Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι στις παρούσες συνθήκες η εξαίρεση της αγοράς κατοικίας από το «πόθεν έσχες» αποτελεί μια πολύ λογική επιλογή. Με την αγορά στο ναδίρ, κάθε μέτρο που θα μπορούσε να φρενάρει την κατρακύλα και να δημιουργήσει θέσεις εργασίας είναι καλοδεχούμενο. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να το αρνηθούμε. Ή μήπως όχι;
Γιατί βέβαια η κατάργηση του πόθεν έσχες είναι ο τελευταίος κρίκος σε μια αλυσίδα εξαιρέσεων. Έχουμε και λέμε: επαναπατρισμός καταθέσεων χωρίς πόθεν έσχες και με συμβολικό φόρο, νομιμοποίηση αυθαιρέτων και ημιυπαίθριων, περαίωση των φορολογικών δηλώσεων, ρύθμιση των χρεών στο ΙΚΑ και κύριος οίδε τι ακολουθεί. Η εξαίρεση έχει γίνει ο κανόνας.
Είναι προς συζήτηση πόσο αποτελεσματικές είναι μακροπρόθεσμα αυτές οι εξαιρέσεις. Μπορεί και να ισχύει το αντίθετο: όταν γνωρίζω ότι τα χρέη θα ρυθμιστούν είναι αντιοικονομικό να είμαι εντάξει στις υποχρεώσεις μου ακόμα και με το ΙΚΑ (ή τον ΦΠΑ) που η παρακράτησή τους είναι ποινικό αδίκημα.
Η σοβαρότερη παρενέργεια ωστόσο είναι ότι δημιουργεί πολίτες δύο ταχυτήτων. Σε ένα πρόσφατο άρθρο του στο «The Books Journal» ο κ.Π.Ελευθεριάδης , ο οποίος διδάσκει συνταγματικό δίκαιο και φιλοσοφία του δικαίου στην Οξφόρδη, σημείωνε ότι η εκτεταμένη διαφθορά στην Ελλάδα δεν οφείλεται σε έλλειμμα ηθικής των ελλήνων -όπως απερίσκεπτα υποστήριξαν ορισμένοι ξένοι σχολιαστές- αλλά στην απουσία «ισοπολιτείας». Στην εδραιωμένη πεποίθηση δηλαδή -που αντανακλά φυσικά και την πραγματικότητα- ότι οι πολίτες δεν αντιμετωπίζονται με τα ίδια μέτρα και σταθμά από την πολιτεία. Αυτό ξεκινά από ψηλά με πρώτους από όλους τους πολιτικούς που έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν ειδικό καθεστώς ατιμωρησίας για τους εαυτούς τους. Διαχέεται ωστόσο σε όλη την κοινωνία. Η εξαίρεση από το πόθεν έσχες είναι απλώς ένα ακόμα σύμπτωμα.
Είναι φανερό πώς κάπου κάποια στιγμή πρέπει να τραβήξουμε μια γραμμή. Αν δεν αρχίσουν να εφαρμόζονται οι νόμοι και μάλιστα με τον ίδιο τρόπο για όλους το πολιτικό μας σύστημα και όπως είδαμε και η μεταπολιτευτική μας ευημερία είναι καταδικασμένα. Προφανώς θα αρχίσουμε από το κεφάλι. Θα πρέπει όλοι μας όμως να αποδεχθούμε ότι θα ξεβολευφτούμε. Δεν πάει άλλο!
