Εχει καθιερωθεί πλέον ότι όλες οι δημόσιες αναφορές στον ελληνικό τουρισμό ακολουθούνται από χαρακτηρισμούς όπως βαριά βιομηχανία, ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας, μεγαλύτερη οικονομική δραστηριότητα κ.ά., χαρακτηρισμοί που όμως έχουν βερμπαλιστικό χαρακτήρα και συγχρόνως χρησιμοποιούνται, διαχρονικά και συστηματικά, από τους πολιτικούς υπεύθυνους του τομέα και της οικονομίας ως… άλλοθι στην έλλειψη πολιτικής και οράματός τους για τον τουρισμό, καθώς και στην άγνοιά τους απέναντι στα προβλήματα και στις παραμέτρους που συνθέτουν το τουριστικό προϊόν, άγνοια που σε αρκετές περιπτώσεις αγγίζει τα όρια της «εχθρότητας» προς τον κλάδο.

Η ευθύνη βέβαια δεν βαραίνει μόνο τους πολιτικούς προϊστάμενούς μας. Ανάλογη ευθύνη βαραίνει και όλους εμάς που ασχολούμαστε με τον τουρισμό καθώς επί σειράν ετών αποτύχαμε να πείσουμε την πολιτεία για τη σημασία και τη συνεισφορά του τομέα στην εθνική οικονομία.. Αποτέλεσμα είναι ότι ο κλάδος του τουρισμού τα τελευταία 20 χρόνια είναι χαμηλά στην ατζέντα προτεραιοτήτων των διαφόρων κυβερνήσεων. Η διαχείρισή του ανατίθεται σε στελέχη τα οποία, πλην ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων, μη γνωρίζοντας το αντικείμενο, καταφεύγουν σε μια επικοινωνιακή διαχείριση του κλάδου, αποφεύγοντας κάθε εμπλοκή με τις δυσλειτουργίες και τα πραγματικά προβλήματα τα οποία και τελικά συσσωρεύονται…διαιωνιζόμενα. Ενδεικτικό της «ελαφρότητας» που αντιμετωπίζεται από την πολιτεία ο τουρισμός είναι η διαχρονική έλλειψη οποιουδήποτε στρατηγικού τουριστικού σχεδιασμού. Η όποια τουριστική πολιτική διαχρονικά περιστρέφεται και εξαντλείται στην επίτευξη των στατιστικών στόχων των αφίξεων.

Οι αναπτυξιακοί νόμοι χωρίς κεντρικό τουριστικό και χωροταξικό σχεδιασμό καταλήγουν ένας απλώς χρηματοδοτικός μηχανισμός. Η προβολή του τουρισμού γινόταν αποσπασματικά χωρίς καμία επικοινωνιακή συνέχεια και συνέπεια. Ετσι καταλήξαμε σήμερα να είμαστε οι μεγαλύτεροι χρεώστες των διεθνών ΜΜΕ, γεγονός που στοιχίζει στην εικόνα της χώρας.

Παραβλέπεται το γεγονός ότι το τουριστικό προϊόν είναι πλέον ελεύθερα διαπραγματεύσιμο στην παγκόσμια αγορά. Αποφασίστηκε δύο φορές κάτω από την πίεση των αναμφισβήτητων μεγάλων δημοσιονομικών αναγκών η αύξηση του ΦΠΑ και στις τουριστικές υπηρεσίες. Συγχρόνως όμως υποβαθμίστηκε περαιτέρω η ανταγωνιστικότητα του προϊόντος μας.

Απόρροια όλων των ανωτέρω είναι και η διαφαινόμενη εφέτος μείωση των τουριστικών εσόδων κατά 15%. Η εποχή της «αυτοφυούς» ανάπτυξης του ελληνικού τουρισμού έχει περάσει. Το μοντέλο τουρισμού που γνωρίσαμε εξαντλήθηκε. Σπαταλήσαμε μια Ολυμπιάδα κομπάζοντας αντί να στηρίξουμε σε αυτή την τουριστική προοπτική μας.

Εάν πιστεύουμε και θέλουμε ο τουρισμός να αποτελέσει αναπτυξιακή διέξοδο για την Ελλάδα, επιβάλλεται να δείξουμε την απαιτούμενη σοβαρότητα και να σχεδιάσουμε την επόμενη ημέρα αντί απλώς να… την περιμένουμε.

Ο κ. Γεώργιος Α. Τσακίρης είναι πρόεδρος του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδος (ΞΕΕ).