Η αναγγελία διεξαγωγής δηµοψηφίσµατος προκάλεσε µια πρωτόγνωρη κυβερνητική κρίση, η οποία δυστυχώς δεν εξαντλήθηκε στις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις. Συρρίκνωσε τη µειωµένη διαπραγµατευτική ικανότητα της χώρας και επιδείνωσε δραµατικά την αξιοπιστία µας.
Οι απόψεις που αρθρώθηκαν προκειµένου να συγκαλυφθεί η πανωλεθρία είναι γνωστής κοπής. Η επίκληση εξωθεσµικών κέντρων και επιχειρηµατικών συµφερόντων που αντιµάχονται ηγεσίες, καθώς συνειρµικά ξυπνά στους δηµοκρατικούς πολίτες µνήµες από το 1965 και την Αποστασία, υπήρξε κάποτε «χρήσιµη» και ίσως αληθοφανής. Οχι όµως πια και όχι πάντως σήµερα καθώς η χώρα βρέθηκε στο σηµείο µηδέν ανοίγοντας η ίδια τον κύκλο που θα οδηγούσε ενδεχοµένως σε αυτό που καµία ευρωπαϊκή συνθήκη δεν προέβλεψε, δηλαδή την έξοδό µας από το ευρώ.
Η κυβέρνηση Παπαδήµου έγινε δεκτή µε αίσθηµα ανακούφισης από µεγάλη πλειοψηφία των πολιτών γιατί το τεχνοκρατικό κύρος του επικεφαλής της µπορούσε να εγγυηθεί ότι η προκληθείσα από το δηµοψήφισµα εθνική βλάβη µπορεί να αποκατασταθεί και ταυτόχρονα να προχωρήσουν όσα χρειάζονται προκειµένου το δηµόσιο χρέος να καταστεί βιώσιµο. Παρά την αναντίστοιχη των περιστάσεων πολυµελή σύνθεσή της, παρά τη συµµετοχή σε αυτήν ενός ακροδεξιού κόµµατος, οι πολίτες προσδοκούν και ελπίζουν. Είναι τώρα πρωτίστως η ώρα της πολιτικής.
Ας ξαναορίσουµε λοιπόν τι είναι σήµερα προοδευτικό, ξεκινώντας από τα σηµερινά βάθρα της δηµοκρατίας.
1. Χρειαζόµαστε ένα κοινοβούλιο που αποτελείται από κόµµατα τα οποία λειτουργούν µε δηµοκρατικές διαδικασίες και βουλευτές οι οποίοι λειτουργούν εκπροσωπώντας το έθνος και όχι βάσει κοµµατικής πειθαρχίας. Χρειαζόµαστε κόµµατα νοικοκυρεµένα τα οποία δεν δανείζονται ούτε υπερχρεώνονται καθιστάµενα µε τον τρόπο αυτόν εξαρτηµένα, αφερέγγυα και ανίκανα να διαχειριστούν τις τύχες της χώρας. Κόµµατα τα οποία προτού υπάρξουν δηµοσιογραφικές αποκαλύψεις ή διώξεις προβαίνουν σε πράξεις αυτοκάθαρσης αποµακρύνοντας στελέχη τους.
2. Χρειαζόµαστε ένα αποτελεσµατικό κράτος και µια ικανή διοίκηση. Αυτό σηµαίνει µόνιµους κρατικούς αξιωµατούχους (π.χ., γενικούς γραµµατείς) που δεν είναι πολιτικά στελέχη και δεν αλλάζουν κάθε φορά που έχουµε εκλογές.
3. Χρειαζόµαστε πολιτική ασφαλείας για τον πολίτη. Η διαρκής προληπτική αστυνόµευση του δηµόσιου χώρου είναι µια δηµοκρατική απάντηση στην ανάγκη να αισθανθούν ασφαλείς ειδικά οι πιο αδύναµοι πολίτες. 4. Χρειαζόµαστε, τέλος, έναν αναπτυξιακό και παραγωγικό σχεδιασµό. Το «κούρεµα» χωρίς ανάπτυξη δεν θα οδηγήσει πουθενά.
Από τους δανειστές µας οφείλουµε να περιµένουµε να διαψεύσουν την εκτίµηση της αµετανόητης Μ. Θάτσερ η οποία διαβεβαίωνε ότι το ευρώ δεν έχει µέλλον καθώς το ευρωπαϊκό συµφέρον δεν θα µπει ποτέ πάνω από το εθνικό. Από τους εαυτούς µας δεν µπορούµε παρά να περιµένουµε σκληρή δουλειά που θα εντάσσεται βεβαίως σε ένα σχέδιο προκειµένου η χώρα να επανατοποθετηθεί στον ευρωπαϊκό χάρτη ως µια κυρίαρχη µεσαίου µεγέθους ευρωπαϊκή δύναµη που αξιοποιεί τις δυνατότητές της και βελτιώνει τις αδυναµίες της.
Ο Γκράµσι έλεγε ότι η αισιοδοξία πηγάζει από τη βούληση και αυτή τη βούληση χρωστάµε στους πολίτες.
Η κυρία Μιλένα Αποστολάκη είναι βουλευτής.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
