Εχει δίκιο ο Μπάφετ να εξανίσταται όταν οι «υπερ-πλούσιοι» των ΗΠΑ καταλήγουν να πληρώνουν φόρο 15% και τα κολοσσιαία κέρδη από χρηματοοικονομικές συναλλαγές στην Αμερική ακόμη λιγότερο. Αν ζούσε σε μια πολύ φτωχότερη και ευρωπαϊκή χώρα όπως η δική μας, χωρίς υπερ-πλούσιους δισεκατομμυριούχους, με τον ανώτατο συντελεστή φόρου εισοδήματος και μερισμάτων στο 45%, τον φόρο στις συναλλαγές και στα εισοδήματα από καταθέσεις να προεισπράττονται στην πηγή, με φόρους ακίνητης περιουσίας συνεχώς αυξανόμενους και αλλεπάλληλες έκτακτες εισφορές, ίσως δεν θα είχε λόγο να αισθάνεται έτσι.

Δύο πραγματικότητες: Ολα τα φορολογικά συστήματα είναι- και σωστά- αναδιανεμητικά. Παίρνουν αναλογικά (και βεβαίως και σε απόλυτους αριθμούς) πολύ περισσότερα από τα ανώτερα εισοδήματα για να χρηματοδοτούν τα δημόσια αγαθά.

Στην Ελλάδα, όπου το 55% των νοικοκυριών δεν πληρώνει ούτε 1 ευρώ φόρο γιατί δηλώνει κάτω από το αφορολόγητο, όλους τους φόρους τους πληρώνουν ουσιαστικά το 25% του πληθυσμού και το 5% των επιχειρήσεων.

Δεύτερον: Ας βάλουμε κάτω τα νούμερα: κανένας πρόσθετος φόρος στους πλούσιους- ούτε καν η συνολική δήμευση της περιουσίας τους- δεν αρκεί για να καλύψει τις σπατάλες ενός πολιτικού συστήματος που κάθε χρόνο μοιράζει και χαρίζει πολύ περισσότερα από όσα εισπράττει και ενός κράτους που σκόρπισε κοντά 400 δισ. ευρώ και τα χρωστάει.

Το οικονομικό πρόβλημα στη χώρα μας προέρχεται από την «προσοδοδοσία» (χατίρια, προνόμια και χαριστικά) που ασύστολα εφάρμοσε επί δεκαετίες το πολιτικό σύστημα και την προσοδοθηρία (βόλεμα ή αρπαχτή) στην οποία εθίστηκε ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας. Εξίσου μεγάλο πρόβλημα η αδίστακτη φοροδιαφυγή (από τους έχοντες που δεν δηλώνουν).

Εφτασε η ώρα να μεταλλαχθεί η Ελλάδα σε μια κοινωνία όπου ο καθένας αποκομίζει μόνο ό,τι δικαιούται από την προσφορά του και τον κόπο του. Οπου ο καθένας αποδίδει σε φόρους αυτό που του αναλογεί (και οι πλούσιοι βεβαίως περισσότερα). Οπου δίνονται οι ευκαιρίες σε όλους τους δημιουργικούς πολίτες να βγάζουν περισσότερα (δουλεύοντας και παράγοντας), έτσι ώστε να έχουμε περισσότερα συλλογικά ως κοινωνία: περισσότερες δουλειές, περισσότερους φόρους, περισσότερα χρήματα για τα δημόσια αγαθά και τους οικονομικά αδύναμους.

Ο κ. Δ. Δασκαλόπουλος είναι πρόεδρος του ΣΕΒ.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ