Μέχρι πρότινος, ο κ. Λεωνίδας Παπαγεωργίου ήταν αιθουσάρχης. Διηύθυνε το Τριανόν και το Ιλιον στην περιοχή της Πατησίων. Εκανε με πάθος τη δουλειά του γιατί τη γούσταρε. Χρησιμοποιώ παρελθόντα χρόνο γιατί ο Λεωνίδας Παπαγεωργίου δεν είναι πια αιθουσάρχης.

Μιλώντας μαζί του αντιλαμβάνεσαι για τα καλά ότι για κάποιους τ’ αστεία τελείωσαν. Το επάγγελμα του αιθουσάρχη μεμονωμένης αίθουσας είναι και τυπικά πλέον ,είδος υπό εξαφάνιση. Πλην ειδικών εξαιρέσεων και συνθηκών η μεμονωμένη αίθουσα μετά δυσκολίας μπορεί πλέον να επιβιώσει, πόσο μάλλον να φέρει κέρδος. Τη σωτηρία του Τριανόν ανέλαβε ο διανομέας Βελισσάριος Κοσσιβάκης και αν τα καταφέρει, που του το ευχόμαστε ολόψυχα ,θα είναι ένα θαύμα.
Το τέλος της μη multiplex αίθουσας όμως, δεν είναι αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης. Απλώς τώρα, μέσα στην κρίση, κανείς δεν μπορεί να κερδίσει πια παράταση. Στην περίπτωση της κρίσης των μεμονωμένων αιθουσών έχουμε να κάνουμε με αργό θάνατο. Τα πρώτα δείγματα φάνηκαν πριν από 10 χρόνια. Σήμερα η μεμονωμένη αίθουσα ζει στην Ελλάδα αυτό που ζούσε την υπόλοιπη Ευρώπη πριν από δέκα χρόνια. Το πραγματικό πρόσωπο μιας αίθουσας τύπου Τριανόν αλλά και το πραγματικό πρόβλημά της,φάνηκε όταν κόπηκε ο κρατικός μποναμάς. Δηλαδή όταν το δίκτυο Filmcentre του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου που προστάτευε αυτές τις αίθουσες με επιχορηγήσεις, σταμάτησε ελλείψει χρημάτων να ισχύει. Χωρίς επιχορήγηση σταματά η ζωή.
Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα γίνει αύριο αλλά η περίπτωση του Ιλιον και του Παπαγεωργίου είναι αντανακλάσεις της νέας τάξης πραγμάτων σε πολλές μικρές επιχειρήσεις από όλους τους κλάδους που έχουν πια τεράστιο πρόβλημα. Και η κυνική ειρωνεία είναι, ότι η πλήρης αφοσίωση του ενός σε αυτό που πραγματικά αγαπά και πονά δεν αρκεί. Παράδειγμα ένας άλλος αιθουσάρχης ,ο Ηλίας Λυμπερόπουλος που ξημεροβραδιαζόταν στο Ανδόρα γιατί αγαπούσε το «μαγαζί» του και το φρόντιζε από την ψυχή του.
Ο Λυμπερόπουλος πέθανε πριν από μερικές εβδομάδες και από του χρόνου το Ανδόρα δεν θα λειτουργήσει ξανά. Οσο για τον Παπαγεωργίου ενδεχομένως να μεταναστεύσει για το εξωτερικό διότι έχει τρία παιδιά και στην Ελλάδα του σήμερα, φως δεν βλέπει. Λέτε να είναι ο μόνος;