1. Η θεμελιώδης σύγκρουση είναι πάντα μεταξύ Κεντροδεξιάς και Κεντροαριστεράς
Η συγκυρία του Μνημονίου δεν πρέπει να μας τυφλώνει. Ο βασικός άξονας πάνω στον οποίο χαράσσεται η πολιτική, παραμένει ο άξονας Δεξιά-Κέντρο-Αριστερά.
Τα κόμματα αλλάζουν, οι χώροι όμως και οι παρατάξεις όχι. Το Κέντρο είναι, πάντα, η απαραίτητη προϋπόθεση για την δόμηση μιας πλειοψηφίας με κοινοβουλευτικά χαρακτηριστικά, εξ ου και η σύγκρουση στις σύγχρονες Δημοκρατίες ήταν και είναι μεταξύ Κεντροδεξιάς και Κεντροαριστεράς.
Ας θυμηθούμε επίσης ότι η Δεξιά κέρδιζε καθαρά τις εκλογές μόνο όταν κέρδιζε το Κέντρο. Το ΠΑΣΟΚ είναι η μοναδική επιτυχημένη προσπάθεια της Κεντροαριστεράς να σπάσει το μονοπώλιο της Δεξιάς διότι εξέφρασε το Κέντρο με το κεφάλι στραμμένο στ’ αριστερά.
Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να επιλέγει τον κύριο αντίπαλο του εντός της Κεντροαριστεράς γιατί γνωρίζει ότι αυτή είναι μια διαμάχη από την οποία τελικά μόνη κερδισμένη βγαίνει η Δεξιά.
Σήμερα, με τη χώρα σε βαθειά κρίση και πρώτη επιλογή την επιβίωσή της οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις συναντώνται στο κέντρο ενώ τα άκρα των δύο χώρων συναντώνται φανερά ή κρυφά στην έξοδο από το ευρώ και την Ευρώπη.
Είναι, λοιπόν, θεμελιώδους σημασίας για τη λειτουργία της δημοκρατίας και την πορεία της χώρας, οι όποιες συναινέσεις στην κρίση να μην πολτοποιήσουν το βασικό δίπολο, ώστε να παραμείνουν κατανοητές από τον πολίτη, οι διαφορές πολιτικής που αφορούν την κεντροαριστερά και την κεντροδεξιά ως προς το ρόλο του κράτους, τη λειτουργία της οικονομίας, την εργασία, τα ανθρώπινα δικαιώματα.
2. Στις εκλογές της 6/5/2012 ηττήθηκε η Κεντροαριστερά;!
Η μετακίνηση του εκλογικού σώματος την 6/5/2012 είναι προς την Δεξιά! [παρατήρηση: είναι προς την δεξιά γιατί ψηφίστηκε ο Σαμαράς κι όχι η Ντόρα και γιατί αναδείχθηκε η Χρυσή Αυγή σε βάρος του ΛΑΟΣ, ενώ απαραίτητη είναι η επισήμανση του ποσοστού της αποχής στις εκλογές της 6ης Μαίου (35%), μεγάλη μερίδα της οποίας προέρχεται από την Κεντροαριστερά.
Η ελληνική κοινωνία, όσο κι αν αυτό μοιάζει παράδοξο υπό την επήρεια της ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ, δεν έδωσε την πλειοψηφία στην Κεντροαριστερά. Στις εκλογές του 2009 η Αριστερά και η Κεντροαριστερά (από το ΠΑΣΟΚ ως την ΑΝΤΑΡΣΥΑ) πήρε το 58% των ψήφων ενώ στις εκλογές του 2012 πήρε το 48%. Το 2007 είχε 51%. Αντίθετα, Δεξιά και η Κεντροδεξιά (από τη ΝΔ ως την Χρυσή Αυγή) από το 39% του 2009 πήγε στο 46% το 2012. Το 2007 είχε 45% και η Χρυσή Αυγή δεν καταγραφόταν καν.
Η ήττα επήλθε διότι το ΠΑΣΟΚ αναγκάστηκε και εν τέλει ανέλαβε, να αντιμετωπίσει μόνο του την δραματική κρίση που παρέδωσε το 2009 η Νέα Δημοκρατία, μέσα σ’ ένα περιβάλλον που κυριαρχούνταν από την συντηρητική ευρωπαϊκή δεξιά των Μέρκελ και Σαρκοζί, ομοϊδεατών του κ. Σαμαρά.
Μπροστά στον πρωτοφανή κίνδυνο της χρεοκοπίας, της διάλυσης της ελληνικής κοινωνίας και της κατάρρευσης της δημοκρατίας, το ΠΑΣΟΚ ανέτοιμο τεχνοκρατικά και πολιτικά (με διαλυμένη Δημόσια Διοίκηση και μη ρεαλιστικό πολιτικό λόγο) αποφάσισε την εφαρμογή πολιτικών που γνώριζε ότι θα του στοίχιζαν εκλογικά, ώστε να μείνει ζωντανή η χώρα μέχρι να αλλάξουν οι ευρωπαϊκοί συσχετισμοί. Μεταξύ δύο κακών, επέλεξε το μικρότερο κακό για την χώρα αλλά το μεγαλύτερο -μέχρι αφανισμού- για το ίδιο.
Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιώντας τη γνωστή από το παρελθόν συνταγή του ανεδαφικού υποσχετικού λόγου που μας οδήγησε στη σημερινή καταστροφή, μετατράπηκε, με βραχεία κεφαλή, στο μεγαλύτερο κόμμα του χώρου Όμως στο συνολικό ισοζύγιο η Κεντροαριστερά ηττήθηκε, γεγονός που σημαίνει ότι η προοπτική της να κυβερνήσει μειώθηκε. Μειώνεται, μάλιστα, ακόμα περισσότερο όσο ο ΣΥΡΙΖΑ έχει στρατηγική εξαφάνισης του Κέντρου με την μικρομέγαλη πολιτικά στάση προς όλους τους άλλους «εγώ ειμί το φως».
3. Η Ελλάδα πάνω απ΄όλα – Το στρατηγικό λάθος του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να παρασύρει το ΠΑΣΟΚ.
Ο κ. Τσίπρας φαίνεται ότι μιμείται τον Ernst Thälmann που πίστεψε ότι με το 14% και την απονομιμοποίηση των σοσιαλδημοκρατών του SPD μέσω της θεωρίας του «σοσιαλφασισμού», θα κέρδιζε μόνος του την εξουσία. Τελικά διευκόλυνε τα άκρα…
Όσο η κρίση βαθαίνει τόσο η μεσαία τάξη θα στρέφεται σε πιο αυταρχικές λύσεις. Η πρακτική του ΣΥΡΙΖΑ μεσοπρόθεσμα θα θεριέψει την πιο σκληρή και συντηρητική δεξιά.
Το ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει να κάνει το ίδιο λάθος. Το ΠΑΣΟΚ δεν φοβάται την Αριστερά και δεν πολιτεύεται στη λογική «έρχονται οι κομμουνιστές και θα σας πάρουν τα σπίτια».
Άλλο πράγμα είναι η αποκάλυψη των επικίνδυνων αντιφάσεων, των απίστευτων ανακυβιστήσεων και της εν γένει ιλαροτραγωδίας του ΣΥΡΙΖΑ όπου κάθε στέλεχος λέει ό,τι του κατέβει στο κεφάλι και άλλο πράγμα είναι η απονομιμοποίηση της Αριστεράς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ακόμη και σήμερα την ευκαιρία, ίσως την ιστορική υποχρέωση θα έλεγα, να κατανοήσει ότι ως μέρος της Κεντροαριστεράς θα μπροούσε να προσφέρει εξαιρετικά αυτήν την περίοδο στο λαό μας και τη χώρα.
Όμως φαίνεται να σφιχταγκαλιάζει τον διάβολο του λαϊκισμού και της εφήμερης μαγκιάς. Ενσωμάτωνει με μεγάλη ταχύτητα όλες τις παθογένειες των πρώην μεγάλων κομμάτων τις οποίες τουλάχιστον μέρος του ΠΑΣΟΚ προσπάθησε με συγκρούσεις και επίπονες ρήξεις να αποβάλλει.
Στις εκλογές θα κριθούν πλέον και οι πολίτες και κυρίως η ιστορική έφεση των Ελλήνων ψηφοφόρων στο να αποδέχονται το πολιτικό ψέμα, ως ένα ευχάριστο όραμα.
4. Η λύση για την αναθεώρηση του μνημονίου και τη παραμονή της χώρας στην Ευρώπη είναι μια Κυβέρνηση Κεντροαριστεράς.
Η λύση στα αδιέξοδα που δημιούργησε η σημερινή κρίση, είναι πράγματι στην Κεντροαριστερά διότι ήταν οι ομοτράπεζοι του Σαμαρά, η Μέρκελ και ο Σαρκοζί, που την ώρα της αγωνίας για την οικονομική επιβίωση της Ελλάδας επέβαλλαν «ένα μείγμα πολιτικής για την έξοδο από την κρίση» που εξουδετέρωνε την δύναμη και την ανάγκη ωτν μεταρρυθμίσεων και οδήγησε στο σημερινό αποτέλεσμα να κινδυνεύει σήμερα και η χώρα μας και η Ευρώπη ολόκληρη. Ο δρόμος μας πρέπει να είναι ο δρόμος της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, προς την οποία στρέφουν σήμερα τα βλέμματά τους οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι της Ευρώπης και όχι του λατινοαμερικάνικου σοσιαλισμού. Είναι η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία ο χώρος που μπορεί να εκφράσει τη δημοκρατική παράταξη όπως αυτή ορίζεται ιστορικά στο χώρο του Κέντρου και της Αριστεράς.
Το ΠΑΣΟΚ οφείλει στη μεν Ευρώπη να κάνει σαφές ότι είναι ο φυσικός συνομιλητής των Σοσιαλδημοκρατών, στη δε Ελλάδα ότι είναι το κόμμα που μπορεί να εκφράσει την ευρωπαϊκή ριζοσπαστική σοσιαλδημοκρατία,
Η ριζοσπαστική σοσιαλδημοκρατία έχει σήμερα την μόνη εφικτή πρόταση εξουσίας που υπηρετεί τον άνθρωπο και όχι τις αγορές που θέτει τις δυνάμεις της πολιτικής πάνω από τις δυνάμεις της οικονομίας.
Έχει την μόνη εφικτή πρόταση, απέναντι στο κεντροδεξιό μέτωπο, για τον σχηματισμό μιας κεντροαριστερής κυβέρνησης ικανής μέσα από τις εμπειρίες, τα λάθη αλλά και την προσφορά και κυρίως τη συνεννόηση, να προχωρήσει στις βαθιές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος για να δημιουργήσει την «Ελλάδα που παράγει», την Ελλάδα που είναι υπερήφανη γιατί πατά στα δικά της πόδια και δεν έχει ανάγκη ν’ απλώνει το χέρι.
Απέναντι στο δίλημμα για το μνημόνιο που κρίθηκε στις εκλογές της 6ης Μαΐου ας μιλήσουμε για μεταρρυθμίσεις και παραγωγή. Γιατί αυτή την απόφαση θα την πάρουμε είτε με ευρώ είτε με δραχμή. Μόνο έτσι θα απαντήσουμε στη νέα γενιά που θέλει δουλειά, αξιοκρατία και αξιοπρέπεια.
Και αυτό σημαίνει ότι αλλάζουμε βαθειά και αποφασιστικά, πρώτα απ΄ όλα εμείς.
