Καλή, πολύ καλή, υπέροχη, άπαιχτη, διαστημική κλπ. ομάδα η Μπαρτσελόνα. Μάλιστα, η κυριαρχία της στο 3-1 επί της Αρσεναλ στο «Καμπ Νου» της Βαρκελώνης ήταν τόσο επιβλητική και καθηλωτική που επιβεβαιώνει το γεγονός ότι αυτή την περίοδο _ για την ακρίβεια τα τελευταία 4-5 χρόνια _ η ισπανική ομάδα είναι ακαταμάχητη παίζοντας αυτό το δημιουργικό-θελκτικό ποδόσφαιρο για τους απανταχού φίλους του δημοφιλέστερου αθλήματος, ανεξαρτήτως συλλογικών προτιμήσεων ή έστω συμπαθειών.

Αλλωστε, στο συγκεκριμένο ματς το σκορ θα μπορούσε να είναι διπλάσιο (και βάλε…) υπέρ της Μπάρτσα καθώς οι παίκτες της απείλησαν 19 φορές την αντίπαλη εστία, σε αντίθεση με τα μηδέν σουτ παικτών της Αρσεναλ προς το τέρμα του γκολκίπερ Βαλντέζ! Θυμίζω ότι το γκολ των Κανονιέρηδων ήταν αυτογκόλ του Μπούσκετς, ενώ η μοναδική ευκαιρία που έχασε η Αρσεναλ ήταν προς το τέλος του αγώνα όταν ο βαρύς φορ Μπέντνερ άνοιξε την μπάλα και ο Μασκεράνο πρόλαβε και έδιωξε…

Ωστόσο, επειδή οι αγώνες κρίνονται από τα γκολ που σημειώνονται και όχι από τις ευκαιρίες που δημιουργούνται _ όσο πολλές και σημαντικές κι αν είναι αυτές _ δεν μπορεί να παραβλεφθούν οι δύο επίμαχες φάσεις που άλλαξαν τις ισορροπίες σε ένα κρίσιμο χρονικά σημείο του εν λόγω ματς:
α) Ενώ στο 53′ έχει γίνει το 1-1, στο 56′ αποβλήθηκε με υπερβολικά αυστηρή δεύτερη κίτρινη κάρτα ο επιθετικός της Αρσεναλ Φαν Πέρσι.
β) Το πέναλτι στο 71′ με το οποίο ο Μέσι έκανε το 3-1 ήταν τραβηγμένο, αφού περισσότερο ο Πέδρο έπεσε πάνω στον αντίπαλο αμυντικό παρά ανατράπηκε από αυτόν. (Παρεμπιπτόντως ήταν… πιο πέναλτι η ανατροπή του Μέσι στο α’ ημίχρονο που αγνοήθηκε από τον ελβετό ρέφερι Μπουζάκα).

Τα τονίζω όλα αυτά μολονότι δεν αναιρούν την ανωτερότητα και την κυριαρχία της Μπάρτσα στο γήπεδο σε όλη τη διάρκεια του ματς. Ισα ίσα, για να υπογραμμίσω ότι η Μπαρτσελόνα δεν χρειάζεται _ τουλάχιστον στο συγκεκριμένο ματς δεν χρειαζόταν _ τα όποια διαιτητικά δεκανίκια για να νικήσει με σκορ πρόκρισης.

Δεν έπαιξε σαν Αρσεναλ
Και έρχομαι τώρα στην Αρσεναλ. Με τέτοια μπάλα που έπαιξε(;) η αγγλική ομάδα στο «Καμπ Νου» δεν δικαιούνται διά να ομιλούν ο γάλλος προπονητής της Αρσέν Βενγκέρ και το πολυεθνικό μωσαϊκό των παικτών της. Οπως ορθώς σχολιάστηκε η Αρσεναλ πρόδωσε την επιθετική-δημιουργική ποδοσφαιρική φυσιογνωμία και φιλοσοφία του προπονητή της παίζοντας αντιποδόσφαιρο με έναν (ξεκομμένο) επιθετικό _ τον Φαν Πέρσι μέχρι την αποβολή του _ και αμυντικογενές στήσιμο και προσανατολισμό για να κρατήσει τα κεκτημένα της νίκης της (με 2-1) στο πρώτο ματς του Λονδίνου. Μόνο που όταν μπαίνεις στο γήπεδο με κύριο (αν όχι αποκλειστικό) στόχο να μη χάσεις, και μάλιστα απέναντι σε μια ομάδα όπως αυτή η Μπαρτσελόνα και δη στην έδρα της, ε, τότε το πιθανότερο… κατά 99% είναι ότι τελικά θα χάσεις!

Είναι πολύ κρίμα για τον κόουτς Βενγκέρ και την Αρσεναλ να συμπεριφερθούν στο «Καμπ Νου» σαν μικρομεσαία ομάδα του ελληνικού πρωταθλήματος όταν παίζει απέναντι σε Ολυμπιακό ή Παναθηναϊκό… Και να σκεφθεί κανείς ότι άλλα μας έλεγαν οι Κανονιέρηδες μετά τη σπουδαία πράγματι και άξια νίκη τους επί της Μπάρτσα στο πρώτο ματς του Λονδίνου.

Εκεί όπου η αγγλική ομάδα πίεσε ψηλά, ανέβασε επιπλέον ποδοσφαιριστές στην επίθεση και στο δεύτερο ημίχρονο είχε για αρκετό διάστημα τον ρόλο «αφεντικού» στο γήπεδο. Στηριζόμενη σε παίκτες ποιότητας και ικανούς στο ένας εναντίον ενός, οι οποίοι κατάφερναν με μία κούρσα ή μία επιτυχημένη ντρίμπλα να δημιουργούν ρήγματα και χώρους για τους συμπαίκτες τους, η Αρσεναλ έθεσε επί χόρτου προβλήματα που αποδείχθηκαν άλυτα για την Μπάρτσα η οποία αναμφίβολα είναι μαθημένη να κυριαρχεί και στο τέλος να παίρνει αυτό που θέλει.

Η δικαίωση και η αναίρεση
«Ηταν μια μορφή αντίστασης από μέρους μας. Ζητήσαμε περισσότερα από αυτά που ζητούν οι άλλες ομάδες όταν παίζουν απέναντι στην Μπαρτσελόνα και δικαιωθήκαμε. Μη με ρωτάτε αν μπορούμε να το επαναλάβουμε στην Ισπανία, εκεί πρέπει να κάνουμε ένα ακόμα πιο τέλειο ματς» είχε πει τότε ο Ολλανδός Φαν Πέρσι, δίνοντας και το στίγμα για το πώς πρέπει να αντιμετωπίζεται η κατά τεκμήριο κορυφαία ομάδα στον πλανήτη από αντιπάλους που έχουν ποιότητα, σε ορισμένους χώρους του γηπέδου ανάλογη με αυτή της Μπάρτσα.

Και ο ισπανός αρχηγός της Αρσεναλ Φάμπρεγκας δήλωνε ότι κάτι καλό μπορεί να βγει (και) στο δεύτερο ματς εφόσον «παίξουμε όπως στην έδρα μας. Χωρίς φόβο, με πίστη και θάρρος. Πρέπει να κάνουμε το παιχνίδι μας, να τρέχουμε συνέχεια, να είμαστε παντού όπως σήμερα (σσ. την Τετάρτη 17/2)».

Ιδού και τι είχε πει μετά το 2-1 στο Λονδίνο ο κόουτς Βενγκέρ: «Πραγματικά τα έπαιξα όλα για όλα. Ηταν ένα στοίχημα πολύ μεγάλο. Τελειώσαμε τον αγώνα με έξι επιθετικογενείς παίκτες (Γουίλσιρ, Φάμπρεγκας, Νασρί, Μπέντνερ, Αρσάβιν, Φαν Πέρσι) στη σύνθεσή μας απέναντι σε έναν αντίπαλο που μπορεί να σε διαλύσει. Η πρόκριση δεν έχει κριθεί, αλλά πλέον μπορούμε να πάμε στη Βαρκελώνη και να παίξουμε το δικό μας παιχνίδι, γιατί ξέρουμε ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Θα μπορούσαμε να είχαμε χάσει 0-2, ή 0-3, ωστόσο παίξαμε επιθετικά και το πλάνο μας δούλεψε».

Και το αποκορύφωμα διά στόματος του ορκισμένου λάτρη του επιθετικού ποδοσφαίρου κόουτς Βενγκέρ: «Πέρυσι αποκλειστήκαμε από την Μπαρτσελόνα με συνολικά τέρματα 6-3. Εφέτος όλοι μάς έλεγαν να πάμε ενάντια στη φιλοσοφία και στη φύση του παιχνιδιού μας. Δεν το κάναμε και είμαι περήφανος που τα καταφέραμε και στο τέλος εμείς πανηγυρίσαμε τη νίκη».

Δυστυχώς, όμως, για τον κόουτς Βενγκέρ και την Αρσεναλ το διέπραξαν στον επαναληπτικό της Βαρκελώνης, όπου οι Κανονιέρηδες αγωνίστηκαν κόντρα στο ποδοσφαιρικό DNA τους. Και το πλήρωσαν! Με αποκλεισμό από τη συνέχεια του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά και με αρνητικά σχόλια για το ότι απαρνήθηκαν τη φιλοσοφία και τη φύση του παιχνιδιού τους στον βωμό της σκοπιμότητας, χωρίς τουλάχιστον να το εξαργυρώσουν με την πολυπόθητη πρόκριση.