ΤΟ ΒΗΜΑ- THE NEW YORK TIMES
Ήταν μια συνέντευξη τύπου, από εκείνες όμως που ο Λευκός Οίκος δεν είχε δει ξαναδεί ποτέ. Ο Πρόεδρος Ομπάμα στεκόταν στην Ανατολική Αίθουσα δεξιώσεων του Λευκού Οίκου, έχοντας δίπλα του τον επικεφαλής της πλειοψηφίας στη Βουλή των Αντιπροσώπων Τζον Μπένερ, τον επικεφαλής των Ρεπουμπλικάνων στη Γερουσία, Μιτς ΜακΚόνελ, τον Δημοκρατικό επικεφαλής στην Γερουσία, Χάρι Ριντ και την επικεφαλής της μειοψηφίας στη Βουλή, Νάνσι Πελόζι. Ο πρόεδρος ζήτησε από τον κύριο Μπένερ να μιλήσει πρώτος.
«Συμπατριώτες μου, Αμερικάνοι», ξεκίνησε να λέει ο Ρεπουμπλικάνος από το Οχάιο. «Μόλις ολοκληρώσαμε μια συνάντηση με τον Πρόεδρο, κίνητρο της οποίας ήταν ο ασυνήθιστος οικονομικός κίνδυνος που διατρέχουμε αυτή την στιγμή. Το κόμμα μας, όπως γνωρίζετε, είναι πεπεισμένο, πως βασική αιτία της οικονομικής μας ύφεσης είναι το γεγονός ότι είμαστε υπερχρεωμένοι, ότι η κυβέρνηση έχει μεγαλώσει υπερβολικά σε μέγεθος και ότι οι φόροι και οι ρυθμίσεις «στραγγαλίζουν» τον δυναμισμό μας.
Πρέπει βεβαια να παραδεχτώ ότι το κόμμα μας είχε διαχρονική ανάμιξη στην συσσώρευση αυτού του χρέους, αλλά και στα «πάρτι» σπατάλης που έκανε η κυβέρνηση με το δημόσιο χρήμα. Δεν είμαστε αθώοι, και, άρα, χρωστούμε στην χώρα ένα στρατηγικό σχέδιο για την διακυβέρνηση και για την λύση του προβλήματος, στη δημιουργία του οποίου συμβάλλαμε και εμείς, αντί να καταφύγουμε απλώς στην παρεμπόδιση κάθε προεδρικής πρωτοβουλίας. Το Κόμμα των Ρεπουμπλικάνων μπορεί και καλύτερα, και έχει πολλά να προσφέρει στο έθνος. Επομένως, έχουμε ενημερώσει τον Πρόεδρο, ότι οι νομοθέτες μας είναι έτοιμοι να ξαναρχίσουν άμεσα τις διαπραγματεύσεις για έναν προϋπολογισμό «Μεγάλης Ευκαιρίας», προκειμένου να αντιμετωπίσουν μια και καλή όλα αυτά τα θέματα χρέους, και ότι είμαστε ανοιχτοί σε κάθε πρόταση – ακόμη και για φορολογικές μεταρρυθμίσεις που θα κλείσουν κάθε «παραθυράκι», θα εμποδίσουν κάθε άχρηστη επιδότηση επιχειρήσεων και, αν χρειαστεί, ακόμη και για αυξήσεις φόρων.
Σε όσους μας ψήφισαν, τους λέω να είναι σίγουροι ότι οι συντηρητικές μας αξίες θα είναι παρούσες σε αυτές τις διαπραγματεύσεις και ότι θα δοθεί έμφαση στις αγορές και στην αξιοκρατία- αλλά ότι θα επικρατήσει και μια διάθεση συμβιβασμού και μια συνειδητοποίηση, ότι και οι δύο πλευρές θα πρέπει να υποχωρήσουν, αν θέλουμε να υπάρξει κάποια συμφωνία για τον προϋπολογισμό, την οποία χρειάζεται η χώρα».
Στους συναδέλφους μου από το «Κόμμα του Τσαγιού» λέω: «Σας ευχαριστώ». Το πάθος σας έδωσε στο έθνος κίνητρο για να δράσει, αλλά η χώρα δεν μπορεί να κυβερνιέται και το μέλλον μας να είναι ασφαλές, όταν είναι υποταγμένη μόνο στα πάθη μιας μεμονωμένης ομάδας- φιλελεύθερης ή συντηρητικής. Γνωρίζω ότι οι ακτιβιστές του «Κόμματος του Τσαγιού» είναι πραγματικοί πατριώτες και ότι θα εργαστούν επίσης μαζί μας. Στον Πρόεδρο Ομπάμα: Ας διορθώσουμε τα προβλήματα της χώρας μαζί και τότε ας συναγωνιστούμε στις εκλογές του 2012 για το ποιος μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα μια πίτα που συνεχώς μεγαλώνει, σε αντίθεση με μία που συρρικνώνεται».
Ο Πρόεδρος Ομπάμα αγκάλιασε με θέρμη τον κύριο Μπένερ. Τότε ανέβηκε στο βήμα και είπε: «Πρόεδρε της Βουλής Μπένερ και Γερουσιαστή ΜακΚόνελ, σας ευχαριστώ για την δέσμευσή σας να δράσετε προς το μεγαλύτερο όφελος για το έθνος μας. Επιτρέψτε μου να πω δημόσια αυτό που δεσμεύτηκα ενώπιόν σας, όταν ήμασταν οι 3 μας: ζήτησα από τον Έρσκιν Μπόουλς και τον Άλαν Σίμπσον να επαναφέρουν σε κανονικά επίπεδα τα ποσοστά του ελλείμματος και να θεωρήσουν τις προτάσεις τους, για το πώς να μειώσουμε τα έξοδα και να αυξήσουμε τα έσοδα, ως το σημείο εκκίνησης των διαπραγματεύσεών μας.
Τώρα όμως θα ονομάζεται «Εθνική Επιτροπή για την Αμερικανική Ανανέωση». Γιατί, εκτός των αρχικών μελών Μπόουλς-Σίμπσον, θα περιλαμβάνει τον Γερουσιαστή ΜακΚόνελ, τον ομιλητή Μπενερ, τον Γερουσιαστή Ράιντ και την θηλυκή ύπαρξη του Κογκρέσου Πελόζι και στόχος της θα είναι πράγματι ένα εκτενές σχέδιο για την αμερικανική ανανέωση. Όλα θα βρίσκονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων- περικοπές δαπανών, φορολογικές μεταρρυθμίσεις και αυξήσεις, ένα πλαίσιο για την αναδιάρθρωση του χρέους των αμερικανικών νοικοκυριών, που έχουν βουλιάξει από τα δάνεια, και οι επενδύσεις που θα χρειαστούμε για να ανανεώσουμε την πρωταρχική πηγή του σθένους μας- υποδομές, εκπαίδευση και επιστημονική έρευνα.
Κάθε μέρος του σχεδίου θα ενσωματωθεί και θα ρυθμιστεί χρονικά έτσι, ώστε να ελαχιστοποιηθούν τα κοινωνικά δεινά και να μεγιστοποιηθεί η δημιουργία θέσεων εργασίας. Ολόκληρο το πακέτο θα παρουσιαστεί στο Κογκρέσο για την υπερψήφιση ή την καταψήφισή του. Είμαι αισιόδοξος ότι η πραγματική φορολόγηση και η αναμόρφωση του κυβερνητικού προγράμματος θα απελευθερώσει δισεκατομμύρια δολάρια για επενδύσεις.
«Το σημαντικότερο πράγμα όμως, που θα τεθεί προς διαπραγμάτευση, δεν θα είναι απλώς ένα σχέδιο που θα καθιστά την χώρα φερέγγυα. Θα είναι ένα σχέδιο, προκειμένου να καταστεί η Αμερική σπουδαία και για να υπάρξει εγγύηση ότι και άλλες γενιές θα απολαύσουν το αμερικάνικο όνειρο. Όποιος είναι δίκαιος άνθρωπος και ρίξει μια ματιά σε κάθε πακέτο οικονομικής τόνωσης που έχω κάνει στην εκπαίδευση, στην καθαρή ενέργεια, στην έρευνα και στις υποδομές, μπορεί να δει ότι αυτός ήταν ο στόχος μου από την αρχή. Αλλά ξέρω ότι αυτές οι επενδύσεις δεν μπορούν να ευημερήσουν χωρίς μια μακροπρόθεσμη έγκριση του προϋπολογισμού.
Και εγώ, επίσης, θα εξομολογηθώ κάτι: δεν έκανα πολλή δουλειά, όσον αφορά την ένταξη των ιδεών μου περί «κατασκευής» του έθνους, συμπεριλαμβανομένης και της ιατρικής περίθαλψης, σε ένα μοναδικό όραμα, ώστε οι άνθρωποι να κατανοούν πού το πήγαινα. Ακόμη άφησα σκέψεις πολιτικής τακτικής- όπως την εγκατάλειψη της επιτροπής Μπόοουλς-Σίμπσον- να αναμιχθούν, με αποτέλεσμα οι Αμερικάνοι να χάσουν την επαφή με τις προτεραιότητές μου. Αυτό δεν θα ξανασυμβεί. Κανείς δεν αγαπά την χώρα περισσότερο από εμένα και τους Δημοκρατικούς συναδέλφους μου. Ενώ θα διαπραγματευόμαστε τις παραδοσιακές μας ανησυχίες για κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα, δεν πρόκειται να παραιτηθούμε μέχρι η «Μεγάλη Ευκαιρία» για την διασφάλιση του αμερικάνικου μεγαλείου να θεσπιστεί και νομικά».
Σε αυτό το σημείο, και οι πέντε ηγέτες έδωσαν τα χέρια και κατευθύνθηκαν προς το Οβάλ Γραφείο του Προέδρου. Ήταν ακριβώς 9:29 π.μ. Ένα λεπτό αργότερα, το Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης άνοιξε. Ο δείκτης Dow Jones ανέβηκε στις 1.223 μονάδες στο ξεκίνημά του, ξεπερνώντας κάθε προηγούμενο ρεκόρ.
Το λυπηρό της υπόθεσης είναι ότι αυτό είναι ένα φανταστικό επεισόδιο και ότι τόσο εύκολα, με τόσο λίγη παραπανισια πολιτική βούληση, θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα.
