Μια βόλτα πίσω από το δημαρχείο της οδού Αθηνάς οδηγεί τον εχέφρονα σε ένα συμπέρασμα: «Και να με πληρώνουν, δεν μένω εδώ». Εεε, λοιπόν η κυρία Τίνα Μπιρμπίλη θα πληρώσει για να κατοικηθεί το κέντρο. Θα καταβάλλει επιδότηση ενοικίου σε νέα ζευγάρια προκειμένου να διαλέξουν ένα διαμέρισμα πάνω από την πιάτσα με τα κορίτσια, δίπλα από το ντορμιτόριο των εθισμένων, κοντά σε ερειπωμένες αποθήκες και ξενώνες τρωκτικών.

Δεν ανακοινώθηκε το ύψος της χορηγίας, όμως αναρωτιόμαστε ποιους έχει στο μυαλό της η υπουργός Περιβάλλοντος. Ποιος θέλει να πάει να ζήσει στον σκουπιδότοπο; Και το νέο ζευγάρι τι θα κάνει αν προκύψει μωρό; Σίγουρα δεν υπάρχουν γονείς που ονειρεύονται να παραμερίζουν σύριγγες και προφυλακτικά για να περάσει το καρότσι με τον απόγονο. Οσο εναλλακτικός και να είναι κάποιος δεν θα αφήσει το προάστιο ή τη γειτονιά για να πάει οικογενειακώς στον Μπίθουλα.

Θα πουν οι καλοί άνθρωποι «τι φταίει η Τίνα Μπιρμπίλη, που έχει στο κεφάλι της και τα ενεργειακά, τα κτηματικά, τα ορνιθολογικά;». Πράγματι, δεν φταίει από μόνη της, φταίει που συναγελάζεται χαρτογιακάδες. Τι εννοούμε: από την πλευρά τους οι αρμόδιοι κάθονται σε μια ροτόντα, με τα κουλουράκια τους και τους χυμούς τους, και κατεβάζουν ιδέες για να σώσουν την πόλη. Στην παρούσα φάση εμπλέκονται και συνεδριάζουν εννέα υπουργοί υπό τον κ. Γιάννη Ραγκούση.

Πριν από κάνα χρόνο συνεδρίαζαν 50 ειδικοί υπό τον κ. Σπύρο Βούγια. Ακόμη πιο πριν είχε αναλάβει δράση ο κ. Προκόπης Παυλόπουλος. Αναλύσεις, καταγραφές, ιδέες, απόψεις, συζητήσεις, συσκέψεις. Δεν αμφισβητούμε την καλή πρόθεση, αμφισβητούμε την αποτελεσματικότητα ειδικά όταν τα σχέδια απαιτούν την θυσία ανθρώπων. Τα νέα ζευγάρια θα πάψουν να είναι νέα σε ένα τόσο άθλιο περιβάλλον, θα ρυτιδώσουν πριν την ώρα τους. Ο νέος επιχειρηματίας (για τον οποίο θεσπίζονται κίνητρα), θα πάψει να είναι νέος – ίσως πάψει να είναι και επιχειρηματίας.

Υπάρχει κάτι άνισο στην προτροπή της μετακόμισης. Το κράτος υπόσχεται να βάλει τις λάμπες, να βάλει τους κάδους, να κάνει το ρετούς και ζητεί από ανθρώπους να βάλουν ένα κομμάτι της ζωής τους. Δεν μπορεί κανείς να μαντέψει την εξέλιξη: ίσως σε 20 χρόνια να είναι η πιο ωραία περιοχή της Ευρώπης, όπως και τα Πατήσια, που έχουν προτεραιότητα στα σχέδια της υπουργού Περιβάλλοντος.

Το ερώτημα είναι γιατί κάποιος να υποστεί τη μεταβατική περίοδο, γιατί να θυσιάσει την ηρεμία της οικογένειάς του, το αίσθημα ασφάλειας, την αισθητική, την άποψη για την καθαριότητα. Ας αποδεχτούμε ότι θα τηρηθούν τα χρονοδιαγράμματα. Ας αποδεχτούμε ότι όλα είναι σχεδιασμένα με σοφία. Μέχρις ότου αλλάξει η κατάσταση, εκείνοι που θα εγκατασταθούν στο κέντρο θα έχουν καταδικάσει από μόνοι τους κάμποσα πολιτισμένα χρόνια τους.

Η ανησυχία των επίδοξων εποίκων αυξάνεται από την ποικιλία των προτάσεων. Ενώ λοιπόν η κυρία Μπιρμπίλη προτρέπει νέα ζευγάρια να ζήσουν σε περιοχές υψηλής επικινδυνότητας, ο κ. Γ. Καμίνης προτείνει για την ίδια περιοχή την δημιουργία κινητών μονάδων για συσσίτια. Μέχρι λοιπόν να μετατραπεί η περιοχή Γερανίου σε Upper Manhattan, οι νέοι κάτοικοι θα πρέπει να εξοικειωθούν με συγκατοίκους που ξεκουμπώνουν το παντελόνι τους για να ουρήσουν δημοσίως, που φτύνουν ασταμάτητα, που πετούν τα αποφάγια στα ρείθρα. Για να βρεθούν εθελοντές η επιδότηση του ενοικίου δεν αρκεί. Χρειάζονται και δωροεπιταγές.