Η εξωτερική πολιτική έχει πρωταρχικό στόχο την εξυπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος. Στις σημερινές συνθήκες της βαθιάς οικονομικής κρίσης, το εθνικό συμφέρον επιτάσσει μια εξωτερική πολιτική ταγμένη στη διαφύλαξη και επέκταση των διεθνών συμμαχιών και στην υποβοήθηση της οικονομικής ανάταξης της χώρας.
Είναι γεγονός ότι η Ελλάδα εμφανίζεται διεθνώς αποδυναμωμένη. Αυτό δεν σημαίνει αδρανοποίηση για την Ελληνική διπλωματία. Το αντίθετο μάλιστα: η κρίση επιτάσσει ενεργοποίηση όλων των δυνατοτήτων της. ΄Οπως έλεγε και ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής «δεν υπάρχουν μικρές χώρες, μόνο μικρές πολιτικές».
Η εξωτερική πολιτική καλείται να παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στη σημερινή συγκυρία εξασφαλίζοντας την ασφάλεια της πατρίδας και εκμεταλλευόμενη τις όποιες ευκαιρίες προσφέρει το διεθνές περιβάλλον για ανάπτυξη. Μερικά από τα θέματα που χρήζουν της άμεσης προσοχής της ηγεσίας του ΥΠΕΞ μετά τις εκλογές είναι:
α) η διαπραγμάτευση με την Ευρωπαϊκή Ένωση για την απλοποίηση, έστω και κατ’εξαίρεση, της διαδικασίας έκδοσης θεωρήσεων εισόδου (βίζας) από χώρες όπως η Ρωσία και τις πλούσιες χώρες του Κόλπου. Η συμφωνία του Σένγκεν δεν μπορεί να αποτελεί ανάχωμα για τον Ελληνικό τουρισμό.
β) η παράνομη μετανάστευση είναι πρόβλημα Ευρωπαϊκό. Η πατρίδα μας είναι σήμερα διπλά αδικημένη γιατί δέχεται τους περισσότερους μετανάστες από οποιαδήποτε άλλο εταίρο μας και παράληλλα λοιδορείται για την κακομεταχείρισή τους. Η ελληνική εξωτερική πολιτική οφείλει να διεκδικήσει την κοινοτική αλληλεγγύη και να διεκδικήσει την αναθεώρηση της Συνθήκης του Δουβλίνου ΙΙ με στόχο την αντιμετώπιση του μεγάλου αυτού προβλήματος που πλήττει την κοινωνική συνοχή.
γ) Η εξομάλυνση της Ελληνο-Γερμανικής σχέσης, που έχει υποστεί ρήγμα κατά τη διάρκεια της τελευταίας διετίας, είναι κρίσιμη. Οι αντι-Γερμανοί υπερπατριώτες βλάπτουν τον ελληνικό τουρισμό, τις ελληνικές εξαγωγές και, εν τέλει, τη μεγάλη εθνική προσπάθεια για την έξοδο από την κρίση. Η Γερμανία παίζει σημαντικό ρόλο στην Ευρώπη, και χωρίς τη συνδρομή της δεν μπορεί να υπάρξει ομαλή λύση του Ελληνικού προβλήματος. Η προσπάθεια πρέπει να επεκταθεί στους παραγωγικούς φορείς και την κοινή γνώμη.
δ) Η προώθηση αφενός της εκμετάλευσης όλων των ελληνικών κοιτασμάτων και η ενίσχυση των ελληνικών εξαγωγών αποτελεί μείζον εθνικό ζήτημα σήμερα. Η Τουρκία έχει εκμεταλευτεί εμπορικά (και όχι μόνο) την Αραβική άνοιξη υπέρ των προϊόντων της, μέσα από την ανάπτυξη οικονομικών σχέσεων με τις αναδυόμενες φιλο-ισλαμικές κυβερνήσεις στην περιοχή. Η ελληνική οικονομική διπλωματία δεν έχει ενεργοποιηθεί στο βαθμό που οι καιροί απαιτούν.
ε) Τέλος, η ισορροπία ισχύος στο Αιγαίο ανατρέπεται ολοένα και περισσότερο σε βάρος μας, καθώς περικόπτονται οι αμυντικές δαπάνες. Η Ελλάδα έχει ωφεληθεί από την ανάπτυξη της Τουρκίας μέσω της αύξησης κατά 180% μέσα στο 2011 των Ελληνικών εξαγωγων, και η Εθνική Τράπεζα βασίζεται στις ευημερούσες τουρκικές της επενδύσεις. Όμως, μακροπρόθεσμα, η ενδυνάμωση της Τουρκίας ενέχει κινδύνους. Η Ελλάδα μόνη της αδυνατεί να εξισορροπήσει την Τουρκία. Μετά το 1999 επιχείρησε να το κάνει με τη συνδρομή της Ευρώπης. Όμως σήμερα η ευρωπαϊκή επιρροή στην Τουρκία είναι περιορισμένη και η μόνη δύναμη στην περιοχή που προσφέρεται για στρατηγική συμμαχία με την Ελλάδα είναι το Ισραήλ, το οποίο είναι διπλά χρήσιμο, τόσο λόγω της ισχύος του όσο και λόγω της επιρροής του στην Ουάσινγκτον.
*Ο κ. Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης είναι υποψήφιος βουλευτής με τη ΝΔ στη Β’ Αθηνών
