Κοινή είναι η πεποίθηση παντού στον κόσμο ότι η Ευρώπη και ειδικότερα η ευρωζώνη, που αποτελεί την καρδιά του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, απειλείται πραγματικά για πρώτη φορά από τη συγκρότησή της, από τότε που αποφάσισε να πάρει τη μορφή Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης.
Το κοινό νόμισμα αμφισβητείται ευθέως από τις πανίσχυρες και ελεγχόμενες από τις υπερατλαντικές τράπεζες και το παραπαίον χρηματοπιστωτικό κέντρο του Λονδίνου αγορές, κινδυνεύει πραγματικά από τα πολλά κερδοσκοπικά κύματα, από τον καθημερινά διακινούμενο παγκοσμίως πλούτο που νιώθει ότι μπορεί να απειλήσει το ευρωπαϊκό θαύμα ή απλώς να βγάλει εύκολα κέρδη θηρεύοντας σε αφύλακτους και απροστάτευτους τόπους.
Ισως αυτό να είναι και το μεγάλο πρόβλημα της Ευρώπης, που ανέδειξε η διαρκώς μεταλλασσόμενη διεθνής οικονομική κρίση και τώρα καλείται να λύσει σε λίγες ημέρες η συγκρουόμενη ηγεσία της.
Στη Σύνοδο Κορυφής της προσεχούς Πέμπτης και Παρασκευής κρίνεται ακριβώς η τύχη της Ευρώπης, η μετεξέλιξή της, αν η νομισματική ένωση γίνει και οικονομική, αν όντως η ευρωζώνη και το κοινό νόμισμα θα αποκτήσουν ισχυρούς αμυντικούς μηχανισμούς, ικανούς να αποκρούουν τους πάντα επιθετικούς κερδοσκόπους και να διαμορφώνουν πεδία σταθερότητας για το ευρώ και για τις απειλούμενες τον τελευταίο χρόνο χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας.
Οι ως τώρα δηλώσεις και αντιδηλώσεις φανερώνουν μεγάλη αντίθεση ανάμεσα στον κυρίαρχο γαλλογερμανικό άξονα και στις θεσμικές εκφράσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης που μαζί με τις υπόλοιπες χώρες, μεγάλες και μικρές, της περιφέρειας και του μεσογειακού Νότου διεκδικούν πιο ολοκληρωμένες λύσεις. Κανείς δεν μπορεί να προδιαγράψει με ακρίβεια τη συνέχεια. Η μόνη ελπίδα πηγάζει από την ιστορική εμπειρία, η οποία μας θυμίζει ότι έτσι προχωρεί η Ευρώπη, συγκρουόμενη αλλά πάντα συμβιβαζόμενη.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
