ΤΟ ΒΗΜΑ – The New York Times

Επισκεπτόμενος την Μέση Ανατολή την περασμένη εβδομάδα, και επιστρέφοντας στην Ουάσινγκτον, έχω μείνει με μια εντύπωση: ο Μπιν Λάντεν δημιούργησε πράγματι μεγάλα προβλήματα για όλους μας.

Μιλάω ιδίως για τα αραβικά κράτη, την Αμερική και το Ισραήλ – όλοι πρέπει να ξεπεράσουν σήμερα όλο και μεγαλύτερα εμπόδια χάρη στη δεκαετία του Μπιν Λάντεν, από το 2001 ως το 2011, και όλοι έχουν όλο και λιγότερο πολιτικό κύρος για να πάρουν τις σκληρές αποφάσεις που χρειάζονται.

Λίγους μήνες μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, στις αρχές του 2002, ο ΟΗΕ εξέδωσε την έκθεση για την «Αραβική Ανθρώπινη Ανάπτυξη» που περιέγραψε τις παθολογίες οι οποίες δημιούργησαν την αλ – Κάιντα και έκανε συστάσεις για το πώς θα τις ξεπεράσουμε.

Η έκθεση, γραμμένη από άραβες ειδικούς, λέει ότι τα αραβικά κράτη υποφέρουν από τρία τεράστια ελλείμματα: έλλειμμα ελευθερίας και σεβασμού στα ανθρώπινα δικαιώματα ως βάσης για την καλή διακυβέρνηση, έλλειμμα εκπαίδευσης και έλλειμμα χειραφέτησης των γυναικών.

Αλλά αντί η Αμερική και ο αραβικός κόσμος να κάνουν εκείνη την έκθεση κοινή ατζέντα τους στην μετά τον Μπιν Λάντεν εποχή, την αγνόησαν. Η Ουάσινγκτον έδωσε στην ουσία το ελεύθερο στους άραβες δικτάτορες να εντείνουν την καταπίεση των λαών τους – αρκεί αυτοί οι άραβες ηγέτες να συλλαμβάνουν, να ανακρίνουν και να κρατούν τους ισλαμιστές που μας απειλούν.

Αυτά είναι τα καλά νέα. Τα πιο δύσκολα είναι ότι εξαιτίας της δεκαετίας του Μπιν Λάντεν, αυτά τα προσφάτως απελευθερωμένα αραβικά κράτη βρίσκονται σε πολύ δύσκολη θέση από την άποψη της οικονομικής ανάπτυξης, της αύξησης του πληθυσμού και της εκπαίδευσης. Εχουν μπροστά τους ένα τιτάνιο έργο οδυνηρών οικονομικών και εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων.

Το Ισραήλ έχει επίσης πρόβλημα. Ο συνδυασμός της απόφασης του Γιάσερ Αραφάτ να αρχίσει μια δεύτερη ιντιφάντα αντί να αγκαλιάσει το ειρηνευτικό σχέδιο των δύο κρατών του Μπιλ Κλίντον, και η άνοδος του Μπιν Λάντεν, η οποία αποπροσανατόλισε τις ΗΠΑ από το μεσανατολικό, έδωσε στην ισραηλινή δεξιά την άδεια για την εξάπλωση των εβραϊκών οικισμών στη Δυτική Οχθη. Οι έποικοι στην Δυτική Οχθη και την ανατολική Ιερουσαλήμ ανέρχονται σήμερα σε 500.000.

Εκτός και αν γίνει κάποιο αιφνιδιαστικό ειρηνευτικό άνοιγμα από τους Παλαιστινίους, και ίσως ακόμη και αν γίνει, δεν βλέπω σήμερα κανέναν Ισραηλινό ηγέτη με αρκετό κύρος για να αποσύρει το Ισραήλ από την Δυτική Οχθη.

Ετσι, προς το παρόν, ο πρωθυπουργός Μπίμπι Νετανιάχου και ο Μπιν Λάντεν έχουν κερδίσει και οι δύο: βραχυπρόθεσμα, ο Μπίμπι θα κρατήσει την Δυτική Οχθη, με 300.000 εβραίους να έχουν υπό κατοχή 2,4 εκατ. Παλαιστινίους. Και μακροπρόθεσμα, ο Μπιν Λάντεν βοηθάει την καταστροφή του Ισραήλ ως εβραϊκής δημοκρατίας.

Για όλους αυτούς τους λόγους, κάνω την ίδια ερώτηση στο Κάϊρο, στην Ουάσινγκτον και στην Ιερουσαλήμ: «Ποιός θα το πει στο λαό; «. Ποιός θα πει στον λαό πόσο βαθιά είναι η τρύπα που ο μπιν Λάντεν βοήθησε τον καθένα μας να σκάψει την τελευταία δεκαετία – και ποιός θα πει στον λαό πόσο δύσκολο και πόσο αναγκαίο θα είναι να σκαρφαλώσει έξω από αυτή την τρύπα.