Τι ακριβώς εννοούσε ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Δρούτσας δηλώνοντας από το Καστελόριζο « η πολιτική της ελληνοτουρκικήςπροσέγγισης που εφαρμόζουμεείναι επιλογή μας και δεν αποτελεί για την Ελλάδα μονόδρομο»; Οτι δεν είναι ο μόνος δυνατός δρόμος που μπορεί να ακολουθήσει η Ελλάδα και υπάρχει, επομένως, η επιλογή της « ελληνοτουρκικής απομάκρυνσης », της έντασης, της ρήξης; ΄Η μήπως ότι η «ελληνοτουρκική προσέγγιση» δεν μπορεί παρά να είναι δρόμος διπλής κατεύθυνσης ώστε να μπορεί η μία χώρα να πλησιάζει την άλλη;

Από τα συμφραζόμενα της δήλωσής του προκύπτει ότι μάλλον το πρώτο εννοούσε, οπότε δημιουργείται μείζον ζήτημα διότι η επιλογή της ελληνοτουρκικής προσέγγισης αποτελεί στρατηγική επιλογή της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής τουλάχιστον δεκαπενταετίας, από την εποχή της πρώτης κυβέρνησης Σημίτη, και την επεξεργάστηκε και προώθησε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο ο Γιώργος Παπανδρέου ως υπουργός Εξωτερικών. Την άφησαν στην άκρη οι κυβερνήσεις Καραμανλή αλλά δεν την απαρνήθηκανέγινε κάτι τρομερό που δεν το γνωρίζουμε και πρέπει να εγκαταλειφθεί; ΄Η απλώς ο αναπληρωτής υπουργός υποχωρεί μπροστά στην πίεση που ασκούν οι γνωστοί υστερικοί, και όχι πάντοτε ανιδιοτελείς, κύκλοι που διογκώνουν κάθε στοιχείο που μπορεί να οξύνει τις σχέσεις των δύο χωρών;

Πότε διαβάζουμε ότι « τουρκικό πολεμικό έφθασε στο Σούνιο », πότε ότι « πραγματοποιούνται ύποπτες τουρκικές ασκήσεις διάσωσης στο Αιγαίο », τελευταία οι έξοδοι του «Πίρι Ρέις» τροφοδότησαν τους καλοθελητές με επιχειρήματα για την «τουρκική επιθετικότητα» και είναι φανερό ότι στους καλοθελητές υπέκυψε ο κ. Δρούτσας:

μια που βρισκόταν στο Καστελόριζο, έπρεπε να πει κάτι το ηρωικό, και το είπε. Αλλά με ηρωισμούς δεν γίνεται εξωτερική πολιτική, για εσωτερική κατανάλωση προορίζονται· δεν μας φτάνουν οι ηρωισμοί, παλικαρισμοί για την ακρίβεια, όσων επιτίθενται στην τρόικα και στο μνημόνιο; Μήπως παράγουμε περισσότερη παλικαριά από όση μας χρειάζεται, από όση αντέχουμε στις συγκεκριμένες συνθήκες; ΄Η μήπως κάποιοι ενοχλήθηκαν από τις πληροφορίες ότι ίσως γίνουν περικοπές 600 εκατομμυρίων στα εξοπλιστικά προγράμματα και προσπαθούν να τις ακυρώσουν;

Οι παλικαρισμοί και τα περί τους εξοπλισμούς συμφέροντα μπορούν να οδηγήσουν ξανά σε αδιέξοδο την εξωτερική (και οικονομική) πολιτική της χώρας. Η ελληνοτουρκική προσέγγιση, πράγματι, δεν πρέπει να είναι μονόδρομος αλλά διπλής κατεύθυνσης δρόμος- και η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να τον κρατά ανοιχτό στη δική της λωρίδα.

Ρsychoyos@tovima.gr