Εντάξει, αναµφισβήτητα µεγάλη η συµβολή του κόουτς Ερνέστο Βαλβέρδε στη σπουδαία εµφάνιση και εκτός έδρας νίκη του Ολυµπιακού επί της Μαρσέιγ. Κρατήστε όποια και όσα θέλετε από τα διθυραµβικά εγκώµια του ελληνικού αθλητικού Τύπου, όπως: «κοουτσάρισµα για πανεπιστήµιο», «τροµερή καθοδήγηση από τον “µαέστρο” Βαλβέρδε», «ρεσιτάλ από τον πάγκο», «µε υπογραφή Βαλβέρδε», «µε σχέδιο και κότσια προπονητή», «µαγ(κ)ικό κοουτσάρισµα», «ο µάγκας Θρύλος του Βαλβέρδε», «ο Βαλβέρδε δικαίωσε το προπονητικό παρατσούκλι του (“µυρµήγκι”)», «δικαίωση ενός σπουδαίου προπονητή», «η δικαίωση του αρχιτέκτονα» κ.λπ. κ.λπ.
Πράγµατι πρέπει να αποδοθούν τα εύσηµα στον ισπανό τεχνικό των Ερυθρολεύκων για όλες τις επιλογές του (σύνθεση, διάταξη οµάδας, αγωνιστικό πλάνο, αλλαγές) στο εν λόγω µατς στη Μασσαλία. Εκ του αποτελέσµατος άλλωστε ο κόουτς Βαλβέρδε δικαιώθηκε για τις επιλογές του (σε πρόσωπα και ρόλους), αφού τόσο οι παίκτες της βασικής 11άδας όσο και εκείνοι που χρησιµοποιήθηκαν ως αλλαγές τον έβγαλαν ασπροπρόσωπο. Ιδιαίτερη αναφορά αξίζουν όµως δύο από τους (λίγους) έλληνες παίκτες του ερυθρόλευκου ρόστερ: Ο Γιάννης Φετφατζίδης, ο οποίος µπήκε αλλαγή στο 75’ και πέτυχε το χρυσό γκολ στο 82’, και ο εκ των κορυφαίων της αναµέτρησης (δεξιός µπακ) Γιάννης Μανιάτης που στάθηκε περίφηµα παίζοντας αµυντικό χαφ από την αρχή και σε όλο το 90λεπτο, αλλά όντας αναγκαστική επιλογή λόγω αποδεκατισµού από τραυµατισµούς της ερυθρόλευκης µεσαίας γραµµής!
Αµφότεροι µε την εµφάνισή τους και την καθοριστική συµβολή στην επιτυχία του Ολυµπιακού ασφαλώς δικαίωσαν τον κ. Βαλβέρδε που τους επέλεξε, παράλληλα όµως τον εξέθεσαν κιόλας διότι (ως τώρα και κατά κανόνα) ο ισπανός κόουτς δεν τους εµπιστευόταν! Και αν µη τι άλλο, οι δύο έλληνες διεθνείς (απ)έδειξαν στο «Βελοντρόµ» ότι µπορούν – συνεπώς δικαιούνται και πρέπει – να πάρουν περισσότερο χρόνο συµµετοχής και ευκαιρίες, ιδιαίτερα στο κατά τεκµήριον χαµηλότερης δυναµικότητας εγχώριο πρωτάθληµα.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
