Την περασµένη Παρασκευή οι επιφανέστεροι των ευρωπαίων τραπεζιτών
συγκεντρώθηκαν στη Βιέννη προκειµένου να αξιολογήσουν τις οικονοµικές
συνθήκες που διαµορφώνονται στην ευρωζώνη και να αποτιµήσουν τους
κινδύνους που απειλούν τη χρηµατοπιστωτική σταθερότητα στην Ευρωπαϊκή
Ενωση και κατ’ επέκταση σε όλον τον κόσµο. Οσοι βρέθηκαν στην αυστριακή
πρωτεύουσα µεταδίδουν µόνο φόβους και ανησυχίες για την έκβαση της
κρίσης χρέους, για τις επιπτώσεις στην οικονοµική ανάπτυξη της Γηραιάς
Ηπείρου και βεβαίως για το κοινό νόµισµα, που ξεκίνησε πριν από 12
χρόνια γεµάτο προσδοκίες και σήµερα µοιάζει µε χίµαιρα για τους
ευρωπαϊκούς λαούς και µεγάλη απειλή για το ευ γενέστερο µεταπολεµικό
οικοδόµηµα του σύγχρονου κόσµου. Οι ευρωπαίοι τραπεζίτες έχουν κάθε
λόγο να ανησυχούν.
Είναι οι πρώτοι αποδέκτες της επεκτεινόµενης πολιτικής και κοινωνικής
αµφισβήτησης, γνωρίζουν τα κενά και τις αδυναµίες του διεθνούς
χρηµατοπιστωτικού συστήµατος, ξέρουν ότι δίπλα και µέσα τους έχει
γιγαντωθεί ένα αδηφάγο και ατιθάσευτο κερδοσκοπικό τέρας και εκ της
θέσεώς τους αντιλαµβάνονται τις συνέπειες της φούσκας που σκάει. Επίσης
έχουν πλήρη γνώση των σκελετών που κρύβουν στα βιβλία τους και έχουν
πάµπολλες εµπειρίες χρεών και χρεοκοπιών. Η παγκόσµια ιστορία είναι
γεµάτη από «βουνά χρεών» τα οποία απεδείχθησαν αµετακίνητα, ανίκητα και
ικανά να κλονίσουν χώρες και συστήµατα. Κακά τα ψέµατα, το διεθνές
οικονοµικό σύστηµα πάσχει. Και πάσχει γιατί ανισορροπεί. Με τον καιρό
έχασε τις σταθερές του, αγνόησε τους κινδύνους που απορρέουν από τον
κλονισµό της σχέσης µεταξύ τιµών, αµοιβών και αξιών.
Προτίµησε να πριµοδοτήσει χάρτινες και άυλες αξίες σε βάρος των
πραγµατικών παραγωγών και της εργασίας. Και όταν ανισορρόπησε αναζήτησε
υποκατάστατα µέσω του υπερδανεισµού κατασκευάζοντας µια σούπερ νόβα των
πιστώσεων που µε την έκρηξή της κατακαίει τους πάντες και τα πάντα.
Είναι κοινός τόπος πια ότι το παγκόσµιο οικονοµικό οικοδόµηµα
απειλείται µε κατάρρευση παρασέρνοντας τους πάντες και τα πάντα. Χώρες,
κοινωνίες, επιχειρήσεις, κυβερνήσεις, κόµµατα και δυνάµεις απειλούνται
αυτή την ώρα. Εµείς, ως ασθενέστερος κρίκος της διεθνούς αλυσίδας,
ζήσαµε τα πρόδροµα φαινόµενα αυτής ακριβώς της επαπειλούµενης διεθνούς
κατάρρευσης. Την οποία µόνο µια καινούργια διεθνούς εµβέλειας ρύθµιση
δύναται να αποτρέψει. Το ερώτηµα που τίθεται είναι ποιοι θα την
επιβάλουν. Οι ηγέτες του σύγχρονου κόσµου µοιάζουν δεσµευµένοι και
ακινητοποιηµένοι από το υπάρχον σύστηµα. ∆εν θέλουν και δεν µπορούν.
Νοµοτελειακά λοιπόν οι λαοί θα επιβάλουν την αλλαγή. Και όσοι δεν το
βλέπουν απλώς εθελοτυφλούν ή καλύτερα στρουθοκαµηλίζουν.
akarakousis@dolnet.gr
