Τα ετερόκλητα έλκονται, Μοιάζουν αντίθετα και εχθρικά. Στην πραγματικότητα έχουν πολλά κοινά. Το εξηγώ. Από τη μια το ντουέτο του δικομματισμού. Αυτοί που στα λόγια κόπτονται ότι είναι με την Ευρώπη και το ευρώ. Ομως στην πράξη και με τις πολιτικές τους μας έστειλαν στο χείλος του γκρεμού. Με κοινωνικούς και οικονομικούς όρους έχουμε πτωχεύσει και χωρίς τον δίχτυ προστασίας της «άθλιας» Μέρκελ έπρεπε κανονικώς να είχαμε καταλήξει στη δραχμή και την ασύντακτη χρεοκοπία. Παριστάνουμε, δεν είμαστε κανονική ευρωπαϊκή κοινωνία. Βάλτε το καλά στο μυαλό σας.
Δικό τους δημιούργημα το χάος και η χρεοκοπία. Φανταστείτε. Τα τελευταία οκτώ χρόνια είχαμε τρεις μεγάλες ευκαιρίες. Να προσαρμοστούμε, να ανακάμψουμε και να δραπετεύσουμε από τους κοτζαμπάσηδες, τους τοπάρχες και την τριτοκοσμική ανυπαρξία. Η πρώτη, όταν η επανίδρυση του κράτους από τον Κώστα Καραμανλή μεταλλάχθηκε σε διπλασιασμό του χρέους κα τριπλασιασμό των ελλειμμάτων. Η δεύτερη, πιο κρίσιμη, όταν το «περίστροφο» του Γιώργου Παπανδρέου μεταλλάχθηκε σε μπακαλόχαρτο με τη γνωστή συνταγή «πονάει κεφάλι κόβει κεφάλι». Και η τρίτη, ακόμα πιο κρίσιμη όταν η κυβέρνηση τριών κομμάτων με πρωθυπουργό τον τάχα μου προφέσορα της Οικονομίας Λουκά Παπαδήμο, πλην δανειακής σύμβασης κατέληξε όχι μόνο σε ακινησία, αλλά και σε φραγή των στοιχειωδών μεταρρυθμίσεων από τον πρωταθλητή του παλαιοκομματισμού κύριο Βορίδη.
Γι’ αυτό οι ψηφοφόροι τους ενταφίασαν στο μουσείο της προϊστορίας. Επειδή ακόμα και στο «και πέντε» αρνήθηκαν πεισματικά να υιοθετήσουν εκσυγχρονιστικά μέτρα που θα μετακινούσαν τον τόπο σε ευρωπαϊκή τροχιά. Οι αθεόφοβοι δεν προχώρησαν έστω σε μέτρα συμβολικά. Να κόψουν στο μισό τις δικές τους απολαβές και να περιορίσουν τα προεκλογικά έξοδά τους σε επίπεδα σημερινά. Γι’ αυτό τους καταψήφισε η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων. Γιατί χωρίς τιμωρία το έγκλημα θα συνεχιζόταν με μεγαλύτερη αναλγησία και ασυδοσία. Και γιατί οκτώ στους δέκα πολίτες αυτής της χώρας θέλει η χώρα να παραμείνει στην Ευρώπη και την ευρωζώνη.
Με έναν λόγο αυτά τα δύο κόμματα που μαϊμουδίζουν ευρωπαϊκά, στην πραγματικότητα είναι διεφθαρμένα, σάπια και αφρικανικά. Τοπάρχες, κοτζαμπάσηδες, σουλτάνοι και αληπασαλήδες. Πάει τελειώσανε οριστικά. Ομως, από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ που έλαβε το μεγάλο μερτικό της διαμαρτυρίας, παριστάνει τον τσάμπα μάγκα και τον καουμπόη. Αν δεν υιοθετήσει τις βασικές μεταρρυθμίσεις. Αν δηλαδή η ηγεσία του δεν πάρει πάνω της το βάρος εκείνων των μέτρων που θα εκσυγχρονίσουν τους μηχανισμούς, θα αλλάξουν τους θεσμούς, θα δημιουργήσουν ευνοϊκό περιβάλλον για τις επενδύσεις και αν δεν επανιδρύσουν την κρατική μηχανή με ευρωπαία κριτήρια, ε τότε συντόμως κι αυτοί θα γκρεμιστούν σαν τους πύργους που χτίζουμε στην άμμο. Το έχω ξαναπεί. Σε όλους τους δείκτες η χώρα ουδεμία σχέση έχει με οποιαδήποτε μικρή η μεγάλη χώρα της Ευρώπης. Επειδή ακόμα εξακολουθούμε να πορευόμαστε σαν σουλτανία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Με απλά λόγια, θέλουμε αλλά φοβούμαι ότι και το πολιτικό προσωπικό αλλά και η κοινωνία, όλοι δηλαδή, δεν μπορούμε. Γιατί ούτε Αρετή, ούτε Τόλμη, ούτε Ικανότητα διαθέτουμε από τον βάλτο να βγούμε!
