Μυρµήγκια και τζίτζικες

Ας υποθέσουµε πως δεν έχουµε φτάσει από εκατό δρόµους στα όρια της χρεοκοπίας· ας υποθέσουµε πως δεν έχουµε φθάσει στο µαύρο αδιέξοδο της στάσης πληρωµών· ας υποθέσουµε πως δεν µας έστειλε η Fitch βαθύτερα στην άβυσσο των junk bonds και πως δεν έφθασε στις 1.400 µονάδες το spread και ας τραγουδήσουµε «ζήτω το δάνειο των 60 δισ. που έρχεται, ζήτω το soft restructuring, το reprofiling, η αναδιάταξη» – έχουν εξαντλήσει όλο τον λεκτικό τους πλούτο οι ευρωπαίοι πολιτικοί για να περιγράψουν πώς θα γίνει στην αρχή ανάταξη του ασθενούς για να ακολουθήσει ευθύς το θαύµα της ανάστασης

* Καλοκαίρι έρχεται άλλωστε: παρά τα στραβά και τα ανάποδα, τα ελληνικά τζιτζίκια θα τραγουδήσουν πάλι – ακόµα καιτα γερµανικά µυρµήγκια θα δηλώσουν ανυπακοή στηµερκελιανή συνταγή της ευτυχίας « δουλειά, δουλειά, δουλειά », θα έρθουν κάτω από τα πεύκα να συνοδέψουν τα τζιτζίκια στο µεσογειακότραγούδι τους. Και θα έρθουν περισσότερα από πέρυσι, λένε ελπιδοφόρες στατιστικές, άρα ο τζίτζικας κάτι παραπάνω θα έχει για τον βαρύ χειµώνα που προβλέπουν οι µετεωρολόγοι των αγορών.

* Για χάρη των βόρειων µυρµηγκιών θαµένει η Ακρόπολη ανοιχτή από τις 8 το πρωί ως τις 7 το βράδυ – αν δεν έχουν απεργία οι φύλακες, αν δεν την έχει καταλάβει το ΠΑΜΕ, αν δεν έχει αποκλειστείη πρόσβαση από κάποια πορεία. Πάντα υπάρχουν τόσο πολλά «αν» στηπατρίδαµαςπουτα «ναι» καταλήγουν «όχι»: κάθε τι θετικό πνίγεται στο πέλαγος της αρνητικής αβεβαιότητας, της αρνητικής ενέργειας που εκπέµπει ηαυτιστική κοινωνία µας στα ερεθίσµατα πουτης θυµίζουν ότι υπάρχει και έξω κόσµος. Κάθε τι το εξωτερικό είναι απειλητικό· είναισυνωµοσία, προπαγάνδα,κερδοσκόποι, εχθροί που συνωµοτούν να µας αρπάξουν αυτά που νοµίζουµε ότι έχουµε.

* Για παράδειγµα, για ένα χρόνο νοµίζαµε ότι έχουµε αξιοπιστία: « τους τελευταίους µήνες, µε τις θυσίες µας και τις δύσκολες αποφάσεις µας, έχουµε κερδίσει την αξιοπιστία µας και στην ΕΕ και διεθνώς » – δήλωνε στη Βουλή ένα χρόνο πριν, στις 21 Μαΐου 2011, ο Γιώργος Παπανδρέου.

Και προχθές στις 20 Μαΐου 2011, χωρίς να είναι συνεννοηµένοι, δήλωναν ο Ολι Ρεν από τις Βρυξέλλες και ο Γιώργος Παπανδρέουαπό το Ναύπλιο: « Η Ελλάδα πρέπει τώρα να αποδείξει ότι είναι αξιόπιστη » είπε ο επίτροπος της Ενωσης. « Πρέπει να συνεχίσουµε τις προσπάθειες για να έχουµε πλεονάσµατα, να υπάρξει ανάπτυξη, να αποκαταστήσουµε την αξιοπιστία µας διεθνώς και στον ελληνικό λαό » είπε ο πρωθυπουργός της χώρας.

Η χαµένη αξιοπιστία

* Ποιος µας άρπαξε την περυσινή αξιοπιστία; Οι κερδοσκόποι; Οι Τούρκοι που παραλίγο να αναλάβουν την προεδρία του ∆ΝΤ; Οι Μακεντόντσι – που το περίφηµο «βέτο» της Ντόρας Μπακογιάννη εναντίον τους το πληρώσαµε µε τη µη κατάργηση της βίζας για ταξίδια στην Αµερική (αποκαλύπτουν τα wikileaks) και ίσως θα το ξοφλήσουµε οριστικά µε καταδίκη από το∆ιεθνές ∆ικαστήριο; ‘Η µήπως όσοι στην κυβέρνηση τροµάζουν στην ιδέα ότι θα ξεβολευτούν και θα πάψουν να διαχειρίζονται το δηµόσιο χρήµα σαν να είναι ιδιωτικό, δηλώνοντας ότι τα συνεχή φτυσίµατα από το σύνολο των ευρωπαίων πολιτικών και τραπεζιτών είναιαπλώς ψιχάλα που θα περάσει; Μήπως τη στέρησε από τον εαυτό του ο ίδιος ο πρωθυπουργός που ανέχεται το πρωί να δηλώνει ένας υπουργός ότι θα γίνουν απολύσεις εκτάκτων υπαλλήλων του ∆ηµοσίου, το µεσηµέρι άλλος ότι δεν θα γίνουν, τοβράδυ τρίτος ότι πλάκα µας κάνει η τρόικα, «συµβολικά» θέλει να γίνουν απολύσεις, και το άλλο πρωί τέταρτος ότι απολύσεις θα γίνουν έπειτα από κρίση του ΑΣΕΠ;

* Αν τουλάχιστον, µέσα στους ανθρώπους αυτούς, ένας επέθαινε από αηδία… Σιωπηλοί, θλιµµένοι, µε σεµνούς τρόπους, θα διασκεδάζαµε όλοι στηνκηδεία.

* ‘Η µήπως ήσαν συνεννοηµένοι Ολι Ρεν – Γιώργος Παπανδρέου και τα είπαν αυτά για να µας τροµοκρατήσουν και να καταπνίξουν το αντιστασιακό ελληνικό ήθος; Βεβαίως ο πρωθυπουργός εκλεγµένος είναι και δικαιούται να λέει ό,τι θέλει, να ανατρέπει σήµερα αυτά που έλεγε χθες καιαύριο αυτά που λέει σήµερα. Η «λαϊκή εντολή», η δική µας εντολή, τον καθιστά ανεύθυνο άρχοντα – όπως και τον Αντώνη Σαµαρά άλλωστε που υπενθύµισε τις βασικές αρχές της ανευθυνότητας των πολιτικών όταν απάντησε περήφανα στις παραινέσεις των δανειστών µας για συναίνεση ότι « και κυβέρνηση υπάρχει και αντιπολίτευση υπάρχει και η κοινοβουλευτική δηµοκρατία παραµένει ισχυρή σε αυτόν τον τόπο που λέγεται Ελλάδα».

Ποιος ο λόγος ύπαρξης όλων αυτών των θεσµών, δεν µας το εξήγησε – υπάρχουν για λογαριασµό των πολιτικών, για να απολαµβάνουν δόξες, τιµές, αξιώµατα (και ενίοτε µίζες) ή για δικό µας λογαριασµό; Μου φαίνεται πως ο τρόπος που έχει αντιµετωπιστεί η κρίση, από την εποχή του Καραµανλή τουΜικρού,δείχνειπως εµείς δεν υπάρχουµε παρά σαν ψηφοφόροι που θα επιλέγουµε κάθεφορά ποιος θα έχει τα αξιώµατα και όχι ως υποκείµενα που υποφέρουν από όσα συµβαίνουν.

* Για τούτο και οι πολιτικοµεντιακές συζητήσειςστο ίδιο ερώτηµα κλωθογυρίζουν: θα γίνουν πρόωρες εκλογές; Ισχυρή κοινοβουλευτική δηµοκρατία α λα ελληνικά σηµαίνει ότι το ποιοι θα γεµίσουν την αίθουσα της Βουλής είναι σηµαντικότερο πρόβληµα από τοαν είναι γεµάτο ή αδειανό το ταµείο του κράτους και το καλάθι της νοικοκυράς.Εµείς για ιδανικά και ιδέες ζούµε, τα άλλα είναι γιαπαραδόπιστους.

Παγίδες και µπλόφες

* Και ο Ντοµινίκ Στρος-Καν ήταν αξιόπιστος ως πριν από λίγες ηµέρες· µπορεί να ήταν στα 62 του αλλά είχε µπροστά του λαµπρό µέλλον – να γίνει πρόεδρος της Γαλλίας το 2012. Τώρα βρίσκεται µε ηλεκτρονικό µπρασελέ που αναφέρει κάθε στιγµή στην αστυνοµία πού βρίσκεται και η αναξιοπιστία του κοστολογήθηκε ένα εκατοµµύριο δολάρια – επειδή όρµησε στην πρώτη καµαριέρα που βρέθηκε µπροστά του, όταν τον έπνιγαν απαιτητικές οι πρωινές ορµές του.

Και αν ήταν παγίδα, έπεσε σε αυτήν –όπως εµείς κινδυνεύουµενα πέσουµε στην αυτιστική παγίδα πως όσοι µαςαπειλούν απλώς µπλοφάρουν όταν απαιτούν εφαρµογή του µνηµονίου, ιδιωτικοποιήσεις, οικονοµίες, πάταξη της φοροδιαφυγής, µείωση τουκράτους.

Μπλοφάρουν, γιατί η χρεοκοπία µας θα τους κοστίσει όσο και σε εµάς, µπορεί και περισσότερο, υποστηρίζουν οι πονηροί Ελληναράδες.

Μπορεί να έχουν και δίκιο – στο κάτω-κάτω, παίζουµε τα ρέστα µας σε ευρώ. Αν µας τα πάρουν, θα βγάλουµε κάτω από το τραπέζι τη δραχµή – αυτό είναι το πραγµατικό πιστόλι των πολιτικών µας, ξέρουν να το χειρίζονται δύο αιώνες τώρα. Το ευρώ αποδείχτηκε κάτι σαν τα φράγκικα ρούχα που περιγελούσαν οι φουστανελοφόροι του 19ου αιώνα. Οχι ότι δεν χρεοκοπούσαµε και επί δραχµής αλλά τέλος πάντων, δεν γινόµασταν παγκόσµιο θέαµα και θέµα.

Γραμματοκιβώτιο



Υπό µίαν έννοια, οι Γερµανοί πρέπει όχι απλώς να µας σώσουν, αλλά και να µας παρέχουν εσαεί όσα δάνεια χρειαζόµαστε. Δικό τους τέκνο είµαστε: παιδιά κάποιων γερµανών ροµαντικών που προ δύο αιώνων έπεισαν τους Αρβανίτες Αθηνών και περιχώρων ότι είναι ευγενείς απόγονοι ευκλεών προγόνων. Εκτοτε σέρνουµε τη θλιβερή µας ύπαρξη, εγκλωβισµένοι σε µια φαντασιακή καταγωγή. Ποτέ δεν θα δούµε το σήµερα, φυλακισµένοι σε ένα ένδοξο παρελθόν που έγινε το µοναδικό στοιχείο της ταυτότητας και της υπόστασής µας. Αν το δούµε έτσι, οι Γερµανοί µπορούν επιτέλους να δείξουν έµπρακτη µεταµέλεια: αφήστε µας επιτέλους, κυρία Μέρκελ, να καταρρεύσουµε. Αφήστε µας να διαλυθούµε, να πάψουµε να υπάρχουµε ως έθνος. Βοηθήστε την Ελλάδα να θάψει το νεκρό της σώµα, άταφο εδώ και 15 αιώνες. Και µετά όλοι εµείς, έχοντας πάψει να είµαστε Ελληνες, έχοντας πάψει να επικαλύπτουµε το θλιβερό παρόν µας µε την επίκληση ενός παρελθόντος που δεν µας ανήκει, θα αναζητήσουµε την τύχη µας στη νότια άκρη των Βαλκανίων, µε άλλους συλλογικούς προσδιορισµούς, ή και χωρίς αυτούς.

Παναγιώτης Τυβίγγιος, Υβριδικός

***

Μην ανησυχείς. Θα παραµείνουµε µέσα στην ευρωζώνη. Απλώς ο γεωµετρικοπιστωτικός προσδιορισµός µας θα αλλάξει: από εντός και επί τα αυτά των τραπεζών, θα µεταβληθεί σε εντός εναλλάξ Γερµανίας και Γαλλίας _ αυτές πλέον µας δανείζουν.

Γ. Κ. @otenet.gr

***

Αποδεικνύεται τελικά ότι το «λεφτά υπάρχουν»: µε το Ζάππειο 2 ο Σαµαράς υπόσχεται να µειώσει τη φορολογία καθολικώς, να ανεβάσει τις συντάξεις και σκορπίζοντας χρήµατα αφειδώς οραµατίζεται να τονώσει την οικονοµία. Μα νοµίζω αυτή ήταν η πολιτική ως πριν από λίγο καιρό – και ιδού πού καταλήξαµε. Το ερώτηµα είναι ευρύτερο: ξέρει τι λέει το παλικάρι, ή µήπως η πολιτική στις ηµέρες µας γίνεται αραδιάζοντας ανοησίες και τελειώνοντας την οµιλία µε λίγο από Ελύτη; Ο προηγούµενός του στην αρχηγία διάβαζε Δηµουλά και τριγυρνούσε σε κεντρικά βιβλιοπωλεία για να επιδείξει διανοουµενίστικο, προοδευτικό προφίλ· τον έφαγε όµως στο τέλος το πλεϊστέισον και η αφάνεια της Ραφήνας. Τώρα ο Σαµαράς έρχεται να αποδείξει για µια ακόµη φορά ότι η Δεξιά του Κυρίου ζει µονίµως στη Χώρα των Λωτοφάγων.

Πήτερ Ορτον, Αθήνα

***

Μετά την επιτυχία του « Ζάππειο 1, Η εξαφάνιση (του χρέους)» , ακολούθησε τις προάλλες και το σίκουελ, « Ζάππειο 2, Η επανεµφάνιση (των συντάξεων σε επίπεδα προ ΔΝΤ)» Η συνέχεια στις τσέπες µας.

Δηµήτρης Ξ., Νοσηλευτής

***

Μέλη της ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ αλυσοδέθηκανστην είσοδο του υπουργείου Οικονοµικών « στέλνοντας το µήνυµα πως η ΔΕΗ δεν πουλιέται και δεν αγοράζεται » – κάπως σαν πατρική κληρονοµιά, υποθέτω. Παρ’ όλο που δεν έχω καµιά αµφιβολία ότι οι κινητοποιήσεις τους πρωτίστως σκοπεύουν στην υπεράσπιση των συµφερόντων του ελληνικού λαού, ας µη βρεθεί κανένας εξυπνάκιας και λύσει τις αλυσίδες τους. Καλοκαίρι έρχεται και ο τόπος δεν αντέχει φιλολαϊκούς αδρόσιστους καύσωνες και συνδικαλιστικούς µεγατόνους σαπισµένων τροφίµων.

Γιώργος Κατσέας, Θεσσαλονίκη

***

Η ΠΑΣΚΕ-ΟΤΑ ανακοίνωσε ότι δεν έχει πλέον καµία πολιτική συνάφεια µε τον πολιτικό χώρο του ΠΑΣΟΚ. Σε απλά ελληνικά: µετά τον διορισµό (µας) ουδεµία υποχρέωσις υφίσταται.

Δηµήτριος Τσεχίας

***

ΥΓ.: Κατά τον εκπρόσωπο Τύπου της ΝΔ « η δήλωση Σαµαρά είναι µια δήλωση εθνικού ηγέτη και όχι αρχηγού κόµµατος ». Στην απλή καθαρεύουσα αυτό περιγράφεται ως «αυτοϊκανοποίηση».


ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ