Τελικά, πιστεύω ότι δεν ήταν άστοχη η πρόταση του κ. Παπανδρέου για διενέργεια δημοψηφίσματος. Εκ του αποτελέσματος, μετά και το τελευταίο φιάσκο για τον σχηματισμό «κυβέρνησης ενότητας!» και το διάγγελμα – έκθεση ιδεών(;) – του, προς το παρόν, Πρωθυπουργού, αποκαλύφθηκε τόσο ο ρόλος του ιδίου και του κόμματός του όσο και της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Μπορεί για την πορεία της χώρας – και τη σωτηρία της – να ήταν καταστροφική πρόταση (όπως λένε οι ειδικοί επί των οικονομικών), αλλά για τη λειτουργία των κομμάτων εξουσίας και τη στάση των βουλευτών που τα απαρτίζουν ήταν αποκαλυπτική. Θα μου πείτε, τώρα; Δεν το ξέραμε; Δεν το βλέπαμε ότι είναι πολύ μικροί και ανίκανοι;
Οτι το ξέραμε, το ξέραμε. Να το δούμε δεν θέλαμε. Γιατί έτσι μας βόλευε; Γιατί ελπίζαμε; Γιατί δεν είχαμε άλλη επιλογή; Γιατί πιστεύαμε πως κάναμε το πολιτικά ορθό; Γιατί είμαστε μεγάθυμοι και θέλαμε να δίνουμε άλλη μία ευκαιρία;
Τώρα όμως; Τώρα που το σεντόνι που σκέπαζε τους «ήρωες» που στήσαμε σε σαθρά βάθρα έπεσε και τα αποκαλυπτήρια έγιναν με ταρατατζούμ, διαγγέλματα και παράτες, τώρα και πάλι θα κλείσουμε τα μάτια; Αν οι ρυθμιστές της τύχης της χώρας είναι αυτοί που φωταγωγούνται από τους τηλεοπτικούς προβολείς, ας τους… σβήσουμε.
Αλλωστε φροντίζουν μόνοι τους γι’ αυτό. Και μόνον ο τρόπος που οι βουλευτές του ΠαΣοΚ ακύρωσαν την υποψηφιότητα του κ. Πετσάλνικου δείχνει την εκτίμησή τους για τους «συντρόφους» τους. Αυτοακυρώνονται και επιδίδονται σε έναν άνευ προηγουμένου εμφύλιο ενώ ταυτόχρονα ζητούν από τον κόσμο να ομονοήσει και να συναινέσει στις αποφάσεις τους.
Αν λοιπόν σε όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου πρέπει να παίξει έναν ρόλο και ο λαός, ας επιλέξουμε να είναι ο πρωταγωνιστικός. Ο λόγος μας απέναντι στον λόγο τους. Εδώ που φθάσαμε οι εκλογές είναι η μόνη λύση. Αφού οι Ερινύες δεν μπόρεσαν να τους οδηγήσουν στην κάθαρση, ας το κάνει ο λαός.
Τώρα, που ο βασιλιάς είναι γυμνός αλλά και εμείς γυμνοί από άλλοθι. Τώρα, που το «δεν είδαμε, δεν ξέραμε, δεν καταλάβαμε» δεν υπάρχει. Τώρα, που πλέον είναι ξεκάθαρο ότι «σωτήρες» ένθεν καθείθεν, στο εσωτερικό ή στο εξωτερικό, δεν υπάρχουν.
Ο Νίκος Καζαντζάκης το έχει γράψει σοφά: «Σωτηρία θα πει να λυτρωθείς απ’ όλους τους σωτήρες· αυτή ‘ναι η ανώτατη λευτεριά, η πιο αψηλή, όπου με δυσκολία αναπνέει ο άνθρωπος. Αντέχεις;».

Αντέχουμε; Ας το αποδείξουμε: στις κάλπες.