Ότι θα παρακολουθούσαμε διαδήλωση του ΠΑΜΕ που θα χρειαζόταν την προστασία της αστυνομίας δεν το περιμέναμε. Κακώς.
Φαντάζομαι ότι θα παρακολουθήσατε τη σκηνή. Καμιά τριανταριά αναρχικοί τράβηξαν έναν από την περιφρούρηση του ΠΑΜΕ τον έβαλαν στη μέση και τον ξυλοκόπησαν ανελέητα. Κανονικό λιντσάρισμα.
Κι αυτό ήταν ένα μόνο περιστατικό. Η ευκολία με την οποία πέταγαν μολότοφ και πέτρες μέσα στους ανυπεράσπιστους διαδηλωτές- όχι πέτρες, ολόκληρα κομμάτια μάρμαρο- μόνο απορία προκαλεί πώς δεν είχαμε περισότερους νεκρούς.
Μην απορούμε όμως. Αυτή την σταδιακή κλιμάκωση και δυστυχώς αποδοχή της βίας την παρακολουθούμε εδώ και χρόνια. Ξεκίνησε από τα γήπεδα. Από την αρχή όμως βρισκόταν σε συγκοινωνούντα δοχεία με την πολιτική. Μπορούμε φυσικά να τους ονομάσουμε προβοκάτορες και να ξεμπερδέψουμε. Απλώς θα κλείνουμε τα μάτια σε ένα πρόβλημα που είναι κατ’ εξοχήν πολιτικό.
Η ευθύνη για την διόγκωσή του κατ’ αρχήν ανήκει στην Πολιτεία. Η ανοχή και η ατιμωρησία, η αδυναμία να συλληφθούν όλοι αυτοί που πετάνε μολότοφ, δημιουργεί από μόνη της ένα φαύλο κύκλο βίας. Δυστυχώς δεν έχουμε κοινωνίες αγγέλων. Χωρίς ισχυρό κράτος, πολιτισμένη κοινωνία και δημοκρατία δεν μπορούν να υπάρξουν. Μόνο αφελείς και υποκριτές πιστεύουν το αντίθετο. Και είδαμε πόσο διαφορετικά αντιμετώπισαν τα επεισόδια στην Αγγλία αλλά και στην Ιταλία- και στις δύο χώρες αναζητούν τους υπαίτιους μέσα από τα βίντεο- και πόσο αποσπασματικά οδηγούνται οι ένοχοι στη δικαιοσύνη στην Ελλάδα. Στη συντριπτική πλειοψηφία μένουν ατιμώρητοι.
Δεν είναι μόνο τα επεισόδια ωστόσο. Η αδυναμία του κράτους εκδηλώνεται παντού. Στα σκουπίδια στους δρόμους, στις καταλήψεις υπουργείων και δημόσιων κτιρίων, στη (μη) απονομή δικαιοσύνης, στην κατάρρευση των ελεγκτικών μηχανισμών- είτε μιλάμε για τον καταλογισμό των φόρων, είτε για τον περιορισμό του παράνομου πάρκινγκ σε κεντρικές λεωφόρους.
Και πάλι φυσικά το κύριο μέρος της ευθύνης ανήκει στην κυβέρνηση. Η οποία δεν λειτουργεί ωστόσο σε κενό. Μόλις προχθές ο κ.Τσίπρας μιλούσε για δύο Ελλάδες που συγκρούονται, – την Ελλάδα της διαπλοκής, της υποταγής και του παρασκηνίου με την Ελλάδα της υπερηφάνειας και της προκοπής. Όσο για τον κ. Σαμαρά, ο ίδιος μπορεί να μη μίλησε για Γουδή, έχει όμως άραγε διαβάσει τα μπλόγκ οιονεί συνεργατών του για να δει ποιοι και πόσο κοντά του τα λένε; Έχουμε υιοθετήσει έναν πολιτικό λόγο που πριμοδοτεί τη βία και την αυθαιρεσία.
Πολλοί θα ισχυριστούν ότι όλα αυτά αποτελούν την αναπόφευκτη συνέπεια της κρίσης. Το επιχείρημα ωστόσο μπορεί και να αντιστραφεί. Ακριβώς επειδή τα πράγματα είναι τόσο δύσκολα, οφείλουμε να είμαστε νηφάλιοι και διαλλακτικοί. Άλλωστε είναι γνωστό το βιβλικό ρητό: μάχαιρα έδωσες…
