να αποδεχόμαστε την εξαθλίωση σαν μια σχεδόν αναπόφευκτη και αναπότρεπτη μνημονιακή παράπλευρη ζημιά. Είναι σαν να λέμε ζωή ίσον θάνατος. Και πορεύομαι αγκαλιά με τον θάνατο.
Δεν μπορούμε να στοιχηματίσουμε στην όποια σωτηρία της χώρας μας όσον αυτή θα στηρίζεται σε εκατόμβες. Μοναδική ευχή, η επομένη των εκλογών μέρα να μην κακοποιήσει τη δυνατότητα της ελπίδας.
Η κυρία Φωτεινή Τσαλίκογλου είναι συγγραφέας, καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πάντειο.
