Το δυσμενές παρόν, σε συνδυασμό με το εξαιρετικά χειρότερο άμεσο μέλλον, θέτει επιτακτικά «επί τάπητος» το φλέγον ζήτημα της επιβίωσης και της τελικής «διάσωσης» της Δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης σε ολικό επίπεδο.
Εργοδοσία: Η πολιτεία, είτε νομοθετώντας προκλητικά υπέρ διαφόρων κλάδων στο πλαίσιο του «πελατειακού» συστήματος είτε αμελώντας να καταβάλει εγκαίρως τις υποχρεώσεις της στο σύστημα, δημιούργησε επιπλέον διαχειριστικά «ανοίγματα», αναγκάζοντας τους ασφαλιστικούς φορείς να δανειοδοτηθούν με την εγγύησή της, προκειμένου να εκπληρώσουν υποχρεώσεις που η ίδια νομοθέτησε για τους λόγους που προαναφέρθηκαν.
Αντίστοιχα, η επιχειρηματική πλευρά, λειτουργώντας εις βάρος της ανταγωνιστικότητας που αναφανδόν επικαλείται, ανέχθηκε μεγάλο τμήμα της να «αμελεί» να καταβάλλει τα νόμιμα, είτε παρακρατημένα από τις αποδοχές των μισθωτών είτε ήδη υπολογισμένα στο κοστολόγιο, ενώ συνεχώς πιέζει και κατορθώνει να αναβάλλει την εκπλήρωση των παραπάνω, διά της μεθόδου των «ρυθμίσεων» που όλοι ξέρουμε αν και σε ποιον βαθμό έχουν αποδώσει.
Ασφαλισμένοι: Σε χιλιάδες περιπτώσεις «αγαθοί» και καλοπροαίρετοι πολίτες διαπίστωσαν, προ του θεσμικού «κατωφλίου» της συνταξιοδότησης, την έλλειψη είτε αρκετών ενσήμων είτε την υποδεέστερη ασφαλιστική κλάση στην οποία τούς «δήλωνε» ο εργοδότης τους. Βεβαίως, με την υποχρέωση των επιχειρήσεων να παραδίδουν στο προσωπικό τα «αποδεικτικά» των ασφαλιστικών εισφορών ανά τρίμηνο που αποστέλλονται στην έδρα της επιχείρησης αλλά και με την παραλαβή της ατομικής σύμβασης εργασίας στην οποία αναφέρονται ρητά η μορφή, η ειδικότητα, ο μισθός και η καλύπτουσα συλλογική σύμβαση, το πράγμα κάπως αμβλύνεται. Στην πράξη, όμως, ιδιαίτερα σε εποχικές εργασίες ή μικρές επιχειρήσεις, πολλές εκ των οποίων δεν έχουν «απογραφεί» ασφαλιστικά, τα παραπάνω έγγραφα είναι «άγνωστα». Εξαιρείται, για λόγους οικονομίας, το κυρίαρχο «έγκλημα» της ανασφάλιστης εργασίας, στο οποίο συμπράττουν πολλοί, πέραν των «κακών» εργοδοτών.
Είναι επιτακτική η ενίσχυση όλων όσοι επιθυμούν να εργασθούν μέσω της επιδότησης εισφορών και όσων διατίθενται να διατηρήσουν το σύνολο του προσωπικού τους, ιδιαίτερα σε κλάδους όπου παρατηρείται σοβαρό πρόβλημα ανταγωνιστικότητας σε βαθμό επιβίωσης της επιχείρησης ή του κλάδου.
Πρέπει επίσης να γίνει «εκκαθάριση» του χώρου με οnline σύνδεση επιχειρήσεων, με «μπλοκάρισμα» σε περίπτωση «αμέλειας» πληρωμής εισφορών επί δύο τρίμηνα και εντολή για άμεσο έλεγχο της επιχείρησης.
Λύσεις προφανώς υπάρχουν πολλές. Είναι βέβαιο ότι η όποια «επέμβαση» συνήθως είναι οδυνηρή και αιματηρή εν όψει επερχόμενου κινδύνου, όπως η κατάρρευση της κοινωνικής ειρήνης αλλά και της ίδιας της Αγοράς.
Ο κ. Δημήτριος Ν. Πατσάκης είναι οικονομολόγος.
