Η Ελλάδα διανύει την πιο κρίσιμη εκλογή της μεταπολιτευτικής της ιστορίαςκαι αντί να αναζητούμε τις εποικοδομητικές συνεργασίες που ζήτησαν μέσα από την κάλπη οι πολίτες στις 6 Μαΐου,η συζήτηση περιστρέφεταιμονότοναγύρω απόδιλήμματα και κόκκινες γραμμές. Η πατρίδα μας δεν χρειάζεται τίποτα από αυτά τα δύο.Χρειάζεται κυβέρνηση. Για αυτό ας είμαστε πρακτικοί αφού η 17ηΙουνίου είναι πολύ κοντά.

Δύο είναι σήμερα οι μονομάχοι: ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Αν βγει η ΝΔ ποιος θα τη βοηθήσει να κάνει κυβέρνηση; Ας μας το πει τώρα και ας υπάρξει προγραμματική συμφωνία.Είναι γνωστές οι θέσεις της, η ηγεσία της,και οι δυνατότητές της.Κρίθηκε ήδη στις 6 Μαΐου. Παρά ταύτα, ας συζητηθούν οι κόκκινες γραμμές σήμερα και όχι στις 18 Ιουνίου.

Αν βγει πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ ποιος θα τον συνδράμει για να κυβερνήσει;Επί του παρόντος όλοι οι άλλοι τον κατακρίνουν για να τον κοντύνουν.Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να κυβερνήσει μόνος ή με κάποιον από όλους τους άλλους που θα επιλεγούν; Είναι ρεαλιστικό να ζητάει ένα κόμμα την ανατροπή των ηγεσιών των άλλων; Στην κάλπη παίρνονται οι λαϊκές αποφάσεις. Θα δεχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ κάποιοσυμβιβασμό ή και διαπραγμάτευσηκαταρχήν εντός Ελλάδος;Αν έρθει δεύτερος, θα υποσκάψει τον πρώτο;

Αν κανείς δεν πρόκειται να συνεργαστεί με κανέναν μετεκλογικά,τότε οι ψηφοφόροι οφείλουν να δώσουν αυτοδυναμίαστο έναν ή στον άλλον μονομάχο.Οχι γιατί είναι η πιο υγιής επιλογή αλλά δυστυχώς φαίνεται να είναι η μόνη επιλογή.Είναι γνωστές οι παθογένειες και οι αδυναμίεςκαι των δύο.Είναι και ο λόγος που ο περισσότερος κόσμος προσέρχεται με βαριά καρδιά στην κάλπη. Αλλά αυτές είναιδυστυχώς οι επιλογές επί του παρόντος και ενώ οι πολίτες προτιμούν τη συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων δεν θα το πετύχουν.

Δενέχουμε περιθώρια για γκρίζες ζώνες, κόκκινες γραμμέςκαιάλλεςπολυτέλειες. Κάποιος πρέπει να φτιάξει κυβέρνηση στις 18 Ιουνίου.Ας μην γελιόμαστε. Σήμερα όλοισυμφωνούν πως πρέπει να δούμε το πως μπορούμε να διαπραγματευθούμε τροποποιήσεις στο μνημόνιο,καταρχήνγια να εξασφαλίσουμε τηνεπαναλειτουργίατου κράτους και της οικονομίας αλλά και για να μείνουμε στο ευρώ.

Οποια όμως και να είναι η τελική επιλογή των πολιτών στις 17 Ιουνίου, όποιοπρόγραμμα καιαν επιλεγεί,το σημαντικότερο είναιοι μονομάχοι και τα μικρά κόμματα, η κοινωνία, τα συνδικάτα, οι φορείς, η Ευρώπηνα δώσουν ένα εξάμηνο περιθώριοχωρίς απεργίες, απειλές, εκβιασμούς για να μπορέσει όποιος αναλάβει το δύσκολο έργο της διακυβέρνησης να δείξει το τι μπορεί να κάνει.

Να περάσει και το καλοκαίρι που χάθηκε από την επιμονήτωνπολιτικών δυνάμεων να γίνουν νωρίς οι εκλογές, μήπως και ο τουρισμός ανακάμψειτην ύστατη ώρακαι πάρει η Ελλάδα μια πολυπόθητη ανάσα από την ύφεση.
{{{ moto }}}
Αν τα μικρά κόμματα θέλουν να εκλεγούν χωρίς να επιδιώκουνουσιαστική και έμπρακτημετεκλογική συνεργασία τότεας μείνουν σπίτι τους.Δεν βοηθούν τη χώρα. Δεν έχουν καμιά αξία οι κόκκινες γραμμές τους αλλά ούτε και οι θεωρητικές πολιτικές τους. Οποιος δεν συμβάλει στη σταθεροποίησηείναι μέρος του προβλήματος.Δεν μπορεί το 5%ήτο 7% να γίνει ορυθμιστήςπου θαοδηγήσειλόγω παράλυσης τη χώρα στην καταστροφή. Χρειαζόμαστε περισσότερες νέες φωνές, σύγχρονες απόψεις, καινούργιες ιδέες αλλά σήμερα προέχει η δημιουργία κυβέρνησης.

Είναι ανεπίτρεπτοτην κρίσιμη αυτή ώρα να τσακώνονται οι πολιτικοί για την καλύτερη καρέκλα στο κατάστρωμα του ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ,την ώρα που βουλιάζει.

Θα ήλπιζα για περισσότερη γενναιότητα μετά τις εκλογές της 6ηςΜαΐου αλλά αυτές είναι οι περιστάσεις, αυτοί είναι οι άνθρωποι που είναι διαθέσιμοι για να διαχειριστούν την τύχη της χώρας μας. Οι πολίτες καλούνται να κόψουν τον γόρδιο δεσμό κι αν οι πολιτικοί δεν θέλουν να το κάνουν, ας γίνει μέσα από την κάλπη.

ΥΓ. Και για αυτούς που ίσως διαβάσουν αυτό το κείμενο καιλόγω πρότερου βίουβιαστούν να ερμηνεύσουν τη στάση μου ως έμμεση στήριξη της ΝΔσε αυτήν την εκλογική αναμέτρηση, τους απαντώ ότι είμαι υπέρ του σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίαςβάσει ξεκάθαρων προεκλογικών προγραμματικών συμφωνιών. Δεν είμαι υπέρ των μετεκλογικών παιχνιδιών.

* Η κυρία Σοφία Καλαντζάκου είναι πρώην βουλευτής, καθηγήτρια Περιβαλλοντικής Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο Νέας Υόρκης (NYU)