Από εκείνη τη σκληρή νύχτα του Αγίου Νικολάου τον Δεκέμβριο του 2008, όταν στην οδό Μεσολογγίου έπεσε νεκρός από αστυνομικά πυρά ο 16χρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος, πολλά άλλαξαν. Ηταν σαν να ελευθερώθηκαν όλα τα δαιμόνια της ελληνικής κοινωνίας και να αποκαλύφθηκαν οι υποβόσκουσες μεγάλες αντιθέσεις. Τα πνεύματα άναψαν, οι συγκρούσεις οξύνθηκαν, η κρίση φανερώθηκε, ο φόβος και η ανασφάλεια εγκαταστάθηκαν για τα καλά πάνω από τη χώρα, τα άκρα αναγεννήθηκαν και η τρομοκρατία επανέκαμψε, παρά τα πολλά πλήγματα που δέχθηκε και συνεχίζει να δέχεται. Εκτοτε οι εντάσεις έρχονται και ξανάρχονται, η πολιτική δοκιμάζεται, ο λαός συμπιέζεται και η κοινωνία φουντώνει καθώς νιώθει ότι χάνει τις σταθερές της. Το χειρότερο είναι ότι κάποιοι ξαναπήραν τα κουμπούρια και είναι έτοιμοι να σκοτώσουν επειδή απλώς έτσι νομίζουν. Είναι αυτή μια άλλη κατάσταση που επιζητεί διερεύνηση και αντίδραση οργανωμένη, προτού τα πράγματα πάρουν οριστικά στραβό δρόμο.