Το χάος, το μπάχαλο, η παντελής ανικανότητα, η ολοσχερής αχρηστία, η πρωτοφανής ανωριμότητα και η επικών διαστάσεων φιλαυτία τα συνώνυμα της ελληνικής χρεοκοπίας. Πρωτίστως του πολιτικού προσωπικού και δευτερευόντως μιας κοινωνίας που συμπεριφέρεται όπως κάθε σχιζοφρενής. Γιατί η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου αντί να ξαναφτιάξει τη κρατική μηχανή και ταυτόχρονα να ξεφορτώσει όλα τα βαρίδια που ροκανίζουν τα μισά έσοδα του δημόσιου κορβανά, βάλθηκε από την πρώτη στιγμή να μαστιγώνει τις τσέπες των μισθοσυντήρητων και των συνταξιούχων. Πορεύτηκε δηλαδή με την γνωστή, ρακένδυτη, τρύπια συνταγή. Με την μπακαλική. Και αντί να κλείσει τις εφορίες και να συμβληθεί με ξένους εισπρακτικούς οργανισμούς, εγκατέλειψε την φορολογία στα ίδια λαμόγια και τους ίδιους ξεχαρβαλωμένους μηχανισμούς. Γιατί ο Αντώνης Σαμαράς προκειμένου ως πρωθυπουργός να φωτογραφηθεί με την επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου χάιδευε τ’ αυτιά ενός ακροατηρίου που αρέσκεται να ακούει πέτσινες παροχές και πέτσινες υποσχέσεις. Γιατί ο Τσίπρας με την έξοδο από την ευρωζώνη και την συνακόλουθη επιστροφή στην δραχμή, μετέτρεψε την πολιτική σε κραυγή και μεταμόρφωσε την αγανάκτηση σε βιομηχανία γιαουρτιού και καλλιέργεια ζαρζαβατικών. Αλλά και γιατί από τη μια ο μέσος Νεοέλληνας οργίζεται και ωρύεται με την δανειακή σύμβαση και την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στην Μέρκελ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και από την άλλη όταν του λες ότι η εναλλακτική λύση είναι η δραχμή σαν ανήμερο θηρίο θα σου ριχτεί. Ετσι, με το Δημοψήφισμα, ο Παπανδρέου άνοιξε το κουτί της Πανδώρας ώστε να αποκαλυφθεί το μέγεθος μιας αληθινής χρεοκοπίας μοναδικής. Φανταστείτε δηλαδή. Οι ξένοι και οι ιμπεριαλιστές να σου χαρίζουν εκατό δισεκατομμύρια, να σου δανείζουν διακόσια και από πάνω να σου ρίχνουν τα επιτόκια. Κι εσύ ως τρελός και ψυχοπαθής να κοπανάς το κεφάλι σου πιστεύοντας ότι έτσι από τον καρκίνο θα θεραπευθείς. Με απλά λόγια, όσα συμβαίνουν και θα συμβούν, αυτή η επικών διαστάσεων μούρλα είναι η τελευταία και πιο καταλυτική απόδειξη μιας μεγάλης αλήθειας. Ουδεμία σχέση η χώρα με οποιοδήποτε άλλο γεωγραφικό σημείο της Ευρώπης. Από το τελευταίο άκρο της Πορτογαλίας έως την καρδιά της Πολωνίας. Να είστε σίγουροι και στοιχηματίζω ό,τι έχω και δεν έχω, ότι κάποια στιγμή θα μας πετάξουν από την ευρωζώνη. Γιατί, σου λέει αυτοί οι ανεπρόκοποι ρεμπεσκέδες, αυτοί οι τρελοί πρέπει επειγόντως να μετακομίσουν στην ζούγκλα και την Αφρική. Να συγκατοικήσουμε με το είδος μας δηλαδή!