ΤΟ ΒΗΜΑ/ The New York Times
Σε άρθρο του στη συντηρητική εφημερίδα Daily Telegraph, ο Πίτερ Όσμπορν έγραψε πρόσφατα ότι ο συντηρητικός Βρετανός Πρωθυπουργός, Ντέιβιντ Κάμερον, δε βρίσκεται απλά σε δύσκολη θέση, αλλά «βουτηγμένος σε έναν υπόνομο».
Έτσι είναι. Ο Κάμερον τα έκανε θάλασσα με τον Ρούπερτ Μέρντοκ.
Η ορθή κρίση του Κάμερον τελεί υπό σοβαρή αμφισβήτηση. Το «πράσινο φως», που έδωσε πριν λίγο καιρό ο κυβερνητικός συνασπισμός του στην απόκτηση του 61% του British Sky Broadcasting (BSkyB) από τη News Corp του Μέρντοκ, εξαγορά που θα επέτρεπε στην τελευταία να αποκτήσει τον πλήρη έλεγχο του μεγαλύτερου συνδρομητικού καναλιού στην Βρετανία, μπορεί να αποσύρθηκε, αλλά είναι βέβαιο ότι θα αποτελέσει αντικείμενο πρόσθετης έρευνας. Είναι δύσκολο να αντισταθεί κανείς στην εντύπωση ότι ο Κάμερον ακολουθούσε τυφλά τις εντολές της Ρεμπέκα Μπρουκς, του Ρουπερτ Μέρντοκ και του γιου του Τζέιμς.
Ωστόσο, δεν είναι μόνο ο Κάμερον που έχει πέσει στον βούρκο. Η κουλτούρα του Ηνωμένου Βασιλείου στο σύνολο της αναδίδει εσχάτως μια φρικτή μπόχα -έτσι όπως αποκαλύπτεται σε όλη την δηλητηριώδη, ηδονοβλεπτική, ψυχωτική εγωπάθεια της μέσα από τις αποκαλύψεις για τα όσα έφτασε να κάνει ο κίτρινος τύπος για να ικανοποιήσει τη λαγνεία των αναγνωστών του: να παρακολουθήσει ακόμη και τα τηλέφωνα της οικογένειας ενός 13χρονου δολοφονημένου κοριτσιού.
Το κατά πόσο ο Μέρντοκ καλλιέργησε αυτή την κουλτούρα ή απλά την ενίσχυσε μέσω της αδίστακτης προσέγγισής του για τη δημοσιογραφία είναι συζητήσιμο.
Σίγουρα έπαιξε σημαντικό ρόλο. Η αστυνομία και μέλη του Κοινοβουλίου φάνηκε πως είχαν διαφθαρεί. Αλλά μήπως δεν θα μπορούσαν άραγε οι δυτικές κοινωνίες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, να καλλιεργήσουν τα ίδια άρρωστα χαρακτηριστικά – αυτή την χωρίς τέλος ψύχωση με τις διασημότητες (και ειδικά τις σεξουαλικές τους ζωές), το θόλωμα των ορίων μεταξύ ενημέρωσης και ψυχαγωγίας, την ακραία αυτοπροβολή, και την έλλειψη πολιτικών αρχών, που αντικαθίστανται από την λατρεία του χρήματος – και χωρίς τον Μέρντοκ;
Υποψιάζομαι πως θα μπορούσαν.
Η ιστορία του Μέρντοκ είναι μια ηθικοπλαστική ιστορία του καιρού μας, με πτυχές και συμπεράσματα που ξεπερνούν κατά πολύ τις τύχες του ομίλου News Corp.
Οι ΗΠΑ, για παράδειγμα, βλέπουν εσχατως κι αυτες την πολιτική τους ζωή να σύρεται στον υπόνομο. Οι φανατικοί Ρεπουμπλικάνοι ιδεολόγοι, αδιάφοροι για το εθνικό συμφέρον, εξασκούνται στα αγαπημένα τους μικροπολιτικα σοου, ενώ η χώρα βρίσκεται μια ανάσα από μια αδιανόητη πτώχευση. Η μόνη σκέψη τους φαίνεται να είναι: «Πώς θα λειτουργήσουν όλα αυτά στις επόμενες εκλογές, και πώς μπορούμε να βλάψουμε τον πρόεδρο Ομπάμα χωρίς να κατηγορηθούμε γι αυτό;»
Είναι οι πολιτικοί υπολογισμοί αυτών των Ρεπουμπλικάνων τόσο διαφορετικοί από αυτούς του Κάμερον; Το μόνο που τους απασχολεί είναι ο επόμενος ειδησεογραφικός κύκλος, και η προπαγάνδα, και το πού θα βρουν τα λεφτά για τις επόμενες προεκλογικές εκστρατείες τους, ενώ αυτό που τους χαρακτηρίζει είναι η παντελής απουσία κριτικής σκέψης. Το μόνο που δεν τους απασχολεί είναι η υπευθυνότητα και το κοινό καλό.
Ο Μέρντοκ είναι μια διεστραμμένη ιδιοφυΐα, που έχει περιέλθει σε δύσκολη θέση λόγω των αδίστακτων πρακτικών του. Ήξερε καλύτερα από τον καθένα, από ένστικτο, τι θέλουν οι μεταμοντέρνες κοινωνίες για να ικανοποιήσουν τις νοσηρές ορέξεις τους, και τους παρείχε αυτά τα υλικά σε αφθονία. Δε θεωρώ ότι δημιούργησε αυτές τις ορέξεις. Αλλά σίγουρα τις τροφοδότησε.
Υπάρχει κάτι βαθιά δόλιο και διεφθαρμένο σε λειτουργία, τόσο στη Βρετανία όσο και στις ΗΠΑ. Έχει να κάνει με την εξαγορά των πολιτικών από τα μεγάλα συμφέροντα, με την διαστρέβλωση, τις «χειραγωγημένες» εικόνες και τις ατέρμονες φιλοσοφικές συζητήσεις μεταξύ των προνομιούχων. Παρακολουθούμε το τέλος της αληθινής πολιτικής.
Το κανάλι Fox News του Μέρντοκ έχει διαδραματίσει μεγάλο ρόλο σε όλα αυτά. Αλλά η αλήθεια είναι πως όλες οι μεγάλες τεχνολογικές και άλλες δυνάμεις στις δυτικές κοινωνίες οδηγούν στην πόλωση. Το Google, ας πούμε, σας «φακελώνει» μέσα από τις αναζητήσεις σας, και σας κατευθύνει προς τις σελίδες που σύμφωνα με το «προφίλ» σας ταιριάζουν περισσότερο με την κοσμοθεωρία και την ιδεολογία σας. Έτσι, όμως, κάθε συζήτηση, κάθε πολιτικός διάλογος πεθαίνει.
Ο άθλιος χορός του Κάμερον με τον Μέρντοκ έληξε, αποκαλύπτοντας σημαντικές παθογένειες στη βρετανική κοινωνία, που ωστόσο αποτελούν προβλήματα των δυτικών κοινωνιών στο σύνολό τους. Θα ανακάμψουν οι δύο άντρες; Ο Κάμερον είναι πολύ νεότερος και θεωρητικά έχει τη δυνατότητα να βγει, έστω και σκαρφαλώνοντας με τα νύχια,, από τον υπόνομο. Αλλά δεν είμαι τόσο σίγουρος ότι θα το ξεπεράσει. Ο Μέρντοκ είναι πιο αποφασιστικός, και επομένως έχει περισσότερες πιθανότητες να τα καταφέρει.
