Κατά την ιστορική επίσκεψή του στις Ηνωμένες Πολιτείες, το 1979, ο τότε ηγέτης της Κίνας Ντενγκ Χσιαοπίνγκ έτυχε να καθίσει δίπλα στην ηθοποιό Σίρλεϊ Μακλέιν. Σύμφωνα με αρκετές αφηγήσεις, τις οποίες η κυρία Μακλέιν επιβεβαίωσε αυτή την εβδομάδα, μίλησε στον Ντενγκ διεξοδικά για μια επίσκεψή της στην Κίνα την εποχή της Πολιτιστικής Επανάστασης. Περιέγραψε τη συνάντησή της με έναν καθηγητή, που τον είχαν μεν στείλει στα κάτεργα, αλλά μιλούσε με ωραία λόγια για τις χαρές της χειρωνακτικής εργασίας και της ευκαιρίας που είχε να μάθει από τους αγρότες. «Ελεγε ψέματα», της απάντησε ο Ντενγκ.

Με αυτό το πνεύμα, αφήστε με να σας προσφέρω έναν μικρό οδηγό για τα ζητήματα που βάλαμε στο τραπέζι κατά την πρόσφατη επίσκεψη στην Ουάσινγκτον του κινέζου προέδρου Χου Τζιντάο. Η αμερικανική κοινή γνώμη είναι μοιρασμένη μεταξύ εκείνων που λατρεύουν και εκείνων που μισούν την Κίνα, αλλά, ως συνήθως, η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση.

Το εμπόριο βρίσκεται στο επίκεντρο της διαμάχης, αφού σαφώς η Κίνα κρατάει το νόμισμά της τεχνητά υποτιμημένο για να διατηρήσει θέσεις εργασίας. Αυτό προκαλεί αποσταθεροποίηση στο διεθνές σύστημα, αλλά ας μην υπερβάλουμε με τις επιπτώσεις στη δική μας οικονομία. Τα κινεζικά προϊόντα ανταγωνίζονται κυρίως προϊόντα από το Μεξικό, τη Νότια Κορέα και άλλες χώρες και κλέβουν δουλειές από αυτές τις χώρες περισσότερο από μας.

Οι εδαφικές διεκδικήσεις του Πεκίνου εκνευρίζουν τους γείτονες της Κίνας και την Ουάσινγκτον. Αποψή μου είναι ότι η Κίνα έχει δίκιο που διεκδικεί τα διαφιλονικούμενα νησιά της Θάλασσα της Ανατολικής Κίνας, αλλά οι διεκδικήσεις της σε ένα τμήμα της Θάλασσας της Νότιας Κίνας είναι εξωφρενικές.

Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ένα περίπλοκο θέμα. Οι χριστιανοί διώκονται λιγότερο απ΄ ότι στο παρελθόν και το καθεστώς δίνει στους απλούς πολίτες μεγαλύτερη ελευθερία για να ταξιδεύουν στο εξωτερικό. Τα τελευταία χρόνια όμως το Κομμουνιστικό Κόμμα κυνηγάει περισσότερο τους διαφωνούντες και τις μειονότητες, όπως τους Θιβετιανούς και τους Ουιγούρους. Η φυλάκιση του σπουδαίου συγγραφέα Λιου Χσιαομπό και η έκρηξη οργής μετά την απονομή σε αυτόν του Νομπέλ Ειρήνης ζημίωσε την εικόνα της Κίνας. Ο κ. Ομπάμα πρέπει να μιλήσει: Πώς είναι δυνατόν ο κάτοχος του περυσινού βραβείου να μένει σιωπηλός όταν συναντάει τον άνθρωπο που έβαλε στη φυλακή τον κάτοχο του φετινού;

Η στήριξη σε κράτη-παρίες, όπως η Βόρεια Κορέα, το Ιράν, το Σουδάν και η Ζιμπάμπουε, δημιουργεί εντάσεις και βοηθάει στην εξάπλωση των πυρηνικών όπλων. Για να είμαστε όμως δίκαιοι, η Κίνα ασκεί λιγότερη επιρροή σε αυτές τις χώρες απ΄ όση φαντάζονται οι Αμερικανοί. Και τους τελευταίους μήνες βοήθησε στην περίπτωση της Βόρειας Κορέας και του Σουδάν.

Η επίδειξη δύναμης, ειδικά από το στρατό, δηλητηριάζει τις σινο-αμερικανικές σχέσεις. Ο πρόεδρος Ομπάμα ξεκίνησε πολύ συναινετικά με την Κίνα, αλλά το Πεκίνο το εξέλαβε αυτό ως αδυναμία. Τώρα είναι πιο σκληρός και έτσι πρέπει να΄ ναι.

Πιστεύω ότι η Κίνα διανύει μια περίοδο που μοιάζει με την εποχή Μπους στις ΗΠΑ: γεράκια και σκληροπυρηνικοί έχουν κερδίσει έδαφος και λοιδορούν τους διπλωμάτες ως άβουλους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να επικρατούν οι κινεζικές εκδοχές του Ντικ Τσέινι. Ετοιμαστείτε για τα χειρότερα.