Απευθύνουμε αυτή την επιστολή σε πολιτικούς ηγέτες και επικεφαλής επιχειρήσεων, καθώς και στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό. Το 2010 γίναμε μάρτυρες ακραίων καιρικών φαινομένων σε πολλές περιοχές στον κόσμο. Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά ότι γεγονότα όπως οι πλημμύρες στο Πακιστάν, τα ανήκουστα κλιματολογικά φαινόμενα σε πολλές Πολιτείες των ΗΠΑ, το κύμα καύσωνα και ξηρασίας στη Ρωσία ή οι πλημμύρες στη Βόρεια Κίνα όντως προέκυψαν λόγω της κλιματικής αλλαγής. Εξακολουθούν όμως να αποτελούν μια σαφή προειδοποίηση: τα φαινόμενα θα εντείνονται όσο περισσότερο θερμαίνεται ο πλανήτης. Στη Συνδιάσκεψη του ΟΗΕ στην Κοπεγχάγη για το κλίμα, τον περασμένο Δεκέμβριο, δεν υπήρξαν δεσμευτικές συμφωνίες. Και όμως, email που «διέρρευσαν» στον Τύπο μεταξύ επιστημόνων έδειξαν ότι πολλές πληροφορίες έφταναν παραλλαγμένες στα μάτια του κόσμου. Πολλές εφημερίδες, κυρίως όσες πρόσκεινται στη Δεξιά, έφεραν πηχυαίους τίτλους πως η περιλάλητη αυτή κλιματική αλλαγή είτε σταμάτησε είτε δεν συνιστά πλέον πρόβλημα.
Η υπόθεση ότι η κλιματική αλλαγή είναι ανθρωπογενής δεν είναι ατράνταχτη. Ομως το πλέον σημαντικό στοιχείο είναι οι αδιάσειστες μετρήσεις: οι συγκεντρώσεις διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα είναι οι υψηλότερες των τελευταίων 500.000 ετών. Αυξήθηκαν κατά 30% σε σχέση με την αρχή της βιομηχανικής εποχής, κυρίως λόγω της καύσης ορυκτών καυσίμων. Αν ο πλανήτης συνεχίσει να εξαρτάται από τα ορυκτά καύσιμα με τον ρυθμό που εξαρτάται σήμερα, τότε το διοξείδιο του άνθρακα θα φτάσει, μέσα στα επόμενα 50 χρόνια, στα διπλάσια επίπεδα σε σχέση με τα αντίστοιχα της βιομηχανικής εποχής. Η κατάσταση αυτή θα πυροδοτήσει μια μακροπρόθεσμη υπερθέρμανση.
Τα επιστημονικά δεδομένα δείχνουν ότι το 2010 θα είναι το θερμότερο έτος από το 1880, όταν άρχισαν οι σχετικές μετρήσεις. Και ο Ιούνιος του 2010 ήταν ο 304ος συνεχής μήνας όπου η γήινη και ωκεανική θερμοκρασία ανέβηκε πάνω από τον μέσο όρο όλου του 20ού αιώνα.
Απαιτείται μια νέα ώθηση ώστε η κατάσταση αυτή να αντιστραφεί. Αυτά τα καταστρεπτικά γεγονότα μπορούν να αποτελέσουν το βασικότερο κίνητρο προς την κατεύθυνση αυτή. Οι πλημμύρες στο Πακιστάν άφησαν άστεγους περίπου 20 εκατ. ανθρώπους, οι οποίοι δεν μπορούν να μείνουν στο έλεος της καταστροφής. Οι ηγέτες του κόσμου πρέπει να επιταχύνουν τις συζητήσεις προσφέροντας ανθρωπιστική βοήθεια και τεχνογνωσία για να αντιμετωπιστούν ανάλογες καταστροφές στο μέλλον.
Οι ΗΠΑ και η Κίνα είναι μακράν οι μεγαλύτεροι ρυπαντές του πλανήτη, συνεισφέροντας σχεδόν το 40% των συνολικών εκπομπών καυσαερίου. Η Ευρωπαϊκή Ενωση ακολουθεί μια προοδευτική πολιτική στον περιορισμό των εκπομπών καυσαερίου. Ο,τι και να κάνει όμως η Ευρώπη, αν οι ΗΠΑ και η Κίνα δεν αλλάξουν σύντομα τη δική τους πολιτική οι ελπίδες μας εξανεμίζονται. Ο ίδιος ο αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα θα πρέπει να αναδείξει το θέμα της κλιματικής αλλαγής ως ένα από τα πλέον σημαντικά της κυβέρνησής του. Γιατί οι μόνες θετικές πρωτοβουλίες, μέχρι στιγμής, λαμβάνονται από τοπικές κοινωνίες, ανεξάρτητες οργανώσεις, πόλεις ή αμερικανικές Πολιτείες. Αυτές οι ομάδες θα πρέπει με τη σειρά τους να πιέσουν προκειμένου σύντομα οι ΗΠΑ να μειώσουν δραστικά τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα.
Από την άλλη πλευρά, οι ηγέτες της Κίνας έχουν αναγνωρίσει το πόσο ευάλωτη είναι η χώρα τους απέναντι στην κλιματική αλλαγή. Για αυτό η Κίνα έχει ήδη επενδύσει πάνω σε καθαρές τεχνολογίες, καθώς και σε ένα σημαντικό επίπεδο πυρηνικής ενέργειας. Και όμως, οι κινεζικές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα αυξάνονται. Η Κίνα πρέπει να παρουσιάσει άμεσα ένα πιο ξεκάθαρο πλάνο σχετικά με το πώς σκοπεύει να αντιμετωπίσει το συγκεκριμένο πρόβλημα. Και οι αρμόδιοι διεθνείς φορείς θα πρέπει να το εξετάσουν ενδελεχώς.
Η Ρωσία είναι ο τρίτος μεγαλύτερος ρυπαντής του πλανήτη. Ο πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ ανακοίνωσε μια σειρά από στόχους που θα πρέπει να υιοθετήσει άμεσα η χώρα του. Οι στόχοι αυτοί όμως πέφτουν στο κενό όσο οι βαριές βιομηχανίες της Ρωσίας συνεχίζουν να μην είναι ανταγωνιστικές.
Πάνω απ΄ όλα απαιτείται μια νέα μορφή συνεργασίας ανάμεσα στις εμπλεκόμενες χώρες. Οι συναντήσεις που θα λάβουν χώρα στο Κανκούν τον προσεχή Δεκέμβριο μέχρι στιγμής δεν δίνουν παρά ελάχιστες υποσχέσεις. Οι ΗΠΑ, η Κίνα, η ΕΕ και μεγάλα κράτη όπως η Βραζιλία και η Ινδία θα πρέπει να εργαστούν από κοινού, λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες των μικρότερων χωρών.
Η μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα δεν θα επέλθει μόνο διαμέσου μιας ειδικής νομοθεσίας και της επιβολής νέων στόχων. Καινοτόμοι επιχειρηματίες πρέπει να αναδειχθούν και να ηγηθούν των προσπαθειών αυτών. Η οικονομική ανταμοιβή θα είναι άλλωστε μεγάλη, αφού η προσπάθεια για να περιοριστεί η απειλή και να περάσουμε σε έναν τρόπο ζωής εξαρτημένο από την καθαρή και επαρκή ενέργεια θα δημιουργήσει νέες ευκαιρίες για τις επιχειρήσεις.
Ο κ. Αντονι Γκίντενς είναι πρώην διευθυντής της London School of Εconomics και συγγραφέας του βιβλίου «Τhe Ρolitics of Climate Change». Ο κ. Μάρτιν Ρις είναι αστροφυσικός, πρόεδρος της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνου, η οποία ιδρύθηκε
