Η μοναδική επιλογή για την Ελλάδα

Η μεταπολιτευτική δημοκρατία μας στηρίχθηκε σε δύο πυλώνες: στον λαϊκισμό και στην παροχολογία. Τα τρία μεταπολιτευτικά κόμματα που κυριάρχησαν στην πολιτική σκηνή, δηλαδή η ΝΔ, το ΠαΣοΚ και το ΚΚΕ, δεν παρήγαγαν νέο πολιτικό λόγο και σύγχρονη πολιτική σκέψη με προοπτική, ώστε να προετοιμάσουν την Ελλάδα για τις επερχόμενες παγκόσμιες εξελίξεις. Αποτέλεσμα αυτού ήταν να στρέψουν σταδιακά τα νώτα προς τα κόμματα όλοι οι πολίτες που είχαν όραμα για μια Ελλάδα που θα διέπετο από τη δημιουργικότητα, την υγιή επιχειρηματικότητα και τη σκληρή εργασία, την αξιοκρατία, την εντιμότητα και τη δικαιοσύνη. Με αυτό το δεδομένο, τα κόμματα συγκρότησαν τους κομματικούς στρατούς βασισμένους στη μετριότητα, στην ήσσονα προσπάθεια και στην παράνομη συναλλαγή.

Οι κοσμογονικές αλλαγές στο παγκόσμιο γίγνεσθαι από το 1974 ως σήμερα σηματοδοτούνται από την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ, την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, τη μετατροπή της Τουρκίας σε περιφερειακή δύναμη, την παγκοσμιοποίηση της παραγωγικής διαδικασίας και την ένταξή μας στην ΟΝΕ.

Η επικράτηση της «αριστερής» ιδεολογίας στην Ελλάδα μετά το 1974 και η ενοχή των αστικών κομμάτων για τις προ του 1974 διώξεις της Αριστεράς είχαν αποτέλεσμα τη δόμηση της πολιτικής σκέψης όλων των κομμάτων πάνω σε ένα κρατικίστικο μοντέλο. Διόγκωσαν τον κρατικό τομέα με την κρατικοποίηση προβληματικών επιχειρήσεων, δημιούργησαν χιλιάδες νέων κρατικών φορέων, προσλαμβάνοντας σε αυτούς τα κομματικά και συνδικαλιστικά στελέχη τους. Αποτέλεσμα αυτών των συνειδητών επιλογών ήταν η δημιουργία της τάξης των διεφθαρμένων συνδικαλιστών των ΔΕΚΟ και του κρατικού μηχανισμού, η διάλυση της παραγωγικής βάσης της οικονομίας και η δημιουργία ελλειμμάτων στον κρατικό προϋπολογισμό, που καλύπτονταν από συνεχείς δανεισμούς.

Ας θυμηθούμε επίσης ότι από το 1974 ως το 2008 τα πέντε πανεπιστήμια και οι τρεις σχολές αυξήθηκαν σε 24 πανεπιστήμια και οι τεχνικές σχολές των ΚΑΤΕΕ μετετράπησαν σε 16 ΤΕΙ, τα οποία πέρασαν το 2001 στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Η τελευταία απλώθηκε σε 76 πόλεις με 512 τμήματα, προκειμένου να εξυπηρετήσει βραχυπρόθεσμα τοπικά συμφέροντα, με αποτέλεσμα τη διάλυση των τοπικών οικονομιών και τη μετατροπή τους σε κοινωνίες εξυπηρέτησης των φοιτητών. Ο εκμαυλισμός των πολιτών ολοκληρώθηκε με την εισαγωγή του 95% των απολυομένων από τα λύκεια στα πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ, τη στιγμή που σε όλες τις χώρες του ΟΟΣΑ ο μέσος όρος δεν υπερβαίνει το 33%. Αυτή η τακτική διέλυσε την παραγωγική βάση, αφαίρεσε εργατικό και τεχνικό δυναμικό από αυτήν και δημιούργησε ένα κατά κανόνα μέτριο (με αρκετές, ευτυχώς, εξαιρέσεις) «επιστημονικό» προλεταριάτο, το οποίο επιζητούσε επίμονα μια θέση στο Δημόσιο.

Μόλις τα τελευταία χρόνια, πρώτα η ΝΔ και στη συνέχεια το ΠαΣοΚ, άρχισαν να αντιλαμβάνονται την καταστροφική πορεία που είχε αυτός ο ιδεολογικός κρατισμός που επέβαλαν στη χώρα. Ηταν όμως ήδη αργά. Οι στρατιές των βολεμένων συνδικαλιστών, δημοσίων υπαλλήλων και κρατικοδίαιτων δήθεν επιχειρηματιών είχαν διογκωθεί σε τέτοιον βαθμό που ήταν δύσκολη η άμεση και επιβαλλόμενη ανάκαμψη μετά τη διαπίστωση της καταστροφής το 2009. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η πλειοψηφία των κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών του μεν ΠαΣοΚ μετακόμισε στον ΣΥΡΙΖΑ της δε ΝΔ στο κόμμα του κ. Καμμένου.

Η Ελλάδα πλέον έχει μία και μόνη επιλογή. Να ακολουθήσει τον δρόμο που ενισχύει την επιχειρηματικότητα, περιορίζει δραστικά τον δημόσιο τομέα, εκπαιδεύει νέους όχι για να αυξήσουν το επιστημονικό προλεταριάτο αλλά για να εφοδιάσει την κοινωνία με εξειδικευμένο εργατικό και τεχνικό δυναμικό και διαθέτει πόρους σε νέες επιχειρήσεις που θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και θα φέρουν πλούτο στη χώρα. Θα πρέπει να παταχθεί η διαφθορά (όπως έπραξε η κυρία Αννα Διαμαντοπούλου με τη Διεύθυνση Επενδύσεων του υπουργείου Ανάπτυξης, αλλά και άλλοι υπουργοί για την πάταξη της φοροδιαφυγής τα δύο τελευταία χρόνια), να μειώσουν δραστικά τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ στο μέγεθος που αντέχει η χώρα και να ιδρύσουν μεταλυκειακές επαγγελματικές σχολές.

Αυτό είναι εφικτό μόνο με την επανίδρυση των κομμάτων που πιστεύουν στην αστική δημοκρατία. Τόσο η ΝΔ όσο και το ΠαΣοΚ θα πρέπει να επανιδρυθούν και να δημιουργήσουν το Λαϊκό Φιλελεύθερο Κόμμα και το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, τα οποία θα έχουν ως ελάχιστους κοινούς στόχους την ελεύθερη αγορά, την ενίσχυση της υγιούς και όχι κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας, την πάταξη του κρατισμού και την εξασφάλιση του κοινωνικού κράτους με έμφαση στην Υγεία, στην Παιδεία και στην ασφάλεια της χώρας και των πολιτών της. Οσον αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ, με τη σημερινή του μορφή και μετά την ένταξη σε αυτόν του «βαθέος ΠαΣοΚ», μόνο ως ένα κακέκτυπο του ΚΚΕ μπορεί να χαρακτηρισθεί. Η διαιώνιση του κρατισμού, όπως τον ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί επανάληψη της καταστροφικής πορείας που ακολουθήσαμε μετά το 1974 και μόνο δεινά και νέες εθνικές καταστροφές θα φέρει στη χώρα. Είμαστε ήδη στο σημείο μηδέν.