Με τους μαθητές που κάνουν τις καταλήψεις δεν έχω, δεν μπορεί κανείς να έχει, πρόβλημα. Αν δεν κάνουν τις κουτουράδες τους σ’ αυτή την ηλικία πότε θα τις κάνουν; Πόσο μάλλον όταν τους έχουν πείσει ότι το δημόσιο σχολείο δεν αξίζει τίποτα – το φροντιστήριο να είναι καλά – κι όταν έχουν φουσκώσει τα μυαλά τους με την επαναστατική μπαρουφολογία του συρμού. Με τους γονείς όμως και τους καθηγητές – όχι όλους φυσικά – έχω.
Αν αμφιβάλλετε θα έπρεπε να παρακολουθήσετε στην τηλεόραση τη συνέντευξη που έδωσε ο Λυκειάρχης της Ερυθραίας. Τι έκανε αυτός ο άξιος άνθρωπος; Πρώτα απ’ όλα σταμάτησε την κατάληψη. Πήγε στο σχολείο μαζί με εκπροσώπους από το σύλλογο γονέων και από το δημοτικό συμβούλιο και σε μια ώρα που στα κτίρια ήταν λίγοι μαθητές, άνοιξαν απλώς τις πόρτες και όλα τελείωσαν. Δεν έμεινε όμως μόνο σ’ αυτό.
Όπως ξέρουμε το βασικό αίτημα των μαθητών είναι τα βιβλία. Μίλησε λοιπόν μαζί τους και τους έκανε να παραδεχτούν ότι το να διαβάσουν για λίγες ημέρες από το κομπιούτερ τους λίγες σελίδες δεν είναι δα και το τέλος του κόσμου. Και όσοι δεν έχουν κομπιούτερ; – θα αναλογιστείτε ίσως με καλή πίστη. Ε, λοιπόν αυτοί, όπως το είδαν στην πράξη, είναι δύο περίπου σε κάθε τάξη. Για τόσες φωτοτυπίες αντέχει ο προϋπολογισμός του Δήμου. Με άλλα λόγια το αίτημα στην πραγματικότητα δεν είναι παρά ένα πρόσχημα.
Ο Λυκειάρχης μίλησε και για άλλα ζητήματα επισημαίνοντας -όχι με τα ίδια λόγια ίσως- ότι όποια και αν είναι τα προβλήματα η λύση δεν μπορεί να είναι το κλειστό σχολείο και ότι εν πάσει περιπτώσει δεν μπορεί να αγνοούνται τα δικαιώματα των μαθητών που θέλουν να κάνουν μάθημα. Αυτονόητα πράγματα.
Είναι αλήθεια ότι στη συνέντευξη του δεν καταπιάστηκε με το άλλο μεγάλο αίτημα της εκπαιδευτικής κοινότητας, την έλλειψη χρημάτων για πετρέλαιο θέρμανσης. Κι ομολογώ αν κάποια στιγμή τον Δεκέμβρη οι μαθητές αρνιόντουσαν να κάνουν μάθημα επειδή θα έπρεπε να μπουν σε παγωμένες αίθουσες, θα είχαν ασφαλώς την συμπάθειά μας. Αλλά τώρα με το θερμόμετρο στους 25 βαθμούς; Μου θυμίζει τη στιχομυθία του Καραγκιόζη με τον μπάρμπα – Γιώργο, όταν ο τελευταίος τον έχει αρπάξει από το λαιμό:
-Σιγά μπάρμπα Γιώργο θα μου σκίσεις τη γραβάντα!
-Αφού δεν φοράς γραβάτα.
-Αν φόραγα όμως θα μου την έσκιζες…
