Eίναι απολύτως φυσικό και λογικό να αναζητούμε φίλους και συμμάχους όταν βρισκόμαστε σε μεγάλη ανάγκη. Η χώρα μας βρίσκεται εδώ και δύο χρόνια σε μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση, η οποία δεν αποκλείεται να καταλήξει σε πτώχευση, σε έξοδο από την ευρωζώνη και ίσως αργότερα από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Σε αυτή την κρίσιμη περίοδο, εμείς αντί να αναζητούμε φίλους και συμμάχους ψάχνουμε να βρούμε ή να δημιουργήσουμε εχθρούς και μάλιστα εκεί που δεν υπάρχουν.
Αντί να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας (λάθη δεκαετιών) και επιδιώξουμε φιλικές και συμφέρουσες διευθετήσεις, καταγγέλλουμε τους πάντες και τα πάντα, πλην εκείνων που είναι οι πραγματικά υπεύθυνοι. Οι δανειστές που χρηματοδότησαν το Δημόσιο, μεταξύ των οποίων πολλοί Ελληνες, φτωχοί και πλούσιοι, με λεφτά που πήραμε και απολαύσαμε δεόντως, ξαφνικά έγιναν τοκογλύφοι. Οσο ο γάλλος πρόεδρος Ολάντ μιλούσε γενικά για ευρωομόλογο και ανάπτυξη, εμείς λέγαμε «Ελλάς – Γαλλία Συμμαχία» και μόλις ο Ολάντ μίλησε για δημοσιονομική πειθαρχία έγινε ολαντ-ρέου (κοπιράιτ Τσίπρα). Η Γερμανία, που πληρώνει το μεγαλύτερο ποσοστό στον προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Ενωσης, από τον οποίο εισπράττουμε ουκ ολίγα, έγινε και πάλι ο εχθρός που έρχεται να κατακτήσει τη χώρα μας και η καγκελάριος Μέρκελ έγινε Μαντάμ Μέρκελ (αισχρός υπαινιγμός, επίσης κοπιράιτ Τσίπρα).
Αντίθετα, οι πραγματικοί εχθροί της Ελλάδας έχουν ξεχαστεί και συνεχίζουν αυτή την κρίσιμη ώρα τη λεηλασία της χώρας. Είναι, συνεπώς, σκόπιμο να κατανοήσουμε ποιοι είναι οι εχθροί μας. Οι εχθροί της χώρας, αγαπητέ αναγνώστη, είναι:
  • Ο πολιτικός που ζητάει μίζες, ακόμη κι αν δεν τις παίρνει.
  • Ο συνδικαλιστής που δρα συντεχνιακά σε βάρος του κοινωνικού συνόλου.
  • Ο δημόσιος υπάλληλος που λουφάρει και απαιτεί φακελάκι για να κάνει αυτά που έχει υποχρέωση να κάνει.
  • Ο εφοριακός που δωροδοκείται.
  • Ο γιατρός που υπογράφει ψευδείς βεβαιώσεις για ασθένεια και αναπηρία.
  • Ο καθηγητής που δεν διαβάζει και δεν διδάσκει.
  • Ο δικηγόρος που δηλώνει ετήσιο εισόδημα πέντε χιλιάδων και κυκλοφορεί με σπορ Μερσεντές.
  • Ο τεχνίτης που δεν πληρώνει ποτέ φόρο.
  • Ο περιπτεράς που δεν κόβει απόδειξη.
Αυτοί και άλλοι πολλοί. Και είναι ενδιαφέρον ότι αυτοί διαμαρτύρονται πιο πολύ απ’ όλους.
Φυσικά, δεν εννοώ ότι κάθε Ελληνας είναι ύποπτος διαφθοράς. Ομως αυτοί που εμπίπτουν σ’ αυτή την κατηγορία είναι πολλοί. Και αυτοί είναι οι εχθροί μας.
Επιτέλους, ας ξυπνήσουμε ή ας σταματήσουμε να υποκρινόμαστε. Οι ένοχοι για τα χάλια μας δεν είναι το διεθνές κεφάλαιο, οι μυστικές λέσχες, οι μετανάστες, οι μασόνοι ή οι Γερμανοί. Οι ένοχοι βρίσκονται εντός των συνόρων και έχουν ελληνική ταυτότητα.
Είναι εύκολο και αποδοτικό να κλέβει κανείς όταν οι άλλοι είναι τίμιοι. Αν όμως οι περισσότεροι είναι κλέφτες, τότε όχι μόνον η κλοπή δεν αποδίδει, αλλά όλο το σύστημα καταρρέει και τότε όλοι, κλέφτες και τίμιοι, διαμαρτύρονται. Αυτή περίπου είναι η περίπτωσή μας.
tplianos@aueb.gr

Ο κ. Θ. Π. Λιανός είναι ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ