Τελικώς για δυο λόγους μπορεί να ανασταλεί η απεργία στα μέσα ενημέρωσης.
Ο πρώτος για την μετάδοση των λαϊκών αγώνων. Και ο δευτερος για την μετάδοση των αγώνων ποδοσφαίρου, της Eθνικής το Σάββατο, του Ολυμπιακού χθες.
Και με την πρώτη αλλά και με τη δεύτερη περίπτωση ο γράφων είναι απολύτως σύμφωνος- όπως φαντάζομαι και η πλειοψηφία των τηλεθεατών.
Με όλο το σεβασμό στις αντίθετες απόψεις ωστόσο, το φαινόμενο νομίζω ότι λέει πολλά για τις πραγματικές διαθέσεις της κοινωνίας μας. To πρωί στην πορεία, το απόγευμα στον καναπέ.
Το είχαμε ξαναζήσει αν θυμάστε σε κάποια αγροτικά μπλόκα όταν ο αείμνηστος αρχηγός των αγροτών το είχε ξεκόψει στους δημοσιογράφους που τον αναζητούσαν: «Το απόγευμα, ξεχάστε το, θα δω το ματς» – όλως τυχαίως ήταν και πάλι του Ολυμπιακού.
Είτε μας αρέσει, είτε όχι, είμαστε μια καταναλωτική κοινωνία. Κι η οργή μας από εκεί κυρίως ξεκινά. Την αναντιστοιχία ανάμεσα στις προσδοκίες μας και στην πραγματικότητα της κρίσης.
Πριν σπεύσετε να το καταδικάσετε σκεφτείτε ότι μπορεί να είναι και ανακουφιστικό. Άλλωστε η γοητεία της Δημοκρατίας είναι ακριβώς αυτή. Οσο καλύτερα λειτουργεί τόσο λιγότερο έχει ανάγκη από ήρωες.
Σκέφτεστε πόσο τρομακτικό θα ήταν να εννοούσαμε όσα λέμε τον τελευταίο καιρό!
