Λέγεται ότι ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Αυτό έχει την έννοια του να μην αναζητείς το καλύτερο προτού να έχεις εξασφαλίσει το καλό, διότι διαφορετικά δεν θα έχεις ποτέ το καλό. Αυτός ο σύντομος πρόλογος είναι απαραίτητος προκειμένου να μιλήσουμε για το νομοσχέδιο της υπουργού Παιδείας κυρίας Διαμαντοπούλου περί ανωτέρας και ανωτάτης παιδείας.

Το εν λόγω νομοσχέδιο δεν είναι κατά τη γνώμη μου το καλύτερο, για δύο κυρίως λόγους. Πρώτον, δεν καταργεί το δωρεάν σύστημα και δεν εισάγει αντ΄ αυτού ένα σύστημα διδάκτρων για τους πλούσιους και υποτροφιών για τους φτωχούς. Δεύτερον, προτείνει ένα σύστημα εισαγωγής σε σχολές αντί σε τμήματα, πράγμα που θα προκαλέσει πολλές διοικητικές δυσκολίες.

Παρά τις ατέλειες αυτές το νομοσχέδιο είναι καλό. Αυτό μπορεί εύκολα να γίνει κατανοητό αν θέσουμε το απλό ερώτημα: Λύνει μερικά από τα χρόνια και σοβαρά προβλήματα του Πανεπιστημίου; Η απάντηση είναι θετική. Ιδού γιατί. Πρώτον, λύνει ικανοποιητικά το πρόβλημα των αιωνίων φοιτητών. Δεν είναι γελοίο να ψηφίζουν «φοιτητές» σαράντα ετών στις φοιτητικές εκλογές; Δεν είναι θλιβερό να σε παρακαλεί φοιτητής ίδιας ηλικίας να τον περάσεις επειδή χρωστάει ένα μάθημα για να πάρει πτυχίο; Δεύτερον, εισάγει την πολυπόθητη και αναγκαία αξιολόγηση ιδρυμάτων και κυρίως καθηγητών. Ξέρετε ότι διαπρεπείς επιστήμονες των πανεπιστημίων μας (ναι, υπάρχουν αρκετοί) αμείβονται ισοπόσως, οικονομικά και ηθικά, με τους τεμπέληδες και τους αγράμματους (ναι, υπάρχουν περισσότεροι απ΄ όσους φαντάζεστε); Τρίτον, αφαιρεί από τις κομματικές, δήθεν φοιτητικές, παρατάξεις τη δύναμη που έχουν στις εκλογές των διοικητικών οργάνων, όπου ο ρόλος των παρατάξεων υπήρξε πανθομολογουμένως από αρνητικός έως καταστροφικός. Εδώ αξίζει να αναφέρω μια από τις σχετικές εμπειρίες μου. Μια κομματική παράταξη έρχεται να ζητήσει τη στήριξή μου για την εκλογή ενός υποψηφίου για την Πρυτανεία. Οταν ρώτησα και έμαθα ποιον υποστηρίζουν κόντεψα να πέσω από την καρέκλα μου. Και όταν ρώτησα «γιατί αυτόν;», πήρα την απάντηση «διότι υποσχέθηκε να μας κάνει όλα τα χατίρια». Αυτά στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο, στο καλύτερο της χώρας. Φανταστείτε τι γίνεται στα άλλα. Ευτυχώς, ο υποψήφιος αυτός δεν εξελέγη.

Το ελληνικό Πανεπιστήμιο παρουσιάζει μεγάλη ανομοιογένεια και ως προς το καθηγητικό προσωπικό και ως προς τους φοιτητές. Ως σήμερα το πανεπιστημιακό σύστημα λειτουργεί υπέρ των αδιάφορων, των αγράμματων, των τεμπέληδων και των μικροκομπιναδόρων που το χρησιμοποιούν για να επιτύχουν άλλους σκοπούς, πολιτικούς, οικονομικούς κ.λπ. Αντίθετα, όσοι αγαπούν το Πανεπιστήμιο και αφιερώνουν την επιστημονική τους ζωή σε αυτό φέρουν το κόστος. Είναι πλέον καιρός αυτό να σταματήσει και το νομοσχέδιο, εφόσον γίνει νόμος, θα βοηθήσει. Ελπίζω το υπουργείο να μη δεχθεί αλλαγές που ακυρώνουν την ουσία του νομοσχεδίου, επειδή μερικές ομάδες κομματικών, φανατισμένων και βολεμένων ηλιθίων μπορεί να κλείσουν την Πανεπιστημίου και να καταλάβουν την Πρυτανεία, πράγμα που ούτως ή άλλως κάνουν.

Ο κ. Θ. Π. Λιανός είναι ομότιμος καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών.


ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ