Οι πρόσφατες εξελίξεις με τον σχηματισμό της κυβέρνησης Παπαδήμου γέννησαν δύο διαφορετικές σχολές σκέψης: η μία βλέπει τη συγκρότηση αυτής της κυβέρνησης ως έναν εμβρυουλκό για την ανάδυση του καινούργιου. Μια ευκαιρία για τη μετάβαση σε μια νέα Μεταπολίτευση μέσα από τη ριζική ανανέωση του πολιτικού προσωπικού, την είσοδο στην πολιτική νέων και πιο φρέσκων δυνάμεων που προέρχονται από τα πιο δυναμικά τμήματα της κοινωνίας, τεχνοκρατών χωρίς τις εξαρτήσεις των παραδοσιακών πολιτικών. Εξέλιξη που θεωρείται όχι μόνο ελπιδοφόρα αλλά και αναγκαία.

Η δεύτερη σχολή σκέψης, πιο απαισιόδοξη, θεωρεί ότι η πολιτική τάξη κατάφερε να επιβιώσει στις νέες συνθήκες κερδίζοντας τον απαραίτητο πολιτικό χρόνο για να ανασυνταχθεί και να συνεχίσει να πολιτεύεται με τον ίδιο τρόπο που το έκανε ως τώρα. Και οι δύο απόψεις όμως συγκλίνουν στη διαπίστωση ότι τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν. Οπότε το κρίσιμο ερώτημα είναι: Μπορούν να αλλάξουν τα κόμματα;


ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ