Είναι να τραβά κανείς τα μαλιά του, να τρελαίνεται στην κυριολεξία από την αδυναμία κατανόησης και αντίληψης του μεγέθους και της έντασης του προβλήματος που αντιμετωπίζει η χώρα.
Οι περισσότεροι που κινούνται στη δημόσια σφαίρα ομιλούν χωρίς συναίσθηση των κινδύνων που απειλούν την οικονομία, την κοινωνία και τη χώρα ολόκληρη.
Δεν αντιλαμβάνονται ότι για τους ευρωπαίους δανειστές και διασώστες είμαστε κάτι σαν τους λεπρούς του Νησιού, σε εκείνα τα χρόνια της απομόνωσης.
Για τους εταίρους μας συγκεντρώνουμε όλα τα κακά του κόσμου τούτου, θεωρούμαστε ανεπρόκοποι, αντιπαραγωγικοί, σπάταλοι και ψεύτες, είμαστε οι άσωτοι της Ευρώπης που τους πρέπει τιμωρία και καταδίκη.
Και παρ΄ότι διάχυτο είναι το κλίμα, οι περισσότεροι δεν αντιλαμβάνονται ότι δεν το έχουν σε τίποτε να μας ξεκάνουν.
Το ίδιο το υπουργικό συμβούλιο μόλις τώρα συνειδητοποιεί την κρισιμότητα των περιστάσεων.
Χρειάσθηκε η ενημέρωση του υπουργού Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου για όσα άκουσε στο Λουξεμβούργο για να κατανοήσει η πλειονότητα των υπουργών τι διακυβεύεται.
Επρεπε να μεταφέρει ο υπουργός Οικονομικών τις βαρείες κατηγορίες των ομολόγων του για την αναποτελεσματικότητα του προγράμματος εξυγίανσης, για τον εκτροχιασμό του προϋπολογισμού, για τις μεταρρυθμίσεις που δεν εφαρμόζονται, για τους νόμους που ψηφίζονται και δεν αποδίδουν, για να αντιληφθούν πόσο πιεστικά είναι τα πράγματα και πόσο κινδυνεύει η χορήγηση της πέμπτης δόσης του δανείου, η ανέρχεται σε 12 δισ. ευρώ και αν δεν εκταμιευθεί δεν θα πληρωθούν μισθοί και συντάξεις κατακαλόκαιρο.
Μόνο όταν άκουσαν τις οργίλες κατηγορίες του Τρισέ, του Σόιμπλε και τόσων άλλων ότι »δεν έχετε κυβέρνηση, δεν έχετε αντιπολίτευση, δεν έχετε συνδικάτα, ούτε επιχειρηματικές ενώσεις, να δεσμευθούν και να υποδείξουν λύσεις σωτηρίας, δεν θέλετε να σωθείτε» κατάλαβαν πόσο σοβαρά είναι τα πράγματα.
Αλλά και εκεί που υποτίθεται κατανοήθηκε η ένταση του προβλήματος και όλοι ομονόησαν και αποδέχθηκαν ότι πρέπει να λάβουν όσα μέτρα χρειασθούν για να μην πτωχεύσει η χώρα, πάλι ξανά στα ίδια.
Ο πρωθυπουργικός βηματισμός είναι αργός και οι προσωπικές επιδιώξεις και φιλοδοξίες των υπουργών αποδιοργανωτικές.
Το άτυπο υπουργικό συμβούλιο της Τρίτης άκουσε με το στόμα ανοιχτό τον κ. Παπακωνσταντίνου και στον επόμενο τόνο άρχισαν τα μέλη του άρχισαν να την »πέφτουν» στον Ανδρέα Λοβέρδο για όσα προκλητικά είπε την προηγουμένη.
Δεν ξέρουμε τι θα απογίνει στο τέλος στη χώρα, αλλά όλο το περιβάλλον δεν μεταφέρει αισιοδοξία.
Αντίστοιχο ίσως και χειρότερο είναι το κλίμα στο διπλανό ανταγωνιστικό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, όπου περί άλλων τυρβάζουν.
Νομίζουν εκεί ότι θα πάρουν την εξουσία και θα την χειρισθούν όπως στο παρελθόν με τη συνήθη απρονοησία και υποθέτουν ότι ο κόσμος θα τους θαυμάζει.
Για να μην μιλήσουμε για την Αριστερά που επίσης δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει για τον ελληνικό λαό να πτωχεύσει η χώρα.
Δεν έχουν αντιληφθεί όλοι οι πολιτικοί εκπρόσωποι πόσο αμφισβητούνται.
Προσβλέπουν στους αναποφάσιστους των δημοσκοπήσεων, αλλά δεν αντιλαμβάνονται ότι οι αναποφάσιστοι είναι αποφασισμένοι και ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να ξεπεταχθεί κάτι καινούργιο με φρέσκα πρόσωπα, με καθαρό λόγο και να τους σαρώσει χωρίς να το καταλάβουν.
Κακά τα ψέματα, η τρέχουσα πολιτική ηγεσία της χώρας έχει μόνο μια ευκαιρία. Να ομονοήσει και να παλέψει για τη διάσωση της χώρας.
Μόνο έτσι τουλάχιστον θα καταφέρει να αποχωρήσει με το κεφάλι ψηλά…
akarakousis@dolnet.gr
