Γερά, γερά και με τσαμπουκά

Γιγαντιαία πανό κρέμονται από τα παράθυρα και σκεπάζουν τους τοίχους, βοούν τα μεγάφωνα από το Δημαρχείο της πλατείας Κοτζιά, σκεπάζουν κάθε άλλη φωνή, κάθε θόρυβο: «Χτυπούν το βράδυ στην ταράτσα τον Ανδρέα… τακ τακ εσύ, τακ τακ εγώ(Που πάει να πει σ΄ αυτή τη γλώσσα τη βουβή)βαστάω γερά, κρατάω καλά…».

Βαστάνε γερά οι καταληψίες δημοτικοί υπάλληλοι, να μη γίνει διαγωνισμός και προσληφθούν μέσω του ΑΣΕΠ αυτοί που έχουν τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα- πρέπει να μείνουν όσοι προσλήφθηκαν ρουσφετολογικά από τους προηγούμενους δημάρχους.

Βαστάνε γερά οι Κερατιώτες, να μη γίνει χώρος ταφής απορριμμάτων το Αγριόκαστρο ή Οβριόκαστρο και μείνουν ανολοκλήρωτες οι καταπατήσεις και τα αυθαίρετα.

Βαστάνε γερά οι τζαμπατζήδες τού «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» που θα διεκδικήσουν μετά από τη Μέρκελ να μην πληρώνουν τοκοχρεολύσια και να τους δίνονται δωρεάν τα γερμανικά αυτοκίνητα, γιατί είναι τσαμπουκάδες και δεν σηκώνουν πολλά-πολλά.

Βαστάνε γερά όσοι έχουν ωφεληθεί από την ανομία που μας οδήγησε στη χρεοκοπία και δεν θέλουν να χάσουν τα προνόμιά τους- πρώτοι και καλύτεροι οι υπουργοί που δηλώνουν ότι δεν μπορούν να περιορίσουν τους προϋπολογισμούς τους ώστε να εξοικονομηθούν 15 δισ. ευρώ ως το 2015. Και αφού δανεικά δεν μας δίνουν πια, πρέπει να μειωθούν και άλλο συντάξεις και μισθοί, να αυξηθούν πάλι φόροι και τέλη, να πλημμυρίσει απορρίμματα όλο το Λεκανοπέδιο, για να συνεχίσουν κάποιοι τσαμπουκάδες να φέρονται σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα.

Και τα spreads, γερά κρατάνε και αυτά, παρά την επιμήκυνση του χρόνου εξόφλησης του δανείου από την τρόικα και τη μείωση του επιτοκίου του. Τείνουν προς τις 1.000 μονάδες, ήτοι η χώρα, αν δεν υπήρχε το μνημόνιο, θα πλήρωνε 13%, για να δανειστεί, μια ανάσα απέχει το 15%, όπως δείχνει γλαφυρά και το διάγραμμα του «Εconomist» που αποφαίνεται ότι η Ελλάδα (μαζί της και Πορτογαλία- Ιρλανδία) χρεοκόπησε και πρέπει να γίνει αναδιάρθρωση του χρέους της.

* Και όσο βαστάνε γερά οι τσαμπουκάδες εδώ, τόσο θα πλησιάζουμε το 15%, ώσπου να καταργηθούν τα διαγράμματα, γιατί δεν θα έχουν νόημα, η χώρα θα έχει και επισήμως χρεοκοπήσει.

Βαστάνε γερά οι τσαμπουκάδες

Θα βαστήξουν γερά και οι περισσότερες τράπεζες «του πυρήνα της ευρωζώνης», μπορούν να αντιμετωπίσουν το πλήγμα της αναδιάρθρωσης, γράφει το περιοδικό. Οι ελληνικές τράπεζες και τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία θα βαστήξουν;

Τα χαρτοφυλάκιά τους είναι φορτωμένα από κρατικά ομόλογα που εκδίδονταν αφειδώς είτε για να αγοραστούν «υποβρύχια που γέρνουν» επειδή οι μίζες τοποθετήθηκαν όλες από τη μια πλευρά, είτε πολεμικά αεροπλάνα που ήσαν «τυφλά» για να μη βλέπουν ποιος έπαιρνε τις μίζες, είτε για να διορίζουν βουλευτές και υπουργοί τους κομματικούς τους φίλους που τώρα διεκδικούν τη μονιμοποίηση.

* Κρατά γερά και το κομματικό σύστημα· ο υπουργός Δικαιοσύνης υπεραμύνεται των συναδέλφων του πολιτικών καταγγέλλοντας όσους δικαστικούς δηλώνουν ότι τα χέρια τους είναι δεμένα από τον νόμο περί ευθύνης υπουργών (που παραγράφει αστραπιαία όλα τα αδικήματα): Γιατί δεν δίκασαν τους συνενόχους, αφού ο νόμος το επιτρέπει; Δεν ξέρω γιατί δεν δικάστηκαν, αλλά δεν ντρέπεται καθόλου ο Χάρης Καστανίδης να αποδέχεται σαν αυτονόητο ότι οι υπουργοί δεν πρέπει να δικάζονται για τις απάτες τους αλλά οι απλοί πολίτες συνένοχοί τους πρέπει; Αλλά αν δεν ήσαν τσαμπουκάδες οι πολιτικοί να διεκδικούν προνόμια, από ποιον θα έπαιρναν μαθήματα οι ψηφοφόροι τους.

* Και είναι τόσο περήφανος για το εύρημα του Χάρη Καστανίδη ο μεταταγείς στο υπουργείο Μεταφορών Μιχάλης Καρχιμάκης ώστε διακινεί με ημέιλ την καταγγελία του σε όλα τα μέλη και τους φίλους του ΠαΣοΚ. Βάστηξε γερά και αυτός απέναντι στην πανελλήνια κατακραυγή, προφανώς δίνει τώρα χείρα βοηθείας σε όσους τον στήριξαν στον δικό του τσαμπουκά απέναντι στη λογική και στο πολιτικό ήθος.

Αλλοι βαστούν, άλλοι κατεδαφίζονται

* Η ΟΛΜΕ, γερά κρατά και αυτή: κανένα θετικό δεν βρίσκει στις προτάσεις της Αννας Διαμαντοπούλου για το νέο πρόγραμμα του Λυκείου. Ολα παλιά και γνωστά είναι, υποστηρίζει· και αν υπάρχει κάτι καινούργιο, οι εργασίες των μαθητών για παράδειγμα, σε κακό θα καταλήξει, θα δημιουργηθούν εταιρείες συγγραφής εργασιών. Θεωρεί, προφανώς, ότι τα μέλη της δεν θα έχουν τη νοημοσύνη να το καταλάβουν, σε τόση υπόληψη έχει τους καθηγητές που εκπροσωπεί.

* Ομως η Πανελλήνια Ενωση Θεολόγων βρίσκει κάτι νέο πλην ανησυχητικό στις εξαγγελίες: τη μετονομασία του μαθήματος των Θρησκευτικών σε «Θρησκεία και Κόσμος». «Μήπως η μετονομασία σημαίνει και αλλαγή του ορθόδοξου χριστιανικού περιεχομένου σε αποκλειστικά θρησκειολογικό;» διερωτάται. Ητοι, πρέπει να είναι κατήχηση το μάθημα, όχι θρησκειολογία. Ας γίνονταν παπάδες οι θεολόγοι, όχι καθηγητές, αν ήθελαν να είναι κατηχητές. Μπορεί να μην έχει γίνει χωρισμός Εκκλησίας- κράτους, αλλά έχω την εντύπωση ότι χωρισμός Εκκλησίας- σχολείου έχει γίνει.

Οχι μόνο βαστούν γερά οι θεολόγοι αλλά περνούν και στην επίθεση: απαιτούν δίωρη διδασκαλία του μαθήματος σε όλο το Λύκειο. Το δώρο που τους έκανε ο θεοφοβούμενος Γεράσιμος Αρσένης όταν ήταν υπουργός Παιδείας δεν θέλουν να τους το πάρει πίσω η Αννα Διαμαντοπούλου.

* Σε κάθε λογικό άνθρωπο είναι προφανές ότι τα Αρχαία Ελληνικά και τα Θρησκευτικά, όποιο όνομα και αν έχουν, δεν μπορούν παρά να είναι προαιρετικά μαθήματα. Αλλιώς, θα κρατά μεν γερά ο ελληνοχριστιανικός πολιτισμός αλλά οι μαθητές θα κατεδαφίζονται γνωστικά και θα πατώνουν στα διεθνή τεστ που ελέγχουν τις στοιχειώδεις δεξιότητες που απέκτησαν· όπως ακριβώς συμβαίνει ως τώρα.

* Καλές οι εργασίες στο Λύκειο, καλή η ρήση της υπουργού «Περνάμε από Λύκειο αποστήθισης σε Λύκειο ουσίας», άριστη η θέσπιση της εισαγωγής σε Σχολές και όχι σε Τμήματα-, αλλά αν δεν λυθεί το πρόβλημα του κλειστού αριθμού εισακτέων στα πανεπιστήμια, τα προηγούμενα δεν θα βελτιώσουν την κατάσταση. Ξανά φροντιστήρια, ξανά το άγχος να χωρέσουν οι πολλοί υποψήφιοι στις λίγες θέσεις, ξανά ακύρωση του Λυκείου.

Το κλειδί της όποιας αλλαγής βρίσκεται στο να μπορούν να συνεχίσουν απρόσκοπτα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση όσοι έχουν τη δυνατότητα, όσοι δηλαδή τελειώνουν τη δευτεροβάθμια. Κάτι ιδέες είχε επ΄ αυτού ο υφυπουργός Παιδείας Γιάννης Πανάρετος- μήπως είναι καιρός να τεθούν και αυτές σε δημόσια διαβούλευση;

Ιάκωβος Καμπανέλλης

* Κρατά γερά, λοιπόν, ο αγωνιστικός τσαμπουκάς επικαλούμενος αυτά που υπέφεραν στην Μπουμπουλίνας ο Ανδρέας Λεντάκης, ο Μίκης Θεοδωράκης, τόσοι και τόσοι άλλοι αντιχουντικοί που δεν γράφτηκαν τραγούδια για αυτούς, ούτε έγιναν πολιτικοί, ούτε άλλαζαν τα κόμματα σαν τα πουκάμισα.

Υποθέτω ότι ο Μίκης Θεοδωράκης θεωρεί δικαιολογημένη τη χρήση των τραγουδιών του από λογήςλογής τσαμπουκάδες. Αλλιώς θα τους ανακαλούσε στην τάξη- όπως είμαι σίγουρος ότι θα έκανε ο Ιάκωβος Καμπανέλλης αν χρησιμοποιούσαν τους στίχους του για να ταυτιστούν με τον Αντώνη: «Εκεί ο Αντώνης τη φωνή// φωνή, φωνή ακούει// ω καμαράντ, ω καμαράντ// βόηθα ν΄ ανέβω τη σκάλα».

Θα τους εξηγούσε ο έντιμος άνθρωπος και μεγάλος δημιουργός που έφυγε πλήρης ημερών ότι η Ελλάδα δεν είναι στρατόπεδο συγκέντρωσης, όπως δεν είναι και δικτατορία. Αλλά η αλήθεια είναι πως οι σημερινοί αγωνιστές δεν θα τραγουδήσουν τον Αντώνη – γιατί συμπαραστέκεται σε εβραίο, εκεί στων δακρύων τη σκάλα. Και δυστυχώς, λίγο να τους ξύσεις τους τσαμπουκάδες, αμέσως αναβλύζει ο αντισημιτισμός. Οπως και το μίσος για τον Κώστα Σημίτη. Είναι πολλά σε συσκευασία ενός οι τζαμπατζήδες και οι τσαμπουκάδες.

* Είχα διαβάσει μικρός το Μαουτχάουζεν και με είχε συγκλονίσει, πρώτη φορά μάθαινα για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης· ήταν καλοκαίρι, θυμάμαι, και είχα ταραχτεί όσο ποτέ στη ζωή μου από την αφήγηση της τρομακτικής εμπειρίας των δύο χρόνων στο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Δεν τα εμπορεύτηκε, έγραψε το βιβλίο και τα ποιήματα, ξόφλησε τις υποχρεώσεις του απέναντι στην Ιστορία, τίμησε τους χαμένους συντρόφους, ανάδειξε την ανθρωπιά και τον έρωτα, κατήγγειλε τον ναζισμό και τη βία- πήγε για άλλα. Ηταν δημιουργός, δεν ήταν πολιτικός- αλλά δεν έλειψε από τον αγώνα ενάντια στη δικτατορία.

Αργότερα είδα την Αυλή των Θαυμάτων , έμαθα πως η Στέλλα και ο Δράκος ήσαν δικά του δημιουργήματα, πως πολλά από τα τραγούδια του Χατζιδάκι και του Ξαρχάκου που αγαπούσα ήσαν με δικούς του στίχους, τον θαύμασα ακόμη περισσότερο. Τον σεβόμουνα και τον εκτιμούσα αυτόν τον χαμηλών τόνων δημιουργό.

Η κηδεία του γίνεται στην Αγία Ζώνη, στο Αρχιπέλαγός μας της Κυψέλης. Θα πάω· κάποιες μνήμες μάς κάνουν και εμάς να βαστάμε γερά απέναντι στον αγωνιστικό τραμπουκισμό των ημερών μας.

Γραμματοκιβώτιο

Ανέκαθεν με άφηναν αδιάφορο οι επικοινωνιακές πιρουέτες του Πάγκαλου. Πλην όμως την εικόνα του, να τρώει παϊδάκια, φρουρούμενος από καμιά πενηνταριά και βάλε άνδρες των ΜΑΤ, δεν τη δέχομαι. Και απαιτώ να μου επιστρέψει το τμήμα του φόρου μου που αντιστοιχεί στον μισθό των ανθρώπων αυτών, ακόμη και αν είναι κλάσμα του λεπτού.

Τhe Οracle, @msn.com

***


Ο κ. Πέτρος Δούκας υπολόγισε το χρέος της Ελλάδας στα 900 δισ. ευρώ και όχι κοντά στα 350 δισ. που λέει η κυβέρνηση ότι είναι. Απ΄ ό,τι φαίνεται λοιπόν, στη ΝΔ ωφελήθηκαν ιδιαίτερα από το ότι είναι πλέον στην αντιπολίτευση: εκτός από την ταχυδακτυλουργία (εξαφανίσεις χρεών), βελτίωσαν τις επιδόσεις τους και στα Μαθηματικά. Γιατί όσο ήταν στην κυβέρνηση, μπέρδευαν τους μονοψήφιους με τους διψήφιους αριθμούς, βγάζοντας το έλλειμμα 7% κι όχι 15,6%, που τελικά ήταν.


Ελένη εκ Γορτυνίας

***

Επειγόντως: Να συνέλθουν οι φιλο-λογικές κομματικές δυνάμεις του τόπου και να αποφασίσουν για επιβολή ζώνης απαγόρευσης πτήσεων των λεκτικών ρουκετών των Πάγκαλου και Τσίπρα. Η επιχείρηση θα μπορούσε να έχει τον κωδικό «Σούρουπο της Αερολογίας ». Δεν χρειάζονται αεροπλάνα και βαπόρια, μόνο ένα κρεμασμένο μεγάφωνο έξω από το γραφείο του καθενός που θα αναμετέδιδε τα όσα κατά καιρούς λένε.


Γ. Κ., @otenet.gr

***

Αν ανέβαζα ένα κείμενο στο Διαδίκτυο και, επικαλούμενος «αξιόπιστες πηγές», ισχυριζόμουν ότι ο σεισμός στην Ιαπωνία προκλήθηκε από ισχυρή έκρηξη στον ωκεανό που προκάλεσε κάποια από τις ανταγωνιστικές χώρες-οικονομίες (κατά προτίμηση οι ΗΠΑ), πόσοι νομίζετε ότι θα το υιοθετούσαν- ή μάλλον πόσοι νομίζετε ότι δεν θα το υιοθετούσαν;

Παρολύμπιος, @sch.gr

***


Μετά την κατηγορηματική δήλωση του Α. Σαμαρά περί μη συμμετοχής σε συγκυβέρνηση, επιθυμώ κι εγώ να δηλώσω στην κυρία Αντζελίνα Τζολί ότι δεν προτίθεμαι να ενδώσω σε ενδεχόμενη ερωτική της πρόσκληση.

Δημήτριος Τσεχίας

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ