Απορίες ενός πολίτη που διαβάζει (ας συγχωρηθεί η παράφραση του μπρεχτικού τίτλου, αλλά… προσφέρεται ο άτιμος):

Γιατί επελέγη ο κ. Πλακιωτάκης ως υποψήφιος της ΝΔ για την Περιφέρεια Κρήτης; Επειδή υποψήφιος και κόμμα έχουν «όραμα» ή σχέδιο για τη λεβεντογέννα ή επειδή ο νέος αρχηγός αναζητεί εκτόνωση των εσωτερικών αντιθέσεων στο εχθρικό γι΄ αυτόν νησί;

Γιατί ήθελε να είχε ενημερωθεί σχετικά ο κ. Μαρκογιαννάκης; Εχει άλλο όραμα, καλύτερο, εκείνος ή «δάγκωσε» τον αρχηγό προεξοφλώντας τη διαγραφή στο πλαίσιο αλλαγής προσωπικής πλεύσης;

Και ο κ. Κακλαμάνης γιατί ήθελε υποψηφιότητα με μεγαλύτερη αυτοδιοικητική διάσταση; Μήπως την είχε η- πρώτη και νικηφόρος- δική του στον Δήμο Αθηναίων; ή αμφιβάλλει για την ικανότητα Πλακιωτάκη να επιτύχει σε επίπεδα περιφέρειας τα «τρόπαια» Κακλαμάνη σε επίπεδο πρωτεύουσας;

Ο κ. Τσακνής γιατί προτάθηκε για τον Δήμο Αθηναίων από τον κ. Τσίπρα; Λόγω της αγωνίας του για το αθηναϊκό μέλλον και της ενασχόλησής του με τα προβλήματα της πρωτεύουσας ή επειδή θα επιτυγχανόταν να συνενωθεί «η σύνολη Αριστερά»- κατά τη φράση του καλλιτέχνη;

Και εκείνος πάλι, ο αποποιηθείς, τι εννοεί λέγοντας πως, επειδή «πρόσκειται» στο ΚΚΕ, το οποίο έχει επιλέξει «τον σ. Σοφιανό (sic)», «δεν του μένει» παρά να υποστηρίξει αυτή την υποψηφιότητα με όλες τις δυνάμεις του- με την πολύτιμη διευκρίνιση ότι δεν ψηφίζει στην Αθήνα; Μήπως απλώς θέλει να μας θυμίσει ότι τις καλές εποχές τους κομμουνιστές τους έγραφαν «σ.» αντί «κ.» (και όμως, πολλοί ήταν αληθινοί κύριοι) και επικρατούσε ένα σύστημα που λεγόταν «δημοκρατικός συγκεντρωτισμός»- το οποίο είχε μεγάλη σχέση με συγκεντρωτισμό και μικρή με δημοκρατία;

Και ο Πρωθυπουργός, από την πλευρά του, τι θέλει να μεταδώσει με τα φερόμενα σχέδια να μετακινηθούν οι κυρίες Μπιρμπίλη και Μπατζελή σε μάχες περιφερειών; Οτι δύο προσωπικά του «στοιχήματα» απέτυχαν ως υπουργοί προτού τους δοθεί καν ένα δεκάμηνο να ενεργήσουν; ή ότι, επειδή είναι συμπαθείς και απέκτησαν δημόσια προβολή, πρέπει να μετακινηθούν από τους τομείς όπου περιμένουμε να δράσουν στον στίβο της προεκλογικής τηλοψίας και των εντυπώσεων; (Γιατί όχι τότε και ο κ. Παπακωνσταντίνου; Είναι σοβαρός, συγκροτημένος, συμπαθής, υπήρξε εξαιρετικός εκπρόσωπος και έχει διαψευσθεί σε όλα ως υπουργός Οικονομικών.)

Τι μένει, με άλλα λόγια, από τον «Καλλικράτη» κατά το σκέλος της αιρετής αυτοδιοίκησης αν η επιλογή των υποψηφίων στάζει την παλιά σταθερή γεύση μικροκομματισμού και συνθηματολογίας; Μήπως ότι οι υποψηφιότητες θα ανακοινωθούν και στο Ιnternet (όπως ο προϋπολογισμός που παραδόθηκε σε «στικάκι» αλλά μέσα σε πέντε μήνες έγινε ανέκδοτο);

Σύντροφοι και περιφερειάρχες, «σύνολες» Αριστερές και ευειδείς υπουργοί, κομματικά παζάρια και τοπικά προγράμματα για τα μάτια. Αν η ποιότητα της δημοκρατίας φαίνεται πρωτίστως στην ποιότητα και στον τρόπο επιλογής των υποψηφίων, σίγουρα τον Νοέμβριο θα ακούσουμε και την επανάληψη του θρυλικού: «Νίκησε η τοπική αυτοδιοίκηση».