Οσοι ασχολούνται με τα ποδοσφαιρικά δρώμενα διεθνώς γνωρίζουν ασφαλώς ότι σε αντίθεση με τη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, όπου ευδοκιμεί ατιμωρητί η διαφθορά σχεδόν σε κάθε χώρο, υπάρχουν χώρες όπου ο πέλεκυς της αθλητικής δικαιοσύνης πέφτει βαρύς σε ομάδες και άτομα που ενεπλέκονται σε βρώμικες υποθέσεις παραγοντικής-διαιτητικής διαπλοκής και συναλλαγής.
Υπενθυμίζεται για πολλοστή φορά ότι οι αρμόδιες ποδοσφαιρικές αρχές της Ιταλίας και της Γαλλίας ήταν εκείνες που επέβαλαν παραδειγματικές κυρώσεις σε πανίσχυρους (αγωνιστικά και εξωγηπεδικά) συλλόγους για σκάνδαλα- όπως η ελληνική «ατέλειωτη παράγκα»- που συγκλόνισαν τη φίλαθλη και όχι μόνον κοινή γνώμη. Οι Ιταλοί υποβίβασαν κοτζάμ Μίλαν του Μπερλουσκόνι και Γιουβέντους των Ανιέλι, ενώ οι Γάλλοι δεν δίστασαν να στείλουν στη Β΄ Εθνική τη Μαρσέιγ του Ταπί!
Στα καθ΄ ημάς, ενώ οι εμπλεκόμενοι στο σκάνδαλο της «παράγκας Νο 2» αλληλοϋβρίζονται δημοσίως και αλληλομηνύονται σε ένα γαϊτανάκι μηνύσεων και αγωγών που… ζήσε Μάη μου πότε θα φτάσουν στο ακροατήριο, οι αρμόδιοι κυβερνητικοί και θεσμικοί φορείς αντιμετωπίζουν την ποδοσφαιρική σαπίλα συζητώντας περί όνου σκιάς… Διότι, ενώ είναι φως φανάρι ότι η ατιμωρησία εκτρέφει και συντηρεί τις παράγκες της διαφθοράς, όπως και τη γάγγραινα της χουλιγκανικής βίας, οι (πολιτικοί και ποδοσφαιρικοί) ιθύνοντες… πετούν τη βρώμικη όσο και καυτή μπάλα στην εξέδρα κάποιας μελλοντικής αναδιάρθρωσης. Πιπιλίζουν την καραμέλα αλλαγής της διοργανώτριας αρχής του πρωταθλήματος που θα (τους) λύσει τα προβλήματα ξορκίζοντας λες διά μαγείας όλα τα κακώς κείμενα…
Ολοι αυτοί είναι προφανές ότι δεν τολμούν και συνεπώς δεν μπορούν να δρομολογήσουν την κάθαρση ώστε να αρχίσει να αποκτά το ποδόσφαιρο τη χαμένη του τιμή και αξιοπιστία. Διότι αν το ήθελαν και το τολμούσαν, τουλάχιστον για τη γηπεδική βία, λύσεις υπάρχουν και είναι απλές.
Γίνονται χοντρά επεισόδια στις κερκίδες ή, ακόμη χειρότερα, εισβολή οπαδών στον αγωνιστικό χώρο; Το ματς να διακόπτεται και να μηδενίζεται η ομάδα/δες της οποίας τα… μπουμπούκια προκαλούν τα έκτροπα! Να σταματήσει αυτό το καλαμπούρι με τη «μη αντικειμενική ευθύνη των ΠΑΕ» ιδιαίτερα για επεισόδια που δημιουργούν οι οπαδικές ορδές στα εκτός έδρας ματς, όπου ουκ ολίγες φορές διάφορες πόλεις έχουν υποστεί χουλιγκανικούς βανδαλισμούς πρωτευουσιάνων ή… συμπρωτευουσιάνων «εκδρομέων της μπάλας».
Ακόμη οι ομάδες να μην τιμωρούνται μόνο με πρόστιμο- έστω και τσουχτερό- ούτε μόνο με μια-δυο αγωνιστικές κεκλεισμένων των θυρών αλλά με πολύ περισσότερες. Σε χουλιγκανικά έκτροπα μεγάλης κλίμακας να αποβάλλεται ομάδα/δες από το πρωτάθλημα ή ακόμη και να υποβιβάζεται πάραυτα. Και φυσικά να συλλαμβάνονται και να φυλακίζονται οι φυσικοί αυτουργοί- οπαδοί ή και παράγοντες. Να δούμε τότε πώς οι ίδιες οι ΠΑΕ (και ΚΑΕ και ερασιτεχνικά τμήματα) θα κυνηγούν και θα αποβάλλουν από τα γήπεδα τη χουλιγκανική αλητεία, αλλά και σε πόσα από τα πρωτοπαλίκαρα των συνδέσμων και τους θερμοκέφαλους-ανεγκέφαλους που παρασύρονται θα τους κοπεί ο βήχας και ο τσαμπουκάς!
Ας έρθουμε όμως και στην περίφημη αναδιάρθρωση που ευαγγελίζεται η πολιτική αθλητική ηγεσία, και δη την πρόσφατη υπόδειξη να αναλάβει τη διοργάνωση του πρωταθλήματος Α΄ Εθνικής η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (ΕΠΟ) αντί της ακατάλληλης- «ελέω» συγκρουόμενων παραγοντικών συμφερόντων και διαγκωνισμών- Σούπερ Λίγκας.
Ουδεμία αντίρρηση για τις αγκυλώσεις και τους σκυλοκαβγάδες που δημιουργούν τα αντιτιθέμενα συμφέροντα ομάδων και παραγόντων στο πλαίσιο του Συνεταιρισμού της λεγόμενης Σούπερ (τρομάρα μας…) Λίγκας. Από πού κι ως πού όμως η λύση στο πρόβλημα και η περιλάλητη και ποθούμενη εξυγίανση θα έρθει με τη διοργάνωση του πρωταθλήματος από την ΕΠΟ; Μα στην ΕΠΟ δεν ανήκει (τώρα και πριν) η διαιτησία που αποτελεί βασική πέτρα του σκανδάλου και στο εν εξελίξει «παράγκα γκέιτ»; Από την ΕΠΟ δεν συντάσσεται ο ΚΑΠ (Κανονισμός Αγώνων Ποδοσφαίρου), αλλά και ο Πειθαρχικός Κώδικας με τις ποινές που προβλέπονται για τις διάφορες παραβάσεις ομάδων και προσώπων; Στην ΕΠΟ δεν ανήκει η Επιτροπή Εφέσεων που έχει τον τελευταίο λόγο και μπορεί να αυξάνει τις όποιες ποινές-«χάδι» επιβάλλονται σε πρώτο βαθμό; Υπό την αιγίδα της ΕΠΟ δεν δρα ο ποδοσφαιρικός εισαγγελέας;
Σε κάθε περίπτωση λοιπόν και στο θέμα της απονομής της αθλητικής δικαιοσύνης στον χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου τον τελικό και καθοριστικό λόγο τον έχει η ΕΠΟ που όπως προανέφερα θεσπίζει και όλους τους σχετικούς κανόνες στο πλαίσιο του… πολυτραγουδισμένου αυτοδιοίκητου.
Συνεπώς, το ζητούμενο δεν είναι ν΄ αλλάξει ο Μανολιός βάζοντας τα ρούχα του αλλιώς, ή έστω αντί του Μανολιού ν΄ αναλάβει ο Μιχαλιός… Το θέμα είναι να παταχθεί η ποδοσφαιρική διαφθορά, να εκτοπιστούν από τον χώρο οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι αυτοαποκαλούμενοι «επενδυτές της μπάλας» και οι κλειδοκράτορες της (εκάστοτε) «παράγκας» και να εδραιωθούν- κατά το δυνατόν- η ισονομία και η αξιοπιστία μέσα κι έξω από τα γήπεδα.