Τo 1986 o συνταγματάρχης Μοαμάρ Καντάφι παραχώρησε μια συνέντευξη σε μια ομάδα γυναικών ξένων δημοσιογράφων. Επειτα τις προσκάλεσε μία προς μία σε ένα δωμάτιο επιπλωμένο μόνο με ένα κρεβάτι και μία τηλεόραση και τους έκανε ερωτική πρόταση.
Οι γυναίκες αρνήθηκαν κατηγορηματικά, και ύστερα από τρεις διαδοχικές απορρίψεις ο Καντάφι παράτησε την προσπάθεια. Ωστόσο το συμβάν φανερώνει κάτι σημαντικό για εκείνον, κάτι που αξίζει να θυμόμαστε σήμερα: ότι ο Καντάφι είναι τρελός.
Ο λίβυος ηγέτης συνδυάζει την παραίσθηση, την απειλή, τη μεγαλομανία, την τάση να παίρνει ρίσκα και την κατοχή τόνων αερίου μουστάρδας- δηλαδή χημικών όπλων. Γι΄ αυτό και πρέπει να απομακρυνθεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
Δεν θα είχε αποτέλεσμα τα αμερικανικά και τα ευρωπαϊκά στρατεύματα να προσγειωθούν σε λιβυκό έδαφος ή να αρχίζουν να βομβαρδίζουν, διότι αυτό θα ταίριαζε με το επιχείρημα του Καντάφι ότι οι ιμπεριαλιστές θέλουν να αρπάξουν την πετρελαιοπαραγωγό χώρα του.
Μπορούμε όμως να συνεχίσουμε να τον πιέζουμε, να δείξουμε αποφασιστικότητα, να ξεκαθαρίσουμε ότι η αποχώρησή του είναι απλώς θέμα χρόνου.
Αυτό δεν θα αλλάξει τη γνώμη του Καντάφι, αλλά ενδέχεται να αποδυναμώσει τον λιβυκό στρατό, τη στιγμή που αρκετοί στρατιωτικοί ήδη αμφιταλαντεύονται. Είναι πιθανό να προσπαθήσουν να αποφύγουν να καταποντιστούν μαζί με τον ηγέτη τους.
Η αποστολή αμερικανικών πολεμικών πλοίων στο Λιβυκό Πέλαγος δίνει το κατάλληλο μήνυμα. Το ίδιο και οι διεθνείς κυρώσεις. Η επιβολή ζώνης απαγόρευσης πτήσεων («no fly zone») θα είχε μικρή επίδραση στις μάχες, αλλά θα πίεζε τα κυβερνητικά στρατεύματα να κατεβάσουν τα όπλα. Θα πρέπει επίσης να προσπαθήσουμε να διακόψουμε τις επικοινωνίες του λιβυκού στρατού.
Μια πιθανή λύση θα ήταν να αποσυρθεί ο Καντάφι, μαζί με τους γιους του στη γενέτειρά του Σύρτη. Και μετά να παραχωρήσει την εξουσία στον επί σειρά ετών φίλο του, Μοχάμεντ αλ Ζουάι, ρεαλιστή πρώην πρεσβευτή στη Βρετανία.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ