Η διείσδυση όλο και περισσότερων φορητών «έξυπνων» συσκευών μεγεθύνει διαρκώς, τα τελευταία χρόνια, την ανάγκη για γρήγορη, ασύρματη πρόσβαση στο Ιnternet και μάλιστα εν κινήσει. Και βέβαια, δεν είναι μόνο ο αριθμός των φορητών αυτών συσκευών, όπως laptops, smartphones, netbooks, tablets, pda και άλλων. Είναι και οι διάφορες χρηστικές εφαρμογές, οι οποίες σήμερα φθάνουν τις αρκετές χιλιάδες. Ο κάθε χρήστης μπορεί σήμερα με το πάτημα ενός πλήκτρου στο κινητό του ή στον φορητό του υπολογιστή να πληροφορηθεί για το ποια βενζινάδικα είναι ανοικτά στην περιοχή και ποιο από αυτά έχει τη φθηνότερη βενζίνη. Μπορεί ακόμη να «τσεκάρει» online τη θέση του σε μια πτήση, να στείλει ένα e-mail, να επικοινωνήσει, να στείλει αρχεία, φωτογραφίες κ.λπ.
Αναγκαία και ικανή συνθήκη για όλα αυτά είναι η ύπαρξη ασύρματου ευρυζωνικού δικτύου. Κάτι που στην Ελλάδα ακόμη βρίσκεται σε νηπιακό, αν όχι βρεφικό, στάδιο. Οι περισσότεροι επαγγελματίες ή ακόμη και απλοί τουρίστες που ταξιδέυουν στην υπόλοιπη Ευρώπη, στην Αμερική αλλά και σε άλλα μέρη του κόσμου, διαπιστώνουν ότι η δωρεάν ασύρματη ευρυζωνική πρόσβαση είναι αυτονόητη. Σε πλατείες, σε εμπορικά κέντρα, σε μέσα συγκοινωνίας. Δεν είναι λοιπόν καθόλου ασυνήθιστο, εκεί, να βλέπει κανείς μαθητές, φοιτητές, επαγγελματίες αλλά και απλούς χρήστες να θυμούνται κάτι, να ανοίγουν το laptop και να συνδέονται αυτόματα στο Διαδίκτυο. Στη χώρα μας αν εξαιρέσει κανείς τα τρια σημεία πρόσβασης στο κέντρο της Αθήνας (Σύνταγμα, Θησείο, πλατεία Κοτζιά) και κάποιες ψηφιακά προχωρημένες υπηρεσίες που παρέχουν μεμονωμένοι δήμοι, όπως το παράδειγμα των Τρικάλων και κάποιων νησιών, η υπόλοιπη Ελλάδα βρίσκεται ακόμη στο μηδέν.
Ο μέσος χρήστης αν δεν βρίσκεται σε περιοχή με Wi-Fi κάλυψη έχει δύο εναλλακτικές λύσεις, με σημαντικό όμως κόστος.
Η πρώτη λύση είναι να χρησιμοποιήσει το ασύρματο δίκτυο που προσφέρουν εμπορικά κέντρα, ξενοδοχεία, καφετέριες και άλλα σημεία που διαθέτουν Wi-Fi spots έναντι ενός όχι ευκαταφρόνητου τιμήματος.
Η άλλη λύση είναι να χρησιμοποιεί τα δίκτυα 3G κινητής τηλεφωνίας, τα οποία και αυτά έχουν μεγαλύτερο κόστος. Αν μάλιστα θελήσει να χρησιμοποιήσει εξειδικευμένες υπηρεσίες, όπως voice over ΙΡ, πρέπει να βάλει βαθειά το χέρι στην τσέπη καθώς το μέσο κόστος μπορεί να φτάσει τα 50 ευρώ μηνιαίως.
Θα έπρεπε λοιπόν η πολιτεία και περισσότερο η τοπική αυτοδιοίκηση να ενδιαφερθούν για το θέμα αυτό. Ενδεικτικά μπορούν να αναφερθούν δράσεις όπως η wireless hotspots της Κοινωνίας της Πληροφορίας ή το Οpen Μesh της Εταιρείας Ελεύθερου Λογισμικού/ Λογισμικού Ανοικτού Κώδικα (ΕΛ/ΛΑΚ), η οποία έχει καλέσει φορείς και κοινότητες να καταθέσουν ολοκληρωμένες προτάσεις για δωρεάν ασύρματη πρόσβαση στο Διαδίκτυο σε δημόσιους χώρους, παρέχοντας τον ανάλογο εξοπλισμό (δρομολογητές).
