Είχα αποφασίσει ότι δεν θα αρθρογραφήσω ξανά για τις κακοδαιµονίες που µαστίζουν τα ελληνικά πανεπιστήµια και τα έχουν οδηγήσει σε ανυποληψία. Γιατί; Επανειληµµένες παρεµβάσεις µου στον Τύπο για τον νεποτισµό, τη διαπλοκή και τη µετριοκρατία που επιπολάζουν σε αυτά δεν είχαν αποτέλεσµα. Ηταν σαν να έριχνα λάδι στη φωτιά. Αυτά φούντωναν. Παρά την υπόσχεση που έδωσα στον εαυτό µου, η θλίψη που µου προκαλούν τα τελευταία γεγονότα µε κάνει να επανέλθω. Εδώ και τρεις εβδοµάδες ο χώρος της Ιατρικής Σχολής θυµίζει νεκροταφείο, τελεί υπό κατάληψη. Oι φοιτητές, αντί να σπουδάζουν την τέχνη και την επιστήµη τους, φυλάσσουν νεκρά κτίρια. Εξειδικευµένες ιατρικές πράξεις παρακωλύονται, πειραµατικά εργαλεία, βιολογικά υλικά και αντιδραστήρια καταστρέφονται και η διδασκαλία καταστρατηγείται. Πού είναι η διοίκηση του πανεπιστηµίου; ∆εν είναι µόνο απούσα, αλλά µε τη στάση και τις θέσεις της παροτρύνει αυτά τα παθολογικά φαινόµενα. Θυµίζω ότι η διοίκηση του Πανεπιστηµίου Αθηνών ανέβαλε την εξεταστική περίοδο, και όχι µόνον. ∆ιαλάλησε, σε κάθε µέσο, µε κάθε τρόπο, αυτή που θα έπρεπε να τηρεί τον νόµο, ότι δεν θα τον εφαρµόσει.

Είναι κρίµα που οι νέοι ασκληπιάδες δεν έχουν καταλάβει ότι στο πολυπληθές ιατρικό σώµα, που σύντοµα θα αποτελούν µέλη του, θα επιβιώσουν µόνο οι γνωρίζοντες. ∆εν έχουν αντιληφθεί ότι οι εποχές που δηµιουργούσαν ήρωες και που ο ηρωισµός ανταλλασσόταν µε µια πολιτική καριέρα ή µια θέση στο ∆ηµόσιο έχουν περάσει χωρίς επιστροφή. Πιστεύουν στ’ αλήθεια ότι οι πράξεις τους υπηρετούν το δηµόσιο πανεπιστήµιο και την αληθινή δηµοκρατία σε αυτό; Επιβάλλοντας µε τη βία την απαγόρευση λειτουργίας του Πανεπιστηµίου αναιρούν την όποια εγκυρότητα των αιτηµάτων τους και θα πρέπει κάποτε να αναρωτηθούν µήπως χρησιµοποιούνται βάναυσα από άνανδρους που µοναδικό τους στόχο έχουν τα προσωπικά τους οφέλη. Σε τι αποσκοπούν; Στο να βουλιάξει το καταχρεωµένο κράτος που πληρώνει διδάσκοντες και διοικητικό προσωπικό χωρίς να εργάζεται; Στο να διαλύσουν τα πάντα για να χτίσουν τι; Στο να πείσουν ποιον και για ποια πράγµατα; Αν οι φοιτητές µας το 2011 χρησιµοποιούν τις καταλήψεις για να αλλάξουν τον κόσµο, πραγµατικά είµαστε µια πολύ συντηρητική και οπισθοδροµική κοινωνία.

Ηρθε η ώρα όπου οι διδάσκοντες και οι φοιτητές που ειλικρινά πιστεύουν στο ανοικτό, δηµόσιο, δηµοκρατικό πανεπιστήµιο να αναλάβουν τον ρόλο που τους αντιστοιχεί. Ηρθε ο καιρός που αυτοί που ανησυχούν για το πανεπιστήµιο θα πρέπει να βρεθούν µαζί µε τους καταληψίες. Οχι για να αντιπαρατεθούν ούτε για να πυροδοτήσουν έκτροπα αλλά για να τους διδάξουν, έστω και στον προαύλιο χώρο της Ιατρικής Σχολής, τις οµορφιές της ιατρικής επιστήµης. Να τους πείσουν ότι κοφτερά µυαλά σαν τα δικά τους δεν επιτρέπεται να αδρανοποιούνται φυλάσσοντας νεκρά κτίρια. Να τους πείσουν ότι η θέση τους πρέπει να είναι ενεργός στα εργαστήρια και στις κλινικές. Κάνω έκκληση σε όλους τους διδάσκοντες και φοιτητές να επανέρθουν ο καθένας στον ρόλο τους. Το απαιτούν οι συγκυρίες. Οι διδάσκοντες και οι φοιτητές της Ιατρικής να είναι αυτοί που πρώτοι θα δώσουν χέρι βοηθείας για να δηµιουργηθούν ουσιαστικοί ακαδηµαϊκοί θεσµοί που θα υπηρετούν την αλήθεια, τη µάθηση και την προσφορά στην κοινωνία.

Ο κ. Χαράλαμπος Μ. Μουτσόπουλος είναι τέως καθηγητής της Ιατρικής Σχολής Αθηνών.


ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ