Τελικά ο Κοσκωτάς ήταν μπροστά από την εποχή του. Είχε καταλάβει το κρυφό νόημα του επιχειρείν: αντί να ταλαιπωρείσαι με τα περιφερειακά, πας κατευθείαν και αγοράζεις μια τράπεζα. Τα υπόλοιπα έρχονται μόνα τους.
Εντάξει το έκανε άγαρμπα και τον κατάλαβαν. Αλλά και ο Λαυρεντιάδης με την «Proton» δεν τα πήγε καλύτερα. Είχε μαζί του το νόμο όμως. Πρόλαβε να επιστρέψει τα χρήματα πριν κατηγορηθεί για υπεξαίρεση κι έτσι ούτε γάτα ούτε ζημιά. Δεν μου φαίνεται συμπεριφορά αθώου. Θα πείτε «γλίτωσε το δημόσιο κάποια εκατομμύρια». Τέτοια όμως βλέπουν οι νομοταγείς κι εξοργίζονται.
Ασε που η υπεξαίρεση είναι η παρωνυχίδα. Για τους πεινασμένους. Αν έχεις μια τράπεζα αλλού είναι το ψωμί. Αίφνης η «Proton» είχε λέει διακόσια εκατομμύρια ευρώ δάνεια σε επιχειρήσεις συμφερόντων Λαυρεντιάδη. Αυτά, μάλιστα, είναι λεφτά.
Πώς το έκαναν επί χούντας; Έπαιρναν την επιδότηση για ένα εργοστάσιο, έδιναν τα μισά -που λέει ο λόγος- για τα μπετά και μη τους είδατε. Μας έμεναν τα κουφάρια- αναμνηστικά γλυπτά της επαράτου. Τώρα φυσικά τα πράγματα γίνονται πιο κομψά. Υπάρχει και το χρηματιστήριο. Δίνεις δάνειο στον εαυτό σου, κάνεις τις εξαγορές σου, βγάζεις τις υπεραξίες σου και μετά γαία πυρί μιχθήτω. Γι’ αυτό σας λέω μεγάλη βλακεία η υπεξαίρεση.
Η «Βlack Rock» βέβαια περιπλέκει τα πράγματα. Στην Ιρλανδία που πήγε τούς έβγαλε επισφάλειες- δες θαλασσοδάνεια- με το κιλό. Όταν μαθεύτηκε ότι έρχεται κατά το Νότο έπεσε πανικός. Σε εποχή ισχνών αγελάδων που θα βρεθούν τα πρόσθετα κεφάλαια για τις ζημιές που θα έρθουν στο φως; Έχουν κι ένα δίκιο δεν λέω.
Από την άλλη πλευρά, βέβαια, είναι καλό να ξέρουμε την αλήθεια. Να χωρίσει η ήρα από το στάρι. «Με τι δικαιολογία άλλωστε θα τους λέγαμε να μην έρθουν» λένε χαρακτηριστικά κάποιοι κυβερνητικοί. Άσε που τους έβγαλαν στη φόρα και από την τρόικα. «Θέλετε ένα τραπεζικό σύστημα που θα κάνει κάποιους πλούσιους με τις καταθέσεις σας;» Έλα ντε!
