Περίπου 900.000 ενεργοί πολίτες είναι άνεργοι αυτή τη στιγμή στη χώρα μας.
Αντίστοιχος αριθμός μόνο στην πρώτη δεκαετία της μεταπολεμικής Ελλάδας έχει καταγραφεί.
Τότε που η μετανάστευση έλαβε δραματικές διαστάσεις και έστειλε μαζικά τους Έλληνες στα εργοστάσια της Γερμανίας και στα ανθρακωρυχεία του Βελγίου, καθώς και στον Καναδά, στην Αυστραλία και στην Αμερική, όπου υπήρχε βάση ελλήνων μεταναστών από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα.
Και τώρα διαπιστώνεται επίσης ότι το πιο εκπαιδευμένο κομμάτι της ελληνικής νεολαίας ρίχνει μαύρη πέτρα πίσω του και αναζητεί την τύχη του σε αντίστοιχους προορισμούς.
Και επειδή η χώρα μας δεν αντέχει μια τρίτη μαζική αιμορραγία κρίσιμου ανθρώπινου δυναμικού και τα συνδικάτα δεν συζητούν για τους άνεργους νέους, παρά μόνο για όσους έχουν εργασία, καλόν είναι να αρχίσουμε να συζητάμε από την ανάποδη.
Όχι πώς δεν θα θιγούν τα κεκτημένα του υπάρχοντος εργατικού δυναμικού, αλλά πως θα διαμορφωθεί περιβάλλον για την είσοδο στην αγορά εργασίας των πολύγλωσσων και τεχνολογικά καταρτισμένων νεότερων γενιών.
Υπάρχουν ιδέες και εργαλεία που μπορούν να ευνοήσουν τους νέους. Και κυρίως πεδίο ευκαιριών. Μπορούν για παράδειγμα να ευνοηθούν επαγγελματικές συλλογικότητες νέων επιστημόνων. Να ευνοηθούν για παράδειγμα από τα ασφαλιστικά ταμεία οι ενώσεις νέων γιατρών ή από τους Δήμους οι εταιρίες νέων μηχανικών.
Επίσης το πλήθος των προγραμματιστών και ειδικευμένων στις νέες τεχνολογίες θα μπορούσε να απολαμβάνει κινήτρων και ενισχύσεων, αν αναπτύσσει νέα συλλογικά σχήματα ανάπτυξης και ιδεών. Ακόμη να υποστηριχθούν για το άνοιγμα του δικηγορικού επαγγέλματος τα εταιρικά σχήματα των νέων δικηγόρων, που σήμερα ξεζουμίζουν οι πατριάρχες του κλάδου.
Ακόμη, οι εταιρίες νέων αγροτών να επιλέγονται κατά προτεραιότητα στη διάθεση κοινοτικών πόρων. Οπως και στις τουριστικές περιοχές οι νέοι επαγγελματίες να τυγχάνουν υποστήριξης και διευκολύνσεων. Στους ορεινούς όγκους επίσης, εκεί όπου ανθούν νέες δραστηριότητες να προσφερθούν δυνατότητες αξιοποίησης υπό τον όρο προστασίας του περιβάλλοντος.
Θα μπορούσε κανείς να απαριθμήσει πλήθος κινήτρων και επιλογών για τις νεότερες γενιές, για τους νέους ανθρώπους που διαπνέονται από άλλη κουλτούρα και άλλα ήθη. Η Ελλάδα της κρίσης με λίγους πόρους θα μπορούσε να προσφέρει ευκαιρίες παραμονής στους νέους και δι’ αυτής να κερδίσει την ανάπτυξή της. Είναι ζήτημα ιδεών και αντιλήψεων και ανθρώπων βεβαίως.
