ΤΟ ΒΗΜΑ – THE NEW YORK TIMES

Επί εβδομάδες επιχειρηματολογούσα υπέρ της επιβολής μιας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων πάνω από τη Λιβύη και της χρήσης αεροπορικών βομβαρδισμών για να σταματήσει η προέλαση του Μουαμάρ Καντάφι εναντίον των επαναστατών. Το σαββατοκύριακο ξεκίνησαν οι επιθέσεις.

Θα έπρεπε να ήμουν ενθουσιασμένος, έτσι δεν είναι; Αντίθετα, δεν μπορώ να σταματήσω να ανησυχώ για το πόσα μπορούν να πάνε στραβά. Τα καλά νέα είναι πως οι λιβυκές δυνάμεις είναι μικρές σε αριθμό και κακοεξοπλισμένες.

Μπορούμε να τους προκαλέσουμε σημαντικές ζημιές με χαμηλό ρίσκο.

Το ερώτημα όμως είναι αν αυτό θα τις σταματήσει. Οι δυνάμεις του Καντάφι επιχειρούν σε αστικές περιοχές όπου είναι εξαιρετικά δύσκολο να χρησιμοποιήσουμε αεροπορική δύναμη χωρίς να σκοτώσουμε αμάχους. Θα μπορέσουν οι επαναστάτες να απωθήσουν τους πιστούς του Καντάφι; Και αν όχι, είμαστε έτοιμοι να χρησιμοποιήσουμε δυτικές χερσαίες δυνάμεις;

Προς το παρόν, ο πρόεδρος Ομπάμα αποκλείει αυτή την προοπτική, η οποία εμπεριέχει τον κίνδυνο ενός παρατεταμένου αδιεξόδου. Ο Καντάφι θα μπορούσε να αγκιστρωθεί στην εξουσία ενώ θα μειώνεται η διεθνής υποστήριξη προς την όλη επιχείρηση. Ακόμη και αν παραιτηθεί -πιθανότητα την οποία πιστεύω ότι πρέπει να επιδιώξουμε παρ’ ότι δεν έχει οριστεί ως επίσημος στόχος -, τα προβλήματα δεν τελειώνουν.

Η Λιβύη παρουσιάζει λιγότερους κινδύνους από το Αφγανιστάν ή το Ιράκ. Ενώ είναι γεωγραφικά μεγαλύτερη από τις δυο αυτές χώρες, ο πληθυσμός της είναι πολύ μικρότερος (μόλις 6,4 εκατ. άτομα) και συγκεντρωμένος εν πολλοίς σε μια λεπτή λωρίδα κατά μήκος της ακτής _ ενώ δεν είναι διαιρεμένος λόγω πικρών εθνοθρησκευτικών ερίδων. Επιπλέον, δεν περιβάλλεται από εχθρικούς γείτονες (όπως το Πακιστάν ή το Ιράν) που επιχειρούν να καλλιεργήσουν τις έριδες αυτές.

Ομως πολλά μπορούν να πάνε στραβά στην μετά – κανταφική Λιβύη. Πρώτον, η χώρα έχει δραστήριο ισλαμιστικό κίνημα. Ο κίνδυνος εντείνεται από την ύπαρξη φυλών στη χώρα. Πίσω από μια επίφαση σύγχρονου κράτους, κρύβεται μακριά ιστορία ανταγωνισμού ανάμεσα στις 140 φυλές και υποφυλές. Ο Καντάφι τις κρατούσε υπό έλεγχο και αν αποχωρήσει, μπορεί να πολεμήσουν μεταξύ τους για τον έλεγχο του πετρελαίου.

Για να αποφύγουμε τα χειρότερα, πρέπει να συνεργαστούμε με την αντιπολίτευση του Εθνικού Μεταβατικού Συμβουλίου προκειμένου να καταρτίσουμε ένα σχέδιο για την μετά – κανταφική εποχή. Ισως χρειαστεί μια διεθνής ειρηνευτική δύναμη – η οποία πρέπει να οργανωθεί από τον ΟΗΕ, το ΝΑΤΟ και τον Αραβικό Σύνδεσμο.

Ολα αυτά δεν σημαίνουν ότι άλλαξα ξαφνικά γνώμη και αποφάσισα ότι θα έπρεπε να μην είχαμε επέμβει στη Λιβύη. Πρόκειται για μια επέμβαση που άξιζε τον κόπο για στρατηγικούς και ανθρωπιστικούς λόγους. Ομως η κυβέρνηση Ομπάμα πρέπει να έχει το νου της στους πολυάριθμους κινδύνους που ελλοχεύουν και πρέπει να καταστρώσει σχέδια για να τους αντιμετωπίσει.

* Ο Max Boot είναι ειδικός στην εθνική ασφάλεια από το Council on Foreign Relations