Αν η άσεμνη στάση της Αφροδίτης της Μήλου ήταν μια κακογουστιά αντάξια μόνον της ποιότητας των εμπνευστών της, το σημερινό εξώφυλλο του συστημικού γερμανικού περιοδικού Der Spiegel αποτελεί μια αισχρότητα αποκαλυπτική των προθέσεων και των βαθύτερων στόχων της ηγεμονικής Γερμανίας όχι μόνον για την Ελλάδα αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη.
Λίγα 24ωρα μετά το πρωτοφανές στρίμωγμα της Αγκελα Μέρκελ από τον πρόεδρο της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί, σε συνέχεια της ακόμα πιο σκληρής πίεσης από τον Αμερικανό πρόεδρο Μπάρακ Ομπάμα, έρχεται τώρα το εξωφρενικό αυτό εξώφυλλο με την ελληνική σημαία να σκεπάζει το φέρετρο που κηδεύει το κοινό νόμισμα. Δεν είναι μεν μια επίσημη φωνή του Βερολίνου, αλλά αποτελεί την έκφραση του αισθήματος ενός σημαντικού τμήματος της ηγέτιδας τάξης της Γερμανίας, στην οποία απευθύνεται το περιοδικό, για τη νέα βοήθεια προς την Ελλάδα υπό όρους που η Γερμανία δεν επιθυμούσε και γι αυτό επί μήνες την είχε αρνηθεί πεισματικά.
Ανάμεσα στα «επιχειρήματα» του κειμένου που υποστηρίζουν αυτή την αθλιότητα, λέγονται και καλά μέχρι σήμερα κρυμμένες γερμανικές αλήθειες, οι οποίες τώρα εκφράζονται για πρώτη φορά: η ευρωζώνη αποτελείται από οικονομίες που δεν μπορούν να συμπλεύσουν λόγω των δομικών διαφορών τους, και, η νομισματική και οικονομική ένωση, κατά το περιοδικό, εξελίσσεται πλέον στον μεγαλύτερο κίνδυνο όχι απλώς για το ευρώ, αλλά για την ίδια την Ευρώπη.
Εκείνο που φυσικά δεν αναφέρεται, είναι ότι όλα αυτά δεν οφείλονται μόνον, ούτε καν κυρίως στο ελληνικό χρέος. Οφείλονται κατά συντριπτικά μεγαλύτερο βαθμό στην απόφαση της Γερμανίας να χρησιμοποιήσει την υπόθεση του ελληνικού χρέους ως μοχλό για αναθεώρηση του κοινού νομίσματος, στο οποίο, πλέον, το Βερολίνο έχει προσδώσει χαρακτηριστικά κατάλληλα μόνον για τη δική του πλεονασματικότητα, τα οποία υπηρετούν αποκλειστικά την πολιτική του εθνικού εγωισμού της Γερμανίας συνθλίβοντας όσους λαούς και κράτη δεν δύνανται ή δεν επιθυμούν να τα παρακολουθήσουν. Οποιοι δεν είναι εις θέση να ανταποκριθούν, δεν χωρούν πια στην Ευρώπη του κοινού νομίσματος.
Γι αυτό άλλωστε, σήμερα, ο υπουργός Οικονομικών του Βελγίου Ντιτιέ Ρέιντερς ζητά περισσότερο χρόνο και φτηνότερο χρήμα για την Ελλάδα, λέγοντας ότι μια ενδεχόμενη ελληνική πτώχευση απειλεί με τους ίδιους κινδύνους και άλλες υπερχρεωμένες χώρες, ακόμα και τη Γαλλία.
Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι, την ίδια ακριβώς στιγμή, έρχεται μια απρόσμενη φωνή αντίθεσης στη γερμανική πολιτική να ανατρέψει τα όσα ξέραμε ως σήμερα για την «επίσημη» γραμμή των δανειστών μας: ο ίδιος ο πρόεδρος του γιουρογκρούπ και πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ, σε συνέντευξή του στη βελγική εφημερίδα «Λιμπρ Μπελζίκ» είπε πράγματα που ανατρέπουν πλήρως την επί ένα και πλέον χρόνο επικρατούσα γραμμή που έχει επιβάλλει το Βερολίνο. Να λοιπόν τι διαπιστώνει ξαφνικά ο κύριος Γιουνκέρ έπειτα από τον τρόμο της αποσταθεροποίησης, όχι αυτής των «αγορών», αλλά των λαών, που απειλεί να εξαπλωθεί πλέον χωρίς κανείς να μπορεί να προβλέψει το που, το πώς και το πότε. Λέει:
-Ότι η Ευρώπη δεν έχει δώσει έως σήμερα την πρέπουσα σημασία στην ανάγκη προσφοράς μιας αισιόδοξης προοπτικής στους Ελληνες και κυρίως στους φτωχότερους από αυτούς.
-Οτι δεν μπορεί να αντιληφθεί αυτή την ευρωπαϊκή… ιδιοτροπία να ζητείται από την Ελλάδα να συμβάλει με χρήματα τα οποία δεν έχει στην υλοποίηση έργων που συγχρηματοδοτούνται από την Ευρωπαϊκή Ενωση.
– Οτι πρέπει το 100% της χρηματοδότησης του ελληνικού προγράμματος να το αναλάβουν πλέον τα ευρωπαϊκά ταμεία.
-Οτι θα μπορούσε να προβλεφθεί μια περαιτέρω επιμήκυνση των δανείων που έχει δώσει η Ευρωζώνη στην Αθήνα.
-Οτι πρέπει να γίνει μείωση των επιτοκίων δανεισμού της Ελλάδας.
-Οτι παρά την ιδιαίτερα διαδεδομένη στην κοινή γνώμη εντύπωση ότι οι χώρες της Ευρωζώνης ξοδεύουν τα λεφτά των φορολογουμένων τους για να ενισχύσουν την Ελλάδα η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Προς το παρόν τα κράτη της Ευρωζώνης εισπράτουν τους τόκους που έρχονται από την Ελλάδα!
-Οτι συχνά λέει ο ίδιος στους Γερμανούς, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι είναι οι πλέον ενάρετοι, ότι αν τους ζητούσαν να καταβάλουν προσπάθειες περικοπής των δημοσίων δαπανών ανάλογες με αυτές που έχει καταβάλει η Ελλάδα, μάλλον δεν θα τα κατάφερνε.
-Οτι η ύφεση αποδείχθηκε μεγαλύτερη από αυτή την οποία ανέμεναν, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα τα δημόσια έσοδα να αποδειχθούν κατά 9,2% λιγότερα από τα προϋπολογισμένα.
Μετά από την αμερικανική και τώρα και τη γαλλική πίεση, η Γερμανία δείχνει να χάνει πλέον τη μάχη της πλήρους ηγεμονίας στην Ευρώπη – κι αυτό ενοχλεί το Der Spiegel και το κοινό του. Μάχη, που περνούσε εν πολλοίς από την ισοπεδωτική πολιτική της στο ελληνικό πρόβλημα. Το Βερολίνο επιχείρησε όλον αυτό τον καιρό να «διδάξει» στους λοιπούς ευρωπαίους πώς νοεί την πειθαρχία στις αποφάσεις του. Ισως, τελικά, δεν το πετυχαίνει. Και η μόνη απάντηση είναι ότι το ευρώ τελειώνει. Και ότι η ελληνική σημαία, είναι το φέρετρό του.
Με τον αναθεωρητισμό που επέβαλλαν στο κοινό νόμισμα, τόσο με το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας όσο και με την πολιτική στραγγαλισμού της Ελλάδας, οι Γερμανοί πάλευαν την πλήρη επικράτησή τους στην Ευρώπη. Δεν μπορούσαν να το πουν ανοιχτά, αλλά, ήθελαν μια Ευρώπη με την Ελλάδα στη δραχμή, παρά τους φόβους τους για νομισματική κρίση, οι οποίοι είναι κυρίως αμερικανικοί και όχι γερμανικοί: στις 2 Ιουνίου η Αγκελα Μέρκελ το δήλωσε ανοιχτά ότι το ευρώ δεν έχει κίνδυνο και προχθές το επανέλαβε και ο Γιούνγκερ Σταρκ, δεξί της χέρι, που τώρα υπηρετεί στην Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα.
Στην ουσία, οι Γερμανοί ήθελαν να ξεμπερδεύουν με τον «βραχνά» των χωρών που δεν μπορούν να παρακολουθήσουν την ηγεμονική πορεία τους. Τώρα πενθούν το πιθανό τέλος της. Βλέπουν να τελειώνει το ευρώ, όχι γιατί πραγματικά τελειώνει, αλλά γιατί τελειώνει αυτό που ήθελαν να κάνουν οι ίδιοι με το ευρώ.
Ισως, το μόνο που τους μένει πια, είναι να το εγκαταλείψουν εκείνοι. Ισως αυτό να είναι το νέο κρυφό μήνυμα αυτής της αισχρής δημοσίευσης. Γι αυτό η εικόνα του Der Spiegel δείχνει το ευρώ να κηδεύεται με την ελληνική σημαία, αλλά δεν δείχνει τα κόκκινα, μαύρα και κίτρινα ρούχα που φορούν οι βιαστικοί του νεκροθάφτες.
