Η μεταρρύθμιση του «Καποδίστρια» εδραίωσε μια πρακτική στα εκλογικά πράγματα, η οποία παρέμεινε σχεδόν ακλόνητη έως σήμερα: ο δημόσιος διάλογος για τις τοπικές εκλογές είχε λιγότερο αυτοδιοικητικό περιεχόμενο και αποσκοπούσε στη συσπείρωση των ψηφοφόρων-πολιτών ώστε να διαμορφωθεί το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα στην καταμέτρηση της δυναμικής των κομμάτων. Αυτή η δυναμική καθόριζε το πολιτικό περιβάλλον της χώρας ως την εθνική αναμέτρηση. Το 2010 η διαδικασία αυτή έχει αντιστραφεί: το πολιτικό περιβάλλον είναι αυτό που υπαγορεύει τη δυναμική των τοπικών συνδυασμών. Δύο εβδομάδες πριν από την 7η Νοεμβρίου μνημόνιο- αντιμνημόνιο αποτελούν τα βασικά στοιχεία της δημόσιας συζήτησης, η οποία πιέζεται ασφυκτικά από την επιτάχυνση του πολιτικού χρόνου. Η συστημική διάλυση της παραδοσιακής εκλογικής εικόνας δεν είναι αποτέλεσμα τόσο της μεταρρύθμισης «Καλλικράτης» όσο της αδυναμίας που έχει κάθε κόμμα να ηγηθεί της δημόσιας συζήτησης και να διαχειρισθεί τον «συμπυκνωμένο» χρόνο προς όφελός του.
Ετσι το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης για τις εκλογές δεν ξεπερνά το 50% στο σύνολο της επικράτειας. Ταυτόχρονα, οράματα και μεγαλεπήβολα σχέδια για τοπική οικονομική άνθηση, που αποτελούσαν δέσμευση των υποψηφίων στο παρελθόν, δεν βρίσκουν πλέον αντίκρισμα. Οι πολίτες έχουν ρίξει τις απαιτήσεις τους και αποζητούν τη διασφάλιση ενός στοιχειώδους επιπέδου διαβίωσης: Υγεία, ασφάλεια, καθαριότητα και δρόμους.
Ωστόσο, λόγω προχειρότητας των κομμάτων, η σύγκρουση τελικά γίνεται στη βάση του «αναξιοπιστία ή λαϊκισμός», αδικεί το εγχείρημα του «Καλλικράτη» και είναι κατώτερη των περιστάσεων.
Ο κ. Αλέξης Ρουτζούνης είναι υπεύθυνος Πολιτικών Ερευνώντης Κάπα Research.
